Κεκτημένο: Παθητική μετοχή του ρήματος κτώμαι. Κάτι που έχει κερδηθεί, αποκτηθεί ή κατοχυρωθεί με προσπάθεια.

Ωραία λέξη, με έντονο ιδεολογικό, ιστορικό και συναισθηματικό βάρος. Με το που την ακούς σκέφτεσαι «πίστη σε ιδανικά, ιδέες και στόχους», αγώνες που τελικά δικαιώνονται κ.ο.κ…

Ομολογουμένως πολύ έξυπνη για μια ακόμη φορά η επιλογή της λέξης που έκαναν σημαία την τελευταία εβδομάδα. Μια λέξη που έγινε κύριο θέμα της επιστολής του Πρωθυπουργού με αφορμή τα 60 χρόνια από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συνέπεσε χρονικά με την εθνική μας επέτειο. Για πολλοστή φορά γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με «επανάσταση», μαχητικότητα, «ορθωμένο ανάστημα» και αγώνες. Και όλα αυτά με την επιλογή μιας λέξης «κλειδί» και του κατάλληλου timing…

Προετοιμάστηκε (όπως πάντα) με διαρροές. Ο Τσίπρας θα ασκήσει βέτο στους Ευρωπαίους για (να υπερασπιστεί) τα κοινωνικά κεκτημένα… Δεν χρειάζεται να ξέρει ή να καταλάβει κανείς κάτι παραπάνω. Για την ακρίβεια, καλύτερα να μην ξέρει ή να μην καταλάβει τίποτα παραπάνω… Αρκεί να του αποτυπωθεί αυτή η πρόταση. Ακόμα καλύτερα να του αποτυπωθούν μερικές λέξεις μόνο: Τσίπρας, κοινωνικά κεκτημένα, βέτο (στους) Ευρωπαίους (με όποια σειρά θέλετε)…
 Δυο τρεις μέρες διαρροών και συζητήσεων αρκούν. Καμία σημασία δεν έχει αν το δήθεν βέτο έγινε τελικά επιστολή η οποία μάλιστα πήρε άμεση απάντηση που εν ολίγοις έλεγε: πάψτε να ψάχνετε τρόπους για αντιστροφή των μεταρρυθμίσεων που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια!
 Και κάπως έτσι τελείωσε (με γαργάρες) ακόμη μια «επανάσταση» (εσωτερικής κατανάλωσης) που «θα άλλαζε την Ευρώπη».

Μια φιλική συμβουλή σε αυτό το σημείο: Οσο ωραίο κι αν είναι το έργο υπάρχει ένα όριο στο πόσες φορές μπορεί να το δει κανείς σε επανάληψη… Στο συγκεκριμένο έργο φοβάμαι πως το όριο αυτό έχει ξεπεραστεί προ πολλού… Η συγκεκριμένη επανάληψη ωστόσο αποτελεί μια καλή αφορμή να μιλήσουμε επί της ουσίας για «κεκτημένα»…


Είναι τελικά οι συλλογικές συμβάσεις «ευρωπαϊκό κεκτημένο»; Η απάντηση είναι πως δεν ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης συλλογικές συμβάσεις. Εκείνες οι χώρες στις οποίες ισχύουν είναι χώρες με πολύ πιο μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα, δηλαδή με πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων που συνδικαλίζονται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή ο συνδικαλισμός είναι πολύ πιο δημιουργικός, «υπεύθυνος» και (εν τέλει) γοητευτικός για τον μέσο εργαζόμενο στις χώρες αυτές. Εδώ αντίθετα είναι απαξιωμένος, κολλημένος σε αγκυλώσεις και ταυτισμένος με ιδεοληψίες του χθες. Γιατί να εμπλακεί κανείς λοιπόν; Και πώς να δυναμώσει ουσιαστικά ο υγιής συνδικαλισμός και να λειτουργήσει προς όφελος του (μακροπρόθεσμου) εθνικού συμφέροντος;

Αυτό που σίγουρα δεν αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι το 26% ανεργία. Εκεί δεν βλέπω καμία ευαισθησία της κυβέρνησης. Αντίθετα με την πολιτική της μας απομακρύνει καθημερινά όλο και περισσότερο από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Τον Φεβρουάριο οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 15.000 (σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2016).

