Επιτέλους, η ιστορική ρήση «λεφτά υπάρχουν» βρίσκει τη δικαίωσή της μετά από οκτώ χρόνια. Και όποιος πει «τι είναι αυτά που μας τσαμπουνάς;» να προσέξει λίγο περισσότερο με ποια αφορμή τσακώθηκαν τις τελευταίες ώρες κυβέρνηση και αντιπολίτευση, Τσακαλώτος και Μητσοτάκης.
Λοιπόν, μπορεί η Ψωροκώσταινα να χρωστάει καμιά τρακοσαριά δισεκατομμύρια, μπορεί τα υποζύγια να έχουν σχεδόν γονατίσει από τους φόρους, μπορεί να αρχίζει να στεγνώνει το σάλιο στην αγορά, αλλά λεφτά υπάρχουν. Για την ακρίβεια τα έχει (μαζέψει) το κράτος και είναι πολλά. Και ο καβγάς είναι για το πότε θα μοιραστεί ένα μέρος τους.
Δεν είναι τόσο απλό αυτό το «πότε». Διότι από το χρόνο της μοιρασιάς -και από το πόσοι και ποιοι θα πάρουν- μπορεί να εξαρτηθούν πολλά για τη συνέχεια. Θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε πιο κατανοητό.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι πέτυχε ένα υπερ-πλεόνασμα, γύρω από το οποίο έχει στηθεί ένα -σεμνό και ταπεινό, είναι αλήθεια- αριστερό success story. Μπορεί να έχει ξεθωριάσει κάπως η μνήμη, αλλά τα πανηγύρια για το πλεόνασμα ακούγονται λίγο προκλητικά, όταν οι ίδιοι άνθρωποι χαρακτήριζαν ματωμένο το πλεόνασμα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Όμως, πέρα από το καλλιεργούμενο success story, το υπερ-πλεόνασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταλλήλως και για ένα (σχεδιαζόμενο) εκλογικό story, τουλάχιστον έτσι όπως το φαντάζονται στο κυβερνητικό επιτελείο. Κι εδώ τίθεται ο καθοριστικός παράγοντας του χρόνου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε να μοιραστεί ΤΩΡΑ το 0,5% του πλεονάσματος του 2016 (πρότεινε και πού να πάει) και το υπουργείο Οικονομικών του απάντησε ότι δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί η οικονομία. Η ουσία, όμως, μπορεί να κρύβεται στη φράση της ανακοίνωσης ότι, αν μοιραζόταν τώρα μέρος του πλεονάσματος του 2016, θα μειωνόταν το πλεόνασμα του 2017 (εδώ).
Για τις πολιτικές εξελίξεις καταλυτική σημασία θα έχει το πλεόνασμα της χρονιάς που διανύουμε. Για τους εξής λόγους:
– Το πλεόνασμα του 2017 θα ανακοινωθεί του χρόνου, δηλαδή τον Απρίλιο του 2018.
– Το 2018 θα είναι πιθανότατα εκλογική χρονιά. Το πότε θα γίνουν οι εκλογές θα εξαρτηθεί από το ενδεχόμενο να επισπευσθεί η εφαρμογή κάποιων μέτρων από αυτά που έχει προγραμματισθεί να εφαρμοστούν το 2019. Αν αυτό δεν χρειαστεί, οι εκλογές θα γίνουν μέχρι το φθινόπωρο του 2018.
– Από την ανακοίνωση του πλεονάσματος (Απρίλιος) μέχρι τις εκλογές (π.χ. Οκτώβριος) μεσολαβεί αρκετό χρονικό διάστημα για την κατάλληλη διανομή μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ.
– Ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε να μοιραστεί τώρα ένα κομμάτι από το πλεόνασμα του 2016. Η κυβέρνηση το απέρριψε. Και οι δύο γνωρίζουν ότι, με το φετινό πλεόνασμα, μπορεί να γίνει του χρόνου «μεγάλο παιχνίδι» τις παραμονές των εκλογών. Αρα, η κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα που θα το μειώσει.
Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να αποδομήσει το φετινό success story του κ. Τσίπρα. Ο κ. Τσίπρας ενδιαφέρεται λιγότερο για το success story του 2017 και περισσότερο για το εκλογικό story του 2018. Αυτό θα είναι η «μητέρα των μαχών». Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι δεν του φτάνει μια απλή νίκη, την οποία απλόχερα του δίνουν όλες οι δημοσκοπικές προβλέψεις. Θα δώσει τη μάχη και για την αυτοδυναμία. Από την άλλη ο κ. Τσίπρας θέλει να αποτρέψει το ενδεχόμενο η εκλογική του ήττα να είναι συντριπτική. Θέλει να παραμείνει ισχυρός παίκτης στην αντιπολίτευση, ώστε η πρωθυπουργική θητεία του κ. Μητσοτάκη να είναι ναρκοθετημένη. Το 2020 θα γίνει η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και ο κ. Τσίπρας θέλει να έχει τη δυνατότητα να την μπλοκάρει, όπως έκανε και το 2014.
Σ’ αυτούς τους εκατέρωθεν σχεδιασμούς το πλεόνασμα του 2017 μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας φροντίζει από τώρα να δημιουργήσει όσο πιο μεγάλη «κάβα» μπορεί. Είναι άλλο να μοιράσει φέτος 800 εκατομμύρια, όπως του ζητεί ο κ. Μητσοτάκης και άλλο να μοιράσει διπλάσια ή και τριπλάσιο του χρόνου, λίγο πριν στήσει τις κάλπες.
Αυτό τον συμφέρει και αυτό θα κάνει. Δεν θα πρωτοτυπήσει. Το έχει γράψει ο Μένανδρος εδώ και 22 αιώνες: «Απαξ γαρ εξουσία, ισχύν λαβούσα, ουδέν του οικείου συμφέροντος κρίνει λυσιτελέστερον» (κάθε εξουσία θεωρεί το δικό της συμφέρον πιο ωφέλιμο).
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News