Μία από τις πρώτες εντολές του Τζέιμς Κόμεϊ όταν ανέλαβε το τιμόνι του FBI το 2013, ήταν να επισκέπτονται όλοι οι νεοπροσληφθέντες πράκτορες το μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσινγκτον. Ηταν μία χειρονομία με υψηλό πολιτικό συμβολισμό. Γιατί ο Κόμεϊ, όπως όλοι οι προκάτοχοί του από το 1972 και μετά, έπρεπε να κάνει τους λογαριασμούς του με αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «ελέφαντα στο δωμάτιο». Με το τεράστιο πρόβλημα δηλαδή που θα ήταν γελοίο να κάνει κανείς ότι αγνοεί. Και ποιο ήταν αυτό; Οτι από την ίδρυσή του το 1935 έως το 1972, όταν και ο Τζέι Εντγκαρ Χούβερ παρέδωσε το πνεύμα και τα ηνία, το FBI ήταν «η Γκεστάπο της Αμερικής» – έτσι ακριβώς το είχε χαρακτηρίσει ο πρόεδρος Τρούμαν.

Ως πτυχιούχος Θεολογίας, ο Τζέιμς Κόμεϊ γνώριζε πολύ καλά ότι το προπατορικό αμάρτημα του FBI δεν ήταν άλλο από την δομική πολιτικοποίησή του δια χειρός Χούβερ, του ανθρώπου που διηύθυνε την υπηρεσία επί 37 συναπτά έτη και με μια σειρά από εκβιασμούς, απειλές και συνωμοσίες. Ο Χούβερ εκπαίδευε τους πράκτορές του ως κυνηγούς «ανατρεπτικών στοιχείων» – οι φακελωμένοι ξεπερνούσαν το μισό εκατομμύριο, ανάμεσα τους ήταν η Πρώτη Κυρία Ελίονορ Ρούσβελτ, η Μέριλιν Μονρόε, ο Αλμπερτ Αϊνστάιν και ο Τζον Λένον. Ο Χούβερ ήταν ο ενορχηστρωτής στο κυνήγι των μαγισσών κατά των κομμουνιστών, ο άνθρωπος που έκλεινε το ένα μάτι -ή και τα δύο- στα εγκλήματα της Κου Κλουξ Κλαν.

Η Corriere della Sera υπενθυμίζει μία από τις πολλές «γκεσταπίτικες» ιδέες του Χούβερ: το 1939 είχε έτοιμα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να κλείσει μέσα Ιταλοαμερικανούς (ως δυνάμει φασίστες), Γερμανούς (ως δυνάμει ναζιστές), κομμουνιστές, συνδικαλιστές και όποιους άλλους θεωρούσε ο ίδιος επικίνδυνους για το σύστημα. Τον σταμάτησε ο Ρούσβελτ, κρατώντας τα στρατόπεδα μόνο για τους Ιάπωνες. Να γιατί σήμερα ο Κόμεϊ στέλνει τους νέους πράκτορες στο μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον οποίο παρεμπιπτόντως ο Χούβερ είχε επιχειρήσει να ωθήσει στην αυτοκτονία. Και να γιατί το FBI άρχισε μια δεύτερη ζωή το 1972, όταν ο πρόεδρος Νίξον υποδέχθηκε πανηγυρίζοντας την είδηση του θανάτου του Χούβερ: «Απαλλαχτήκαμε από αυτόν τον cocksucker!» φέρεται να είπε κάνοντας και μια ομοφυλοφιλική νύξη για τον νεκρό.