Είναι άραγε ευρωπαϊκό κεκτημένο να αποφασίζει απεργία μια παρέα μερικών συνδικαλιστών; 

Αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο ο εναγκαλισμός, η παρότρυνση (έμμεση ή μη) και η «προστασία» σε κάθε μορφή ανομίας;

Αποτελούν άραγε ευρωπαϊκό κεκτημένο τα capital controls;

 Είναι ευρωπαϊκό κεκτημένο η ποινικοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας;

 Εχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο η πολυνομία, η υπερβολική γραφειοκρατία και η διαφθορά; Η κυβέρνηση επιδεινώνει την θέση μας σε όλα τα παραπάνω ψηφίζοντας νέους ανεφάρμοστους νόμους, φτιάχνοντας νέες δομές και γραμματείες για να βολέψει τις νέες προσλήψεις και επιδεινώνοντας την θέση μας στην διεθνή διαφάνεια με αποτέλεσμα να ανταγωνιζόμαστε τριτοκοσμικές χώρες.

Εχουν καμία σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο οι παρακρατικές μεθοδεύσεις τις οποίες καταγγέλλουν η μια ανώτατη δικαστική λειτουργός μετά την άλλη;

Αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο να δίνεις σχεδόν το 1/3 του τζίρου σου για ΦΠΑ; 

Αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο να είναι το κράτος βασικός μέτοχος στην επιχείρηση σου;

 Είναι ευρωπαϊκό κεκτημένο η μη αξιολόγηση; 

Είναι ευρωπαϊκό κεκτημένο οι κλειστές αγορές;

 Εχουν καμία σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο οι παρακρατικές μεθοδεύσεις τις οποίες καταγγέλλουν η μια ανώτατη δικαστική λειτουργός μετά την άλλη;

 Εχει καμία σχέση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζονται τέτοιες καταγγελίες από τον Πρωθυπουργό, την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο τον λαό;

Ολα τα παραπάνω αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα που βρίσκονται στον αντίποδα του ευρωπαϊκού κεκτημένου! Κι όμως πολλά από αυτά υπηρετήθηκαν πιστά και με συνέπεια επί δεκαετίες από τους σημερινούς (και όχι μόνο) κυβερνώντες. Πολλά από αυτά ανεμίστηκαν ως σημαίες «αριστεροσύνης» που άνοιγαν πόρτες πολιτικής και διοικητικής καριέρας! Πολλά από αυτά έφτασαν να θεωρούνται «εθνικά κεκτημένα» και αναπόσπαστα κομμάτια του συλλογικού μας υποσυνειδήτου που έπρεπε να διαφυλαχθούν πάση θυσία…

Οποιος αναμασούσε τις ίδιες καραμέλες ήταν άξιος και πατριώτης! Οποιος αμφισβητούσε αυτά τα «εθνικά κεκτημένα», όποιος υπογράμμιζε την απόσταση τους από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά και την ανάγκη να αλλάξουμε για να τα «πλησιάσουμε» ήταν προδότης. Η επιστολή Τσίπρα λοιπόν ήταν μια ακόμα επικοινωνιακή φούσκα με μόνο στόχο «να μην αλλάξει ούτε κόμμα» σε όλα εκείνα που μας κρατάνε απομονωμένους μακρυά απο την ουσία του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.

Γιατί όσο μένει αυτή η κυβέρνηση τόσο θα απομακρυνόμαστε από τα ευρωπαικά κεκτημένα. Τόσο θα απομακρυνόμαστε από τον στόχο για περισσότερη Ευρώπη που θα έπρεπε να αποτελεί εθνικό μας μέλημα. Τόσο θα μένουμε εκτός της συζήτησης για το αύριο της Ευρώπης με την Ελλάδα στον πυρήνα της. Ολα αυτά προκειμένου να έχει ο κ. Τσίπρας αφήγημα για τους βουλευτές και τους εναπομείναντες υποστηρικτές του. Προκειμένου να μείνει λίγο παραπάνω στην αγαπημένη του καρέκλα ανεξαρτήτως κόστους…

---

* Ο Νίκος Ρωμανός είναι αναπληρωτής Γραμματέας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News