Φάιναλ-Φορ… από την τηλεόραση και εφέτος. Οπως πέρυσι και πρόπερσι. Οπως τα τελευταία πέντε χρόνια, από το 2012 που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς καθόταν για τελευταία σεζόν στην άκρη του πάγκου του. Εκτοτε, ο Παναθηναϊκός μετράει μόλις πέντε νίκες σε 20 αγώνες play-off. Μετράει, επίσης, δυο ντροπιαστικές «σκούπες». Δυο αποκλεισμούς με 3-0. Το 2016 από τη Λαμποράλ Κούτσα, που συνδυάστηκε με την τελευταία ευρωπαϊκή εμφάνιση του Δημήτρη Διαμαντίδη και την απόλυση του Σάσα Τζόρτζεβιτς, και τώρα από τη Φενέρμπαχτσε. Από μια ομάδα πλούσια και δυνατή -κανένας δεν λέει το αντίθετο- αλλά σε μια εποχή που ο «Εξάστερος» έχει πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη επένδυση της πενταετίας. Που έχει προπονητή – μεγάλο όνομα, παίκτες υψηλών προδιαγραφών (τουλάχιστον στη θεωρία) και έδρα φοβερή (μέχρι να συναντήσει τη Φενέρ). Πώς «την πάτησε» έτσι, ο «πιο πλήρης Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών»;

Η νέα αποτυχία πονάει περισσότερο από τις προηγούμενες, ακριβώς γι’ αυτό: επειδή οι προσδοκίες ήταν μεγαλύτερες. Πριν από λίγες εβδομάδες, στο φινάλε της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός έπαιζε -όπως αποδείχτηκε- στο ζενίθ των δυνατοτήτων του. Οι Τούρκοι, από την άλλη, έδιναν την εντύπωση της πιο «ντεφορμέ» ομάδας, απ’ όσες πέρασαν στους προημιτελικούς. Ηταν και το πλεονέκτημα έδρας, κι αυτό το νικηφόρο σερί σε βάρος του «Ζοτς» κάθε φορά που μας επισκεπτόταν ως αντίπαλος στο Κλειστό του ΟΑΚΑ… Η τέλεια παγίδα. Ενα χαλί ενθουσιασμού και ελπίδας, κάτω από το οποίο κρύφτηκαν όλα τα προβλήματα που το «Τριφύλλι» είχε εμφανίσει μέχρι να κάνει αυτό το εντυπωσιακό ντεμαράζ, το οποίο το ανέβασε στην τέταρτη θέση της regular season. Εντυπωσιακό, όσο και φευγαλέο.

Ποια ήταν αυτά τα προβλήματα που, τελικώς, απέβησαν μοιραία; Πρώτα απ’ όλα, το ότι κι αυτός ο (σχετικά) ακριβός Παναθηναϊκός χτίστηκε πρόχειρα και βιαστικά. Με άλλον προπονητή μπήκε στη σεζόν, με άλλον συνεχίζει, ενώ κάποιοι παίκτες – «κλειδιά» συνάντησαν την ομάδα στη μέση της διαδρομής. Με αυτό το «ράβε – ξήλωνε» κάθε καλοκαίρι, η ομάδα ήταν αδύνατον να αποκτήσει συνοχή, αυτοματισμούς, «χημεία» και αλτρουϊσμό μέσα σε μερικούς μήνες. Το μπάσκετ, όπως όλα τα ομαδικά σπορ, θέλει σταθερό πλάνο και υπομονή. Να βρεθούν οι παίκτες που μπορούν να υπηρετήσουν το σχέδιο του κόουτς, και να τους δοθεί χρόνος ώστε να προσαρμοστούν σε αυτό. Η Φενέρ δεν πάει στο Φάιναλ-Φορ μόνον επειδή ξόδεψε περισσότερα, αλλά γιατί εδώ και τρία χρόνια έχει τον ίδιο προπονητή, την ίδια φιλοσοφία στο παιχνίδι της, κι έναν σταθερό κορμό παικτών (με τις αναπόφευκτες προσθαφαιρέσεις).

Δεύτερον, η ασυμβατότητα του πάγκου με το ρόστερ. Ο Τσάβι Πασκουάλ δεν είναι Ομπράντοβιτς -ούτε κατά διάνοια- όμως γι’ αυτό το «ματ» που του έκανε ο σέρβος κόουτς στις τρεις αναμετρήσεις του έχει μια καλή δικαιολογία: δούλεψε με παίκτες που δεν επέλεξε ο ίδιος, που μπορεί να μην ταίριαξαν με αυτό που εκείνος έχει στο μυαλό του ως πλάνο επιτυχίας. Πιθανότατα γι’ αυτό ο Παναθηναϊκός κατέληξε να παίζει με ένα στιλ που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί στο σύγχρονο μπάσκετ.

