Αυτή η συνέντευξη είναι μια πρόσκληση στο μυαλό του ανθρώπου που ονειρεύεται να φυτέψει ένα τσιπάκι στα δικά μας μυαλά για να παντρέψει τη δική μας ευφυΐα με την τεχνητή. Αυτός ο άνθρωπος λέγεται Μπράιαν Τζόνσον και είναι ο ιδρυτής της Kernel, μιας σταρτ απ που γεννήθηκε τον περασμένο χρόνο στο Λος Αντζελες και, σύμφωνα με τη Repubblica, είναι η πιο εμβληματική περίπτωση ενός πυρετού που έχει καταλάβει τη Σίλικον Βάλεϊ: του πυρετού του ανθρώπου-cyborg. Και τι είναι αυτό; Ένα πολύ ευφυές πλάσμα, απολύτως υγιές και – ίσως μια μέρα – και αθάνατο.

Το πλάσμα αυτό ήταν κάποτε το όνειρο των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα είναι το όνειρο επιχειρηματιών όπως ο Ελον Μασκ και ο Μπράιαν Τζόνσον. Που λέει στην ιταλική εφημερίδα ότι η ευφυΐα είναι σε όλες τις μορφές της η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή πηγή πλούτου στο σύμπαν που γνωρίζουμε. Και ότι το μέλλον της ανθρωπότητας περνάει από τη φυσική συμβίωση όλων των ειδών της ευφυΐας. Αυτό το τσιπάκι λοιπόν θα είναι ο συνδετικός κρίκος. Και η δουλειά του θα είναι να συλλαμβάνει και να ερμηνεύει τα ηλεκτρικά σήματα που παράγονται κατά τη διάρκεια της εγκεφαλικής δραστηριότητας ώστε να επιτευχθεί η άμεση επικοινωνία ανάμεσα σε εμάς και τις μηχανές.

Ο 39χρονος Τζονσον, έγινε κάποια στιγμή πλουσιότερος κατά 800 εκατομμύρια δολάρια πουλώντας την Braintree, δικό του δημιούργημα κι αυτό, στην Paypal, και στη συνέχεια ξόδεψε τα 100 για να ιδρύσει και να χρηματοδοτήσει το OS Fund, ένα ίδρυμα στόχος του οποίου είναι η επιμήκυνση μιας υγιούς ζωής που θα ξεπερνάει τα εκατό χρόνια μέσω της καταπολέμησης των ασθενειών που συνδέονται με τη γήρανση και. Ακριβείς προβλέψεις για το τσιπάκι δεν μπορεί να κάνει. Πιστεύει όμως ότι αποκτήσουμε το «δικαίωμα» στην αύξηση των γνωστικών μας ικανοτήτων σε δέκα με δεκαπέντε χρόνια.

«Τα πράγματα εξελίσσονται ταχύτατα και αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ιδέα τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον» λέει. «Αλλά το να προσπαθήσουμε να ενισχύσουμε την ανθρώπινη ευφυΐα παντρεύοντάς την με την τεχνητή ευφυΐα μου φαίνεται η καλύτερη απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους τους μέλλοντος. Η ζεύξη αυτή θα επιτρέψει στα ανθρώπινα όντα να δουλεύουν, να διασκεδάζουν και να αγαπούν με έναν τρόπο που δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν».

Ε ναι, με τον τρόπο ενός cyborg.

Φωτό: Να τρέξουμε προς το μέλλον, ναι. Αλλά να δούμε και πού πάμε. Πηγή:  kernel.co

Η γκρίζα ατμόσφαιρα του Λονδίνου δεν θα είναι ποτέ πια ξανά η ίδια. Η πόλη των σκιών και της ομίχλης παρέδωσε εκείνο το χρώμα οριστικά στο παρελθόν. Κι αυτό επειδή για πρώτη φορά από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης όλη ενέργεια που καταναλώθηκε από τους Βρετανούς παράχθηκε χωρίς μισό γραμμάριο άνθρακα.

Εντάξει, το πολύ νέφος έφυγε τότε που απαγορεύτηκε η χρήση των τζακιών στην πρωτεύουσα και – κυρίως – από τότε που οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα εξορίστηκαν από την ευρύτερη περιοχή. Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα ο ουρανός του Λονδίνου, όταν δεν πλακώνουν τα σύννεφα φυσικά, έχει ένα γαλάζιο που θυμίζει Μεσόγειο.

Αλλά είναι εξίσου αλήθεια, γράφει η Corriere della Sera, ότι στο συλλογικό φαντασιακό – από τη λογοτεχνία έως τη ζωγραφική και τον κινηματογράφο – το Λονδίνο έχει ταυτιστεί με τη μυρωδιά που αποπνέει το κάρβουνο. Είναι μέσα σε αυτή τη μυρωδιά και αυτό το «κιαροσκούρο» που κινούνται οι ήρωες του Ντίκενς και εμπνεύστηκε ο σπουδαίος Μονέ: «Χωρίς την ομίχλη, το Λονδίνο δεν θα ήταν μια τόσο όμορφη πόλη» έλεγε ο γάλλος ζωγράφος.

