«O Μακρόν και η Λεπέν δεν είναι το ίδιο. Δεν καταλαβαίνω εκείνους που δεν θα πάνε ψηφίσουν την Κυριακή θεωρώντας ότι το αποτέλεσμα τούς είναι αδιάφορο. Στην πολιτική είναι σημαντικό να υπερασπίζεις τις ιδέες σου, αλλά κάποιες φορές με τις ιδέες αυτές δεν συμφωνεί η πλειοψηφία. Δεν γίνεται πάντοτε να φτάνεις στο τελικό, για να το πω με όρους ποδοσφαιρικούς. Καλώ τους Γάλλους να πάνε στις κάλπες και να ψηφίσουν τον Μακρόν παρότι εγώ δεν τον ψήφισα στον πρώτο γύρο. Γιατί αν η Ακρα Δεξιά φτάσει στην εξουσία τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα για όλους».

Δεν είναι μόνον ο Ζιντάν που επιτίθεται στη Λεπέν. Ο Λιλιάν Τουράμ, ένας από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Γαλλία, παγκόσμιος πρωταθλητής το 1998 πρωταθλητής Ευρώπης το 2000 δεν μασάει τα λόγια του. Την Κυριακή το διακύβευμα είναι πολύ σοβαρό για να επιμένει κανείς πεισματικά στις απόψεις του. Ο πρώην διεθνής αμυντικός δεν θυμήθηκε τώρα την πολιτική. Ασχολείται εδώ και χρόνια με τα ζητήματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στη γαλλική κοινωνία. Εχει δημιουργήσει ένα ίδρυμα κατά του ρατσισμού ενώ έχει γράψει και δύο βιβλία. Μιλώντας στην Corriere della Sera αποφεύγει να πει τι ψήφισε στον πρώτο γύρο, αλλά λέει ξεκάθαρα ποιον θα ψηφίσει στον δεύτερο. Μακρόν «δαγκωτό».

Για γεγονός ότι η Λεπέν έφτασε στον δεύτερο γύρο θεωρεί ότι φταίνε τα γαλλικά πολιτικά κόμματα. «Από το 2002 όταν ο Σιράκ νίκησε τον πατέρα Λεπέν με 82% τα υπόλοιπα κόμματα επιδιώκουν να έχουν στον δεύτερο γύρο ακροδεξιό αντίπαλο γιατί θεωρούν ότι έτσι έχουν εξασφαλισμένη τη νίκη. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι γιατί πολλοί συνηθίζουν στην ιδέα».

Από τα βέλη του δεν ξεφεύγει ούτε ο υποψήφιος της Αριστεράς που επιμένει να τηρεί μια επαμφοτερίζουσα στάση. «Ο Μελανσόν ελπίζει να νικήσει ο Μακρόν αλλά με μικρή διαφορά γιατί θεωρεί ότι αυτό θα τον βοηθήσει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Αλλά αυτά είναι πολιτικά κόλπα που αφορούν τον ίδιο και όχι το κοινό καλό».

«Για εμένα η πολιτική είναι το χτίσιμο ενός συλλογικού “εμείς”. Η Λεπέν στηρίζει τον προεκλογικό της αγώνα στην αντίθεση του “εμείς” απέναντι σε “αυτούς” λέει ο Τουράμ. «Οι οπαδοί της φωνάζουν “On est chez nous! ” (αυτό είναι το σπίτι μας) και βλέπουν τους “άλλους” σαν απειλή. Ανάμεσα σε αυτούς τους “άλλους” αισθάνομαι ότι περιλαμβάνομαι και εγώ. Γιατί είμαι μαύρος. “Μα εσύ είσαι Γάλλος” μου λένε κάποιοι. Ναι αλλά όταν ανεβαίνω στο λεωφορείο τι βλέπουν σε εμένα οι περισσότεροι ρωτώ; Εναν Γάλλο ή έναν ξένο;».

Η Ακροδεξιά δεν είναι και δεν θα έπρεπε να γίνει μία κανονικότητα για την πολιτική ζωή της Γαλλίας πιστεύει ο Τουράμ. «Το Εθνικό Μέτωπο αντιμετωπίζεται σαν ένα κόμμα όπως τα άλλα, αλλά δεν είναι. Περισσότεροι από επτά εκατομμύρια πολίτες ψήφισαν τη Λεπέν στον πρώτο γύρο. Πολλοί λευκοί Γάλλοι ανησυχούν όσο και εγώ. Αλλά ακόμα περισσότερο ανησυχούν οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, οι μαύροι. Για αυτούς ο φόβος που προκαλεί το ενδεχόμενο να φτάσει η Λεπέν στο προεδρικό Μέγαρο δεν είναι θεωρητικός. Είναι πραγματικός κίνδυνος».

Το 1998 έγινε πρωταθλητής κόσμου με μία ομάδα σύμβολο της πολυφυλετικής και ανοιχτής Γαλλίας. Αλλά οι εποχές αλλάζουν. Αυτή τη φορά προς το χειρότερο γιατί τελικά «το να τα βάζεις με τους ξένους ή με εκείνους που μοιάζουν με ξένοι είναι η ευκολότερη λύση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News