Είναι πλέον επίσημο: μία σημαντική μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές. Είναι οι 53+, αλλά εκδηλώθηκαν στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Κυριακής ως 13.

Δηλαδή ως κάποιοι από τους 53+ συν… τον Νίκο Φίλη –όπως συμβαίνει από το συνέδριο του Οκτωβρίου 2016 και έπειτα.

Τι είπαν;

Οτι «η αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας ή όχι, δεν αφορά αποκλειστικά την ηγεσία του κόμματος ή την κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των κομματικών δυνάμεων και της ευρύτερης αποδοχής του».

Και επίσης ότι «ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ίδια του τη ζωή είναι ο ελληνικός λαός. Είναι ο τελικός κριτής».

Αν αυτό σημαίνει εκλογές ή δημοψήφισμα δεν ξέρει κανείς – ίσως δεν έχει και σημασία. Το ενδιαφέρον πάντως για την εσωκομματική μηχανιστική του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το κείμενό τους που περιελάμβανε όλα τα παραπάνω δεν μπήκε σε ψηφοφορία, αλλά στην καταμέτρηση ψήφων για το κείμενο της κομματικής ηγεσίας μετρήθηκαν συμπτωματικά 11 «όχι» και 12 λευκά… Και επίσης, ότι όλοι αυτοί αποδομούν ακόμη και το μείζον επιχείρημα του Μεγάρου Μαξίμου, τα περιβόητα αντίμετρα: «στο βαθμό που η εφαρμογή τους (των αντιμέτρων) παραμένει ασαφής δεν είναι σε θέση να αντισταθμίσουν τις απώλειες για συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες και δεν αποτρέπουν τις αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχουν τα μέτρα», είπαν.

Πέραν αυτών, υπάρχει και η πολιτική παραδοξολογία. Στην ίδια συνεδρίαση ο Τσακαλώτος –που δεν υπέγραφε το κείμενο– βγήκε δημοσίως και το υποστήριξε. Ομως την Παρασκευή υποστήριζε και τη «συμφωνία» με τους δανειστές. Και κάπου εκεί βγήκε ο Τσίπρας και είπε κάτι σαν «ή το ένα ή το άλλο». Επιβεβαιώνοντας έτσι μία κάποια αγωνία για τα φαινόμενα της πρώιμης (;) αμφισβήτησής του. Και δείχνοντας ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άσοι στις «κουμπάρες»… Ενα παιχνίδι που άλλωστε δεν έχει κανόνες.

Ολα αυτά δείχνουν πολύ απλά ότι ο δρόμος προς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και το τέλος της εκκρεμότητας δεν είναι σύντομος, ούτε εύκολος.

Ο Φίλης έχει πολλά ελαφρυντικά. Για την αριστεροσύνη είναι συνεπής. Εχει συγκρουστεί με τον Καμμένο και την Εκκλησία και αυτό μετράει για τους ψηφοφόρους της Αριστεράς.

Οι περισσότεροι από του υπόλοιπους δεν έχουν.

Τι μπορεί να αναμένει κανείς; Κατά κάποιους, ότι ακόμη και αν έλθει η ώρα της ψήφισης των μέτρων, δεν θα πρέπει να θεωρείται τόσο βέβαιον ότι όλοι θα ψηφίσουν για την καρέκλα.
Μπορεί να μην πέσει η κυβέρνηση από αποστάτες της Αριστεράς, όμως μπορεί κάποιοι να πάνε σπίτι τους, ή να αναζητήσουν την τύχη τους σε πολιτικά συγγενείς χώρους.

Οπως και να έχει, το πρόβλημα φαίνεται ότι δεν θα το έχει ο Φίλης. Αυτός έχει λίγα για τα οποία θα πρέπει να απολογηθεί.

Ο Τσίπρας θα πρέπει να εξηγήσει τα ανεξήγητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News