Ηταν εκείνο το FBI που, αναζητώντας τη νέα του ταυτότητα, άρχισε να ερευνά την υπόθεση Γουότεργκεϊτ. Αλλά, αντίθετα από τον Τραμπ, ο Νίξον δεν τόλμησε να απολύσει ποτέ τον διευθυντή του ή τέλος πάντων κάποιον από τους τρεις διευθυντές που το FBI άλλαξε μέσα σε έναν χρόνο. Εχει τη σημασία του, πάντως, ότι το «βαθύ λαρύγγι» που έδινε τις πληροφορίες για το σκάνδαλο στην Washington Post ήταν ο υποδιευθυντής του Μαρκ Φελτ. Θα βρεθεί ένα «βαθύ λαρύγγι» και για το Russiangate, το σκάνδαλο που είναι εμφανές ότι προσπαθεί να καλύψει ο Ντόναλντ Τραμπ με την καρατόμηση του Κόμεϊ; Γιατί όχι; Βοηθούντος του Χόλιγουντ, το FBI έχει πια τους ήρωες του – την Τζόντι Φόστερ στη «Σιωπή των αμνών», τον Τζόνι Ντεπ στο «Ντόνι Μπράσκο», τον Κίανου Ριβς στο «Πόιντ Μπρέικ». Μάλλον ήρθε η ώρα και για έναν ήρωα βγαλμένο από την πραγματική ζωή.

Φωτό: Ντάστιν Χόφμαν, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Μάρτιν Μπάλσαμ, Τζέισον Ρόμπαρντς και Τζακ Γουόρντεν στην οσκαρική ταινία «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου» για το Γουότεργκεϊτ. Το «βαθύ λαρύγγι» συναντιόταν με τους Μπέρνστιν και Γούντγουορντ σε υπόγειο γκαράζ. Σήμερα μπορούν να τα πουν και στο Whatsapp χωρίς να τους πάρει χαμπάρι κανείς. Πηγή: Warner Bros.

Το ψάρι του θεωρείται το καλύτερο στη Ρώμη, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο Ελτον Τζον, ο Αλ Πατσίνο, ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο Μόργκαν Φρίμαν, αλλά και ποδοσφαιριστές και νηστεύσαντες καρδινάλιοι έχουν καθίσει στην ουρά για να δοκιμάσουν τον αστακό του. Αλλά ο διάσημος σεφ Τζάνι Μικαλούζι, ο αγαπημένος των σταρ που επισκέπτονται την Αιώνια Πόλη, δεν μαγείρευε μόνο. Ξέπλενε και χρήμα, σύμφωνα με την ιταλική αστυνομία που τον συνέλαβε για τον οδηγήσει πίσω από τα κάγκελα.

Η σύλληψη, γράφουν οι Times, δεν μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή. Ο Μικαλούζι ετοιμαζόταν να ανοίξει ένα νέο εστιατόριο «Assunta Madre» με τα φοβερά θαλασσινά του στο Μόντε Κάρλο. Θα ήταν η κατάκτηση της κορυφής για έναν άνθρωπο που ξεκίνησε τη διαδρομή του ως ψαράς πριν ανοίξει το πρώτο του εστιατόριο στην κομψή Βία Τζούλια. Αλλά οι ιταλικές αρχές ανακάλυψαν ότι ξέπλυνε 900.00ο ευρώ από αδιευκρίνιστες «παράνομες δραστηριότητες». Πιθανότατα στην υψηλότατη πελατεία του ιταλού σεφ περιλαμβάνονταν και μαφιόζοι – από αυτούς που έχουν παίξει στον κινηματογράφο ο Ντε Νίρο και ο Πατσίνο.

Και τώρα, αυτό που μένει στη σφραγισμένη «Assunta Madre» είναι οι φωτογραφίες τους στους τοίχους αγκαλιά με τον σεφ.

Φωτό: Αγκαλιά με τον Ντε Νίρο. Θα χει να πει ιστορίες στη φυλακή ε; Πηγή: rainews.it/Ansa.

Πολλοί αγνοούν  τη σημασία του « stealthing». Αν πάντως το έπαιρναν χαμπάρι, πολύ ευχαρίστως θα καρύδωναν αυτόν ή αυτή που επιδίδεται σε ένα «σπορ», το  οποίο, γράφει η Corriere della Sera, παίρνει τη μορφή επιδημίας.

