Κοιτάς, ξανακοιτάς… και ματαξανακοιτάς στην προθήκη του σούπερ μάρκετ και τελικά αποφασίζεις πως μάλλον είσαι μπρος στο όγδοο θαύμα του κόσμου. Η τονισμένη επί τούτου διαφημιστική καρτέλα ανακοινώνει στον νηστεύοντα αλλά ασυγκράτητο λιγούρη καταναλωτή: νηστίσιμη φέτα.

Μάλιστα, νηστίσιμη φέτα, το είδαμε κι αυτό. Οπως λέμε καπιταλιστοκομμουνιστής, αναρχοβασιλόφρων,  καλλίκομος Τραμπ, έκλεισε επιτυχώς η αξιολόγηση, Καμένος άνευ τελετών, γαβροΠΑΟΚΙ και πάει λέγοντας. Για να μη ξεχάσεις κι αυτά που ξέρεις, θυμάσαι πως ως φέτα ορίζεται συγκεκριμένο –αγαπημένο των Ελλήνων- γαλακτοκομικό αγαθό αλλά και ως γάλα ορίζεται αποκλειστικά το αποτέλεσμα της έκκρισης των γαλακτοφόρων αδένων συγκεκριμένων θηλαστικών. Αναρωτιέσαι τι σόι αδένες χειράντλησε ο παραγωγός κι έφτιαξε φέτα σαρακοστιανή.

Κι επειδή η πρόκληση είναι μεγάλη, συνεχίζεις την έρευνα και πέφτεις λίγο παραδίπλα πάνω σε νηστίσιμα μπιφτέκια. Μαθαίνεις από τη συσκευασία πως είναι κατάλληλα για χορτοφάγους, για Μουσουλμάνους, για Ινδουιστές  Jain (φανατική σέχτα), για οικολογικά ανησυχούντες, μια και δεν έχει τροποποιημένα γενετικά συστατικά—όχι, για ορθόδοξους υποκριτές δε λέει τίποτα η ετικέτα.

Στο νου έρχονται αμέσως μπέργκερ με καλαμάρι και θράψαλα, νηστίσιμα μακαρόνια με κιμά (σόγιας), παστίτσια και μουσακάδες ανεκτοί από τους πνευματικούς, πίτσες και πιτόγυρα φυτικά κι ευλογημένα σε σχετικούς ενδελεχείς την περίοδο αυτή καταλόγους παχυφαγείων.

Καθώς βλέπεις στην επόμενη προθήκη φυτικό λάδι, φυτικές κρέμες γάλακτος, φυτική σαντιγύ έως και νηστίσιμες σοκολάτες αναλογίζεσαι σαν ελαφρυντικό το «φορτίο» του ευσεβούς αλλά πεινάλα. Κατ’ ελάχιστον 40 μέρες τα Χριστούγεννα, 48 το Πάσχα και δυο βδομάδες τον Δεκαπενταύγουστο οφείλει να είναι εγκρατής και απέχων –το από πού και πώς γίνεται η αποχή είναι θέμα υποκειμενικό.

Το όνομά τους είναι η ψυχή τους και από παλιά στα σχετικά βαφτίσια ακόμη και βράγχια μπορούσαν οι έχοντες το σωστό βλέμμα να εντοπίσουν σε κοτόπουλα ή να επιχειρηματολογήσουν για την ύπαρξη θαλασσινών αμνοεριφίων. Στην ίδια κατηγορία «θαύματος» εγκράτειας εξάλλου μπορούν να περιληφθούν κάτι λιτές αστακομακαρονάδες, που φέρουν ομοιότητες με τα Ιμαλάια.

Η δικαιολογία του «ασθενούς» και «οδοιπόρου», που «αμαρτίαν ουκ έχει» είναι ένα κάποιο επιχείρημα κατάλυσης, αφού από αρρώστια καλά πάμε όλοι τέτοιο καιρό κρίσης ενώ από την άλλη, το περπάτημα, η πορεία (και η α-πορία) φέρνουν πείνα. Όμως ο πιθανός πνευματικός, αν διατηρεί το ρόλο του, μόνο για πολύ σοβαρούς λόγους θα δώσει την ευχή του για κατάλυση της νηστείας σε αρτύσιμα.

Ζωή με υποκατάστατα ζούμε,  πάντα τάχα «άλλα ζητεί η ψυχή μας, γι’ άλλα κλαίει» σε μια διαρκή πορεία προς τα όποια Σούσα αναλογούν στον καθένα. Στα νηστίσιμα θα σκοντάψουμε; Πάω στοίχημα πως θα κάνει χρυσές δουλειές όποιος καταφέρει να βάλει στις προθήκες των σούπερ μάρκετ νηστίσιμη σπαλομπριζόλα και παϊδάκια, κοκορέτσι από σόγια ή φυτικό κοντοσούβλι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News