«Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πριν από λίγες ώρες ο αγαπημένος έλληνας κωμικός έφυγε από τη ζωή ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο», έλεγε το δημοσίευμα για τον Στάθη Ψάλτη. Όχι τώρα, που έχει όντως φύγει απ’ τη ζωή, πριν καμιά δεκαριά μέρες που έδινε ακόμα τον αγώνα του στο νοσοκομείο. Η ψευδής είδηση αναδημοσιεύτηκε σε κάποια sites μέχρι να τη διαψεύσουν επισήμως η οικογένεια και οι φίλοι του.

Τα ίδια και με τον Κώστα Τσάκωνα πριν μερικά χρόνια, τον είχαν πεθάνει, πριν πεθάνει. Το ίδιο έχει συμβεί φυσικά και με πολλούς ακόμα διάσημους, είχαν την «τύχη» να μάθουν το θάνατό τους την ώρα που πάλευαν, πολλές φορές μέσα από ένα νοσοκομείο, να του κρυφτούν.

Σκέφτομαι τα ανθρωπάκια που δημιουργούν τέτοιες μακάβριες ειδήσεις. Φαντάζομαι κάτι τύπους με μούρη μισοφωτισμένη απ’ την οθόνη του υπολογιστή, καθισμένους πίσω από ένα στενό γραφειάκι, να ψάχνουν θέματα για το ελεεινό site στο οποίο δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο.«Θέλουμε κάτι δυνατό, κάτι να τσακώσει τον αναγνώστη απ’ το σβέρκο», τους έχει πει ο αρχισυντάκτης του κώλου που κάνει κουμάντο.

Κι εκείνοι ψάχνουν. Ποιος είναι σε αδυναμία; Ποιόν περιμένουμε από μέρα σε μέρα να τα κακαρώσει; «Ο Στάθης Ψάλτης δίνει τη μάχη της ζωής του… μάλιστα. Εδώ είμαστε, βρήκαμε θεματάκι. Μπίνγκο!». Και τα ανθρωπάκια αρχίζουν και γράφουν επιτάφιους που αναρτώνται και ανακυκλώνονται, χωρίς να διασταυρωθούν, στα τριτομάγαζα των μίντια και μαζεύουν όσο αναγνωστικό κοινό μπορούν, μέχρι να καταλήξουν εκεί που πρέπει: στα σκουπίδια.

Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που βλέπεις μακάβρια ψευδή είδηση και σε μαγαζιά πρώτης γραμμής. Μέχρι και το CNN και το BBC έχουν πεθάνει ανθρώπους, το πρώτο τον τραγουδιστή Τζέιμς Μπλαντ, το δεύτερο τη Μαντόνα. Ενδεχομένως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο πρώιμος επιτάφιος δεν γίνεται υστερόβουλα, αλλά από απροσεξία και βιασύνη κάποιου συντάκτη που δεν διασταύρωσε την είδηση. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο, κάποιος ζωντανός βλέπει τον επικήδειό του.

«Μετά λύπης μου σας πληροφορώ ότι οι φήμες περί του θανάτου μου είναι κάπως υπερβολικές» είχε απαντήσει ο Μαρκ Τουέιν σε εφημερίδα που είχε λανθασμένα ανακοινώσει τον θάνατό του.  Ο Τζέιμς Μπλαντ είχε πει «Δεν είμαι σίγουρος αν ισχύουν οι φήμες, αλλά αν ισχύουν, μπορώ να σας πω ότι η ζωή μετά θάνατον μοιάζει εκπληκτικά μ’ εκείνη στο Λονδίνο».

Βέβαια, όταν ο Μπλαντ και το Τουέιν είδαν τη νεκρολογία τους, δεν πάλευαν με τον αληθινό θάνατο, ίσως γι’ αυτό μπόρεσαν να κάνουν χιούμορ. Υπάρχουν κι εκείνοι, όπως ο Στάθης Ψάλτης, που βλέπουν τη νεκρολογία τους ενώ βρίσκονται μεταξύ ζωής και ανυπαρξίας. Μου φαίνεται τρομαχτικό, ειδικά αν είσαι σε δεινή θέση, με το τέλος σου να παραμονεύει στη γωνία. Σαν να βγάζει το κεφάλι του ο Χάρος μέσα από μια ιστοσελίδα και να σε χαιρετά χαμογελώντας: «Έχουν έτοιμο τον επικήδειό σου, φίλε. Έρχομαι». Πόσα αποθέματα χιούμορ πρέπει να έχεις για να του απαντήσεις κι εσύ χαμογελώντας;

Υ.Γ. Κι όταν ένας διάσημος πεθαίνει, μετά έρχονται τα διάσημα «αντίο». Πρέπει να δούμε δημοσιευμένο κάθε αντίο που οι άλλοι διάσημοι θα του πουν. Άλλη μάστιγα από εκεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News