Είναι φωτογενής, επικοινωνιακός, άνετος, σαφέστατα φιλοευρωπαίος, παιδί μεταναστών. Εχει κάτι από τον αέρα του πολιτικού-σταρ, όπως ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό (άλλωστε του μοιάζει). Παράλληλα οι θέσεις του διακρίνονται από πραγματισμό σε μια Ευρώπη που διψά για θετικές φωνές απέναντι στις κραυγές των λαϊκιστών.

Δεν είναι όμως και δεν θέλει να είναι ο αντι-Βίλντερς. Δεν θέλει να είναι η απάντηση στην ακροδεξιά, αν και αυτό είναι. Ο 30χρονος Τζέσε Κλάβερ ονειρεύεται να αποτελέσει το νέο πρόσωπο –ή μάλλον τη νέα εικόνα– της Αριστεράς στην Ευρώπη, σε μια εποχή που τα αριστερά κόμματα φλερτάρουν με τον άκρατο λαϊκισμό (μην