Αυτό το κτήνος, βάρους δέκα τόνων, η ισχυρότερη μη πυρηνική βόμβα του αμερικανικού οπλοστασίου, που συνέθλιψε τις σπηλιές του Αφγανιστάν έπειτα από σχετική εντολή του Ντόναλντ Τραμπ, σηματοδοτεί την αναπόφευκτη κλιμάκωση του πολέμου που ο αμερικανός πρόεδρος κήρυξε πριν από μερικές ημέρες με τους 59 Τόμαχοκ που έπληξαν τη Συρία του Μπασάρ αλ Ασαντ.

Κανένας άλλος πριν απ΄ αυτόν, ούτε ο Μπους ο νεότερος, υπό την κυβέρνηση του οποίου κατασκευάστηκε η αποκαλούμενη «Μητέρα όλων των Βομβών», ούτε ο Μπαράκ Ομπάμα, τόλμησαν ποτέ να την αξιοποιήσουν καθώς η χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητά της θεωρούνται αμφίβολες, ενώ ο ψυχολογικός και πολιτικός αντίκτυπος της χρήσης ενός όπλου τόσο καταστροφικού είναι σίγουρα ριψοκίνδυνος.

Αλλά ο νέος επικεφαλής των πανίσχυρων αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων δείχνει να μην έχει τους όποιους ενδοιασμούς των προκατόχων του. Για τον ανεκδιήγητο Ντόναλντ του Λευκού Οίκου τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Επιδιώκει το μέγιστο αποτέλεσμα με την ελάχιστη προσπάθεια. Ο στόχος του φαίνεται να είναι ένα διαρκές Big Bang, μια Μεγάλη Εκρηξη ούτως ώστε να δημιουργηθεί ανά την υφήλιο η εντύπωση ότι ο νέος πλανητάρχης δεν είναι ούτε μαλθακός ούτε φαφλατάς αλλά ηγέτης άτεγκτος και ικανός για όλα.

Στο πλαίσιο, ωστόσο, αυτού του «ασύμμετρου πολέμου» ανάμεσα σ’ ένα διεθνές δίκτυο τρομοκρατών που δολοφονούν ανθρώπους είτε με βόμβες και όπλα είτε με μαχαίρια και φορτηγά και σπεύδουν να αναλάβουν την ευθύνη για οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια ανά τον κόσμο που στρέφεται κατά των «άπιστων» εχθρών του ισλαμικού χαλιφάτου, η χρήση της υπερβόμβας MOAB (Massive Ordnance Air Blast) ελάχιστα προσφέρει. Οπως ελάχιστα πρόσφεραν και οι δεκάδες Τόμαχοκ που έπληξαν μία από τις κύριες αεροπορικές βάσεις του καθεστώτος Ασαντ: μετά την απομάκρυνση των συντριμμιών τα μαχητικά αεροσκάφη των συριακών ενόπλων δυνάμεων ήταν και πάλι στον αέρα. Όπως ακριβώς και τα drones του Ομπάμα, έτσι και η πανίσχυρη βόμβα του Τραμπ ανήκει στα όπλα που χρησιμοποιούν όλοι όσοι στην ουσία επιδιώκουν να αποφύγουν τον πραγματικό πόλεμο, εκμεταλλευόμενοι την τεχνολογική υπεροχή της πολεμικής μηχανής που διαθέτουν.

Η ρίψη της «μητέρας» βόμβας, ωστόσο, αποτέλεσε μια άτυπη διάψευση του απομονωτισμού του Τραμπ ο οποίος δήλωνε παθιασμένα ότι «πρώτα απ’ όλα η Αμερική», αλλά και μια επιβεβαίωση της μεγαλομανίας και της επιδειξιομανίας που τον χαρακτηρίζουν – μέσω του περάσματος από την (εικονική) πραγματικότητα των reality show στην πραγματικότητα των πολέμων.

Επρόκειτο για μια επίδειξη δύναμης, για μια ενέργεια ελάχιστα ριψοκίνδυνη και με διαχειρίσιμο, κάθε άλλο παρά αποφασιστικό, αντίκτυπο όσον αφορά τη μάχη κατά των τζιχαντιστών του Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι. Αλλά ο αμερικανός πρόεδρος δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι η συχνά αυτοκτονική, στα όρια της αυτοθυσίας, οξυδέρκεια των βιετναμέζων ανταρτών αποδείχτηκε ισχυρότερη από τις ναπάλμ των Αμερικανών.

Ο Τραμπ μπορεί να επαίρεται ότι έδωσε εντολή για τη ρίψη μιας βόμβας μετά την οποία υπάρχει μόνον η ατομική, όσον αφορά την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει, αλλά θα πρέπει επίσης να αντιληφθεί πως καμιά βόμβα, όσο ισχυρή κι αν είναι, δεν μπορεί να εμποδίσει έναν φανατισμένο που έχει ριζοσπαστικοποιηθεί (ή απλά τρελαθεί) να κλέψει ένα φορτηγό ή να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο και να συμπαρασύρει στο θάνατο ανθρώπους ανυποψίαστους – στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στη Νίκαια ή στη Σουηδία – εδραιώνοντας έτσι περαιτέρω την αίσθηση της μόνιμης απειλής, της διαρκούς παρουσίας της τρομοκρατίας σε κάθε άκρη της Γης.

Μετά τη «μητέρα» τι;

Και το κύριο ερώτημα, όχι μόνον παραμένει αναπάντητο, αλλά αυξάνεται και η απορηματική του ισχύ: τι πρόκειται να ακολουθήσει; Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση-απάντηση του Ντόναλντ Τραμπ στο επόμενο τρομακτικό χτύπημα των τζιχαντιστών – είτε είναι δικότους είτε των όποιων, πραγματικών ή και φανταστικών, υποστηρικτών τους;

Πόσες βόμβες και πόσους πυραύλους θα χρειαστεί να δώσει εντολή ο αμερικανός πρόεδρος να πλήξουν την ερημιά του Αφγανιστάν ή τα ερείπια της Συρίας πριν αναγκαστεί να διατάξει τους αμερικανούς πεζοναύτες ν’ αναλάβουν δράση κατά των τζιχαντιστών, ή ακόμη και ενάντια στηνΠιοννγκγιάνγκ του, εξίσουμε ίδιο, παρορμητικού και οξύθυμου Κιμ Γιονγνκ Ουν; Στο Αφγανιστάν μπορεί να μην υπάρχουν πλέον «προστάτες» αλλά η Βόρεια Κορέα εξακολουθεί να τελεί υπό την σκέπη της Κίνας.

«Είμαστε προετοιμασμένοι ν’ απαντήσουμε σ’ έναν ολοκληρωτικό πόλεμο μ’ έναν ολοκληρωτικό πόλεμο» δήλωσε το Μεγάλο Σάββατο ένας από τους ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους της ερμητικής Βόρειας Κορέας κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της εντυπωσιακής στρατιωτικής παρέλασης για την 105η επέτειο από τη γέννηση του ιδρυτή της χώρας, Κιμ Ιλ Σουνγκ: «Είμαστε έτοιμοι ν΄ απαντήσουμε με πυρηνικές επιθέσεις σε κάθε πυρηνικό πλήγμα που θα δεχτούμε», πρόσθεσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News