Τρίτον, κάποιες ελλείψεις που «έβγαζαν μάτι» από την αρχή της σεζόν, όμως κανένας δεν τους έδωσε την πρέπουσα σημασία. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη ανάγκη από έναν ακόμη καθαρόαιμο πλέι μέικερ, και αυτή η «τρύπα» στο ρόστερ φάνηκε ξεκάθαρα στους αγώνες με τη Φενέρ, ιδίως στο χθεσινό παιχνίδι. Ο Καλάθης -ακόμα και στα καλύτερά του- δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να υποκαταστήσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Κι ας είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του συλλόγου. Αυτή η κακοτεχνία αντιμετωπίστηκε με… μερεμέτι. Ο Μάικ Τζέιμς «βαφτίστηκε» πόιντ γκαρντ, όμως πλέι-μέικερ ουδέποτε ήταν, και ποτέ δεν θα γίνει. Ο ρόλος του δημιουργικού παίκτη που θα μπορεί να σουτάρει από μακριά, ανατέθηκε στον Καλάθη, ο οποίος έχει γίνει… ο Κλάους Αθανασιάδης του μπάσκετ.

Αυτές είναι οι χρόνιες ασθένειες του Παναθηναϊκού. Στη σειρά με τη Φενέρ, προστέθηκαν κι άλλες: η εξοργιστική αστοχία (χθες έβαλε 2/18 τρίποντα μετά το 11ο λεπτό), η αδυναμία στα ριμπάουντ (22-38), η… εξαφάνιση του Μπουρούση εδώ και μια εβδομάδα, η ανεξήγητη κατάπτωση του Γκιστ και -κυρίως- η χαλαρότητα, η ηττοπάθεια με την οποία σχεδόν όλοι οι παίκτες αντιμετώπισαν τον αντίπαλο. Για την αποτυχία του να τους προετοιμάσει πνευματικά και ψυχολογικά γι’ αυτά τα καθοριστικά ματς, ο καταλανός κόουτς δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Ιδίως χθες, μετά το 0-2 στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να… τρώει σίδερα. Κι όμως, ήταν ο Ντίξον εκείνος που βούτηξε στο παρκέ για μια χαμένη κατοχή, στο 38′, με το σκορ στους +20 και την ομάδα του να έχει προκριθεί πανηγυρικά στο Φάιναλ-Φορ. Πώς το κάνει αυτό, ο Ομπράντοβιτς, τόσα χρόνια, σε όλες του τις ομάδες;

Τις ελπίδες του, ο Παναθηναϊκός, τις είχε χάσει στην Αθήνα: με την πρωτοφανή καθίζηση που υπέστη στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα, και με εκείνο το άστοχο σουτ του Ρίβερς στο φινάλε του παιχνιδιού Νο2. Χθες, απλώς απέδειξε ότι η διαφορά του με την τουρκική ομάδα ήταν τεράστια: για «σκούπα». Και τώρα βλέπει ως πιθανή παρηγοριά του την κλασσική του μονομαχία με τον Ολυμπιακό (με μειονέκτημα έδρας) για την κατάκτηση του εγχώριου τίτλου. Εάν αποτύχει και εδώ, θα βρεθεί -πάλι- σε μια σοβαρή κρίση. Από χθες, κιόλας, στους κόλπους των φίλων του Παναθηναϊκού έχει ανοίξει η συζήτηση, για το αν ο Πασκουάλ είναι ο καταλληλότερος… Μήπως θα πρέπει να έρθει ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους…

Εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά ούτε στο εσωτερικό μέτωπο, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα χρειαστεί να οπλιστεί με μεγάλη ψυχραιμία – που δεν είναι… το φόρτε του. Να αντιληφθεί ότι ο Καταλανός, τον οποίο πριν από λίγο καιρό εμπιστεύτηκε με τριετές συμβόλαιο και υψηλές αποδοχές, δικαιούται -όπως κάθε προπονητής- να κριθεί έπειτα από μία (τουλάχιστον) ολοκληρωμένη σεζόν στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Να τον αφήσει να κάνει εκείνος το «κάστινγκ» για το σενάριο που έχει στο μυαλό του. Να τον υπερασπιστεί απέναντι στην (όποια) αμφισβήτηση, και να τον στηρίξει.

Τι άλλες επιλογές έχει; Να φέρει πίσω τον Ομπράντοβιτς. Μπορεί; Να φέρει πίσω τον Διαμαντίδη (που χθες «έπαιξε» στο ματς, αλλά… σε διαφημιστικό σποτ). Μπορεί; Να ξαναμαζέψει στο Μαρούσι τη «χρυσή φουρνιά» των θριάμβων του πατέρα του και του θείου του. Μπορεί; Αν όχι, δεν του μένει παρά να εμπιστευθεί έναν από τους κορυφαίους προπονητές της Ευρώπης, εξασφαλίζοντάς του τους καλύτερους παίκτες που το πορτοφόλι του αντέχει να αγοράσει.

ΥΓ. Χαρακτηριστική της έκρυθμης πάντως κατάστασης που επικρατεί στην ομάδα είναι η είδηση ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έξαλλος με τον τρόπο που επήλθε ο αποκλεισμός (τρεις ήττες σε ισάριθμα μας) ακύρωσε τα αεροπορικά εισιτήρια του Παναθηναϊκού από την Κωνσταντινούπολη προς την Αθήνα και κανόνισε οι παίκτες να επιστρέψουν με πούλμαν, επιβάλλοντας στους «αστέρες» του Τριφυλλιού ένα οδικό ταξίδι 1.000 χλμ.!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News