Τι σημαίνει stealthing; Είναι όταν τη στιγμή της σεξουαλικής πράξης ο άντρας βγάζει το προφυλακτικό εν αγνοία της ή του παρτενέρ. Υπάρχουν περιπτώσεις, όμως, που την πρωτοβουλία δεν αναλαμβάνει εκείνος αλλά εκείνη. Σε κάθε περίπτωση, από μελέτη του « Columbia journal of Gender», προκύπτει ότι το stealthing  συμβαίνει τόσο συχνά πια ώστε θα πρέπει να θεωρηθεί  πλέον μια μορφή σεξουαλικού βιασμού.

«Είναι μια πράξη που πλέον συγκρίνεται με τον βιασμό» σημειώνει η Αλεξάντρα Μπρόντσκι, επικεφαλής της έρευνας και υπέρμαχος της ποινικοποίησης αυτής της πρακτικής αφού με την μονομερή αυτή ενέργεια χάνεται μια από τις βασικές αρχές της σεξουαλικής συνεύρεσης: ότι το σεξ είναι μια πράξη μεταξύ συναινούντων ατόμων.

Οι άνδρες υποστηρικτές του stealthing δεν το βλέπουν ακριβώς έτσι. Γι’ αυτούς η αφαίρεση του προφυλακτικού είναι άσκηση ενός δικαιώματος – αυτού της «διάδοσης του σπέρματος». Η θηλυκή πλευρά του stealthing, γιατί υπάρχει κι αυτή, είναι το δικαίωμα στην εγκυμοσύνη – σε αυτήν την περίπτωση η πρακτική επιβάλλει τη διάνοιξη μιας τρύπας στο προφυλακτικό.

Στο Διαδίκτυο μπορεί να βρει κανείς οδηγίες πώς να πετύχει τον σκοπό του χωρίς να γίνεται αντιληπτός από τον άλλον. Τον περασμένο Ιανουάριο στην Ελβετία, πάντως, ένας άντρας κατηγορήθηκε για βιασμό, ακριβώς επειδή έβγαλε το προφυλακτικό κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.

Μα κοίτα βίτσια.

Φωτό: Εκείνη θα το βάλει. Εκείνος θα το βγάλει; Πηγή: Shutterstock/VGstockstudio

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τις νάρκες, αλλά όχι πως προστατεύουν τη φύση. Να όμως που συμβαίνει στα Φόκλαντ, τα νησιά που το 1982 έγιναν αφορμή για έναν πόλεμο 74 ημερών ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Βρετανία. Στη διάρκεια του πολέμου, ο στρατός της Αργεντινής έσπειρε παραλίες και λιβάδια των Φόκλαντ με νάρκες για να εμποδίσει τη βρετανική εισβολή. Οι νάρκες αυτές δεν την βοήθησαν να κερδίσει τον πόλεμο. Δημιούργησαν όμως ένα απολύτως προστατευμένο περιβάλλον για τα 10 εκατομμύρια του πληθυσμού που αποτελείται από πιγκουίνους, αγριόπαπιες, άλμπατρος, φώκιες, θαλάσσιους ελέφαντες, αλλά και άλογα, αγελάδες και πρόβατα.

«Τα ζώα δεν κινδυνεύουν από τις νάρκες καθώς το μικρό βάρος τους σε σχέση με αυτό του ανθρώπου δεν είναι αρκετό για να προκαλέσει την έκρηξή τους» εξηγούν στο BBC Magazine οι ειδικοί. Αντίθετα, ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από την αφαίρεσή τους. Κι ο λόγος είναι ότι θεωρητικά η βρετανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη με βάση τη συνθήκη της Οτάβας να αφαιρέσει όλες τις νάρκες από το έδαφος. Κάτι τέτοιο, όμως, σημαίνει ότι θα χαλούσε την ηρεμία μιας πανίδας στα χωράφια της οποίας δεν πατάει ανθρώπου πόδι. Και τώρα; Πιθανότατα θα γίνει μια μικρή εξαίρεση. Και οι πιγκουίνοι θα συνεχίσουν την ειρηνική ζωή τους χάρις σε έναν πόλεμο.

Φωτό: Καμιά φορά ο δρόμος προς τον παράδεισο είναι στρωμένος με νάρκες.  Πηγή: BBC/Alamy