Ο καλπασμός της Τσέλσι προς τον τίτλο της εφετινής Premier League είχε αρχίσει, ουσιαστικά, από τον αγώνα του πρώτου γύρου με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Σε εκείνο το ματς (στο «Στάμφορντ Μπριτζ»), ο Ζοζέ Μουρίνιο δεν έχασε μόνον τους βαθμούς, με ένα τραυματικό σκορ (4-0), αλλά και τη θέση του στις καρδιές των οπαδών της πρώην ομάδας του. Από το 2007, που απολύθηκε από τον Αμπράμοβιτς για πρώτη φορά, κανένας προπονητής δεν είχε καταφέρει να τον ξεπεράσει. Ακόμα κι αυτοί που κατέκτησαν σημαντικά τρόπαια -όπως ο Αντσελότι που πήρε το «νταμπλ» και ο ντι Ματέο που έφερε στο Λονδίνο κοτζάμ Champions League- δεν αγαπήθηκαν από τους «Μπλε», όσο ο Πορτογάλος. Κι όταν εκείνος επέστρεψε και κατέκτησε το Πρωτάθλημα του 2015, η δημοφιλία του έκανε limit-up.

Εκείνο το «καταραμένο» 4-0 τα άλλαξε όλα. Ο «Special One» άκουσε, για πρώτη φορά, τους… πιστούς του να αποθεώνουν έναν ανταγωνιστή του: τον νέο τεχνικό της Τσέλσι, Αντόνιο Κόντε. Στο παιχνίδι των δύο ομάδων για το Κύπελλο Αγγλίας, πριν από ένα μήνα (όπου η Γιουνάιτεντ έχασε πάλι, με 1-0), τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα γι’ αυτόν. Το «fuck-off Mourinho», που δονούσε την ατμόσφαιρα του «Στάμφορντ Μπριτζ», τον οδήγησε στην πολυσυζητημένη χειρονομία με τα τέσσερα υψωμένα δάχτυλα. Μετά το ματς, μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, είχε εξηγήσει τον συμβολισμό αυτής της κίνησης: «Οταν θα βρεθεί ο επόμενος που θα κατακτήσει τέσσερις τίτλους, τότε θα πάψω να είμαι ο νούμερο ένα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως, ο… Ιούδας θα είναι ο κορυφαίος γι’ αυτόν τον σύλλογο».

Η… εκδίκηση ήρθε χθες, Κυριακή του Πάσχα. Η Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο νίκησε (2-0) την Τσέλσι του Κόντε, στο «Ολντ Τράφορντ», και έδωσε την ευκαιρία στην εξαιρετικά φορμαρισμένη Τότεναμ να πλησιάσει την πρωτοπόρο του αγγλικού πρωταθλήματος στους τέσσερις βαθμούς. Αμέσως μετά τον αγώνα, στη συνέντευξη Τύπου, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον πορτογάλο τεχνικό εάν αυτή τη νίκη τη χάρηκε περισσότερο από τις άλλες. «Δεν νιώθω ιδιαίτερη χαρά που την κέρδισα (την Τσέλσι), αλλά που νικήσαμε την πρωτοπόρο. Δεν έχει σημασία εάν αυτή είναι η μία ή η άλλη ομάδα», απάντησε. Την αλήθεια, όμως, την είχε «πει» λίγα λεπτά νωρίτερα: όταν, αποχωρώντας από τον αγωνιστικό χώρο, σούφρωσε τα χείλη και έδειξε με το δάχτυλό του το έμβλημα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πάνω στο μπουφάν του. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να διαμηνύσει στους οπαδούς της Τσέλσι πως… τα αισθήματα είναι αμοιβαία: ότι και η δική του καρδιά, πλέον, ανήκει αλλού.