Η ομίχλη και οι σκιές συνέβαλαν στο να γίνει μύθος ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ενώ λερωμένη από τις καπνοδόχους πέταγε με την ομπρέλα της η Μέρι Πόπινς. Το κάρβουνο, έπειτα, είχε πάντα μια πολύ ισχυρή σχέση με την πολιτική – μια σχέση που έφτασε έως τις ημέρες μας με την μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων τη δεκαετία του 1980.

Να γιατί η παραγωγή ενέργειας χωρίς άνθρακα σηματοδοτεί μια τεράστια στροφή. «Η πρώτη χώρα στην ιστορία που χρησιμοποίησε άνθρακα για την ενέργεια είναι έτοιμη να γίνει η πρώτη μεγάλη οικονομία που θα το θέσει εκτός χρήσης» σχολίασε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Μπεν Κάλντεκοτ. Κι άντε τώρα να συντηρήσεις τους μύθους σου με 47% μεθάνιο, 18% πυρηνική ενέργεια, 8% αιολική, 10% ηλιακή και 6% βιομάζα.

Φωτό: Αυτό το Λονδίνο ας το ξεχάσουμε. Πηγή: Shutterstock/Bikeworldtravel

Κάνουν ό,τι κάνουν για το χρήμα; Οχι, λέει η βρετανική National Crime Agency. Το βασικό κίνητρο των πιτσιρικάδων χάκερ είναι ο ιδεαλισμός. «Το νεαρό της ηλικίας τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν τις επιπτώσεις των πράξεών τους σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Ο κινητήριος μοχλός τους είναι η επιθυμία να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να τα καταφέρουν» αναφέρει στον Guardian ο επικεφαλής της cyber unit της βρετανικής υπηρεσίας Πολ Χόαρ.

Τώρα, εάν αυτό λέγεται περισσότερο φιγούρα παρά ιδεαλισμός είναι ένα ζήτημα. Οι αγγλοσάξονες ειδικοί πάντως χρησιμοποιούν τον όρο ethical hacking, επισημαίνοντας πως αυτή η «αγνότητα» δεν διαρκεί και πολύ. Γιατί είναι δύσκολο να αρνηθείς μια καλή πρόταση σε κάποιον που σου χτυπάει την πόρτα. «Πολλές επιχειρήσεις θέλουν να μας προσλάβουν για να προστατευτούν απέναντι στο χακάρισμα προσφέροντας φυσικά πολύ καλές αμοιβές» λέει στο BBC o Τζακ Ντέιβις, που έως το 2011 έκανε καριέρα ως Topiary χακάροντας για το κέφι του κρατικά σάιτ και τώρα δουλεύει για το Twitter.

Δηλαδή ο ιδεαλισμός των νέων διαφθείρεται από το χρήμα των μεγάλων; Ε όχι ακριβώς. Γιατί μεγαλώνοντας κανείς καταλαβαίνει ότι είναι κρίμα να σπαταλάει τόσο ταλέντο μόνο στη φιγούρα. Κι έπειτα, πρέπει και να ζήσει.

Φωτό: Πίσω από την κουκούλα κρύβεται ένας θησαυρός. Πηγή: Shutterstock/Frank Peters

Την πρώτη ημέρα ήταν όλα εντάξει. Επειτα από τρεις, η οσμή είχε αρχίσει να γίνεται έντονη. Αλλά έπειτα από πέντε, «θαύμα: άρχισα να μυρίζω λιγότερο. Και την επόμενη ημέρα δεν μύριζα καθόλου». Ετσι περιέγραψε στο L’ Obs ο Ετιέν, ένας 30χρονος από το Παρίσι, την εβδομάδα που δεν πλύθηκε καθόλου. Και δεν είναι ο μόνος: η τάση έχει ξεκινήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξαπλώνεται και στη Γαλλία κατακτώντας νέους από τον χώρο της μόδας ή μπλόγκερ που ασχολούνται με την ομορφιά – «πλένω τα μαλλιά μου μία φορά στις δέκα ημέρες και τα αισθάνομαι πιο δυνατά και μεταξένια» ορκίζεται μια από αυτές, η Φανί. Ο καθένας από αυτούς τους «νέο-άπλυτους» βέβαια έχει τη δική του «συνταγή»: η Λετισιά, για παράδειγμα, πλένεται κάθε μέρα αλλά με σκέτο νερό, η Ζοάν κάνει ντους μόνο δυο φορές την εβδομάδα, η Ελοϊζ κάθε μέρα, αλλά πλένει στα απόκρυφα μέρη της. Και το περιοδικό αναρωτιέται: είναι μια επιστροφή στις ρίζες ή κάποιο είδος νέας σοφίας; Ελα ντε.

Φωτό: Ούτε γάτα να ήταν. Πηγή: L’ Obs/Audion Desforge