Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη, παράλογο, άδικο, σαδιστικό. Η πόλη ζει χωρίς λεωφορεία από τη Δευτέρα, δεν θα έχει και το Σαββατοκύριακο ούτε τη Δευτέρα, και μετά βλέπουμε.

Η επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης συνεχίζεται, η διοίκηση προσπαθεί να πάρει δάνειο από την Εθνική Τράπεζα για να τους πληρώσει μέρος των οφειλομένων κι εκείνοι να επιστρέψουν στη δουλειά κι ο αρμόδιος υπουργός Χρήστος Σπίρτζης σκουπίζει τα δάκρυά του από την ψήφιση του Μνημονίου, την Πέμπτη. Για λύση στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, πάντως, δεν πολυσκοτίζεται.

Ο κόσμος μετακινείται όπως μπορεί: με τα πόδια, με ταξί, με φίλους και γνωστούς, με ποδήλατα, παρακαλώντας, ξοδεύοντας, με όποιος τρόπο μπορεί να επινοήσει (ή να πληρώσει) κανείς.

Κάποιοι τοπικοί εκπρόσωποι φορέων προσπαθούν να ακουστούν αρθρώνοντας λόγο σχετικά με το πρόβλημα του ΟΑΣΘ, αλλά δεν θα βρείτε τίποτα σπουδαίο στα μεγάλα και πολυσύχναστα media, διότι φαίνεται ότι το ζήτημα δεν πουλάει. Κάποιοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ψελλίζουν καμιά κουβέντα σχετικά, αλλά αυτή μένει στα τοπικά μέσα, εκεί που είμαστε οι Θεσσαλονικείς μεταξύ μας. Οι εκπρόσωποί μας στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν λεν κουβέντα, διότι ό,τι πουν θα χρησιμοποιηθεί εναντίον τους.

Κι αφού δεν μπορούμε να πετύχουμε ούτε καν μονόστηλο να είναι η είδηση ότι η δεύτερη πόλη της χώρας δεν διαθέτει κανένα μέσο μαζικής μετακίνησης, μείναμε οι Θεσσαλονικείς μόνοι μας, να διαμαρτυρόμαστε στο facebook, ανίκανοι να οργανώσουμε μια διαμαρτυρία, ένα κίνημα, έστω ένα κίνημα autostop. Διότι ούτε αυτό δεν καταφέραμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News