Ο Μουρίνιο είχε πολλούς λόγους να είναι ευτυχισμένος. Αυτή ήταν η πρώτη του νίκη επί της Τσέλσι στο Νησί, ήρθε χάρη στο εξαιρετικό του κοουτσάρισμα, η ομάδα του έκανε ένα από τα καλύτερά της παιχνίδια εφέτος -θυμίζοντας, κατά διαστήματα, τη Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον- ενώ για την Τσέλσι ήταν η χειρότερη εμφάνιση στη σεζόν: δεν δημιούργησε ούτε μία κλασική ευκαιρία σε όλο το ματς, δεν δοκίμασε ούτε ένα σουτ προς την αντίπαλη εστία – κάτι που είχε να της συμβεί εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια σε αγώνα της Premier League. Η έμπνευση του Πορτογάλου να αφήσει στον πάγκο τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς των 17 γκολ (μόνο στο Πρωτάθλημα) και να βάλει στην κορυφή της επίθεσης τον Μάρκους Ράσφορντ (που… οργίασε απέναντι στην αργή άμυνα των Λονδρέζων) δικαιώθηκε από το έβδομο, κιόλας, λεπτό, όταν ο 19χρονος φορ άνοιξε το σκορ. Εστω κι αν το γκολ δεν έπρεπε να μετρήσει: προτού του κάνει την υπέροχη μπαλιά, ο Αντερ Ερέρα (σκόρερ του δεύτερου τέρματος) είχε κοντρολάρει με το χέρι.

Από τα παράξενα της βραδιάς, η απουσία του βασικού τερματοφύλακα της Τσέλσι, Τιμπό Κουρτουά, ο οποίος έχασε το ντέρμπι λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο ενώ έπαιζε… μπάσκετ για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού σποτ του ΝΒΑ. Ο Κόντε προσπάθησε, μάλλον αποτυχημένα, να «καλύψει» τον διεθνή βέλγο πορτιέρο. Αυτό που είπε ο Ιταλός -«δεν έχει σημασία πώς τραυματίστηκε, ελπίζω να χάσει μόνον αυτό το παιχνίδι»- υπογραμμίζει τον πρωτοφανή λόγο για τον οποίο ο Κουρτουά βγήκε νοκ-άουτ από μια τόσο σπουδαία αναμέτρηση. Τη θέση του κάτω από τα δοκάρια πήρε ο 30χρονος Βόσνιος Ασμίρ Μπέγκοβιτς, στην πρώτη του συμμετοχή στην εφετινή Premier League (είχε παίξει μόνο σε έξι αγώνες Κυπέλλου και Λιγκ Καπ).

Το προσωπικό κίνητρο του Μουρίνιο γι’ αυτή τη νίκη ήταν αποτυπωμένο στο πάθος και στην ορμητικότητα που επέδειξε η Γιουνάιτεντ από την πρώτη στιγμή, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν είχε ηττηθεί στο «Ολντ Τράφορντ» μετά τον Σεπτέμβριο του 2011. Χάρη στον θρίαμβό της, η ομάδα του Μάντσεστερ έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την έξοδό της στο Champions League της επόμενης περιόδου: πλησίασε στους τέσσερις βαθμούς τη συμπολίτισσά της (Σίτι) με ένα ματς λιγότερο, και στους έξι τη Λίβερπουλ με δύο ματς λιγότερα. Η Γιουνάιτεντ είναι αήττητη στο Πρωτάθλημα εδώ και 22 αγωνιστικές (από εκείνη την «τεσσάρα» από την Τσέλσι).

Μετά τη δεύτερη ήττα της στις έξι τελευταίες αγωνιστικές, η Τσέλσι ακούει τα βήματα της νεανικής Τότεναμ του Μαουρίσιο Ποτσετίνο -με τις επτά σερί νίκες- που την πλησιάζει επικίνδυνα. Και ο Μουρίνιο, ασφαλώς, θα το διασκεδάζει, που φόρτωσε την πρώην αγαπημένη του με άγχος. Επειδή του φέρθηκε αχάριστα. Εκείνος ήταν που την έβγαλε από την αφάνεια και την ανυποληψία -πριν από 12 χρόνια- και την έμπασε στην «ελίτ» της Ευρώπης, όμως τώρα πιστεύει σε άλλον «Θεό». Αλλά και επειδή θα είναι λιγότερο οδυνηρό -για τον ίδιο και τη Γιουνάιτεντ- να χάσει τον τίτλο από την Τότεναμ των μόλις δυο Πρωταθλημάτων (1951,1961), που έχει να κατακτήσει κάποιον major τίτλο από το Κύπελλο Αγγλίας του 1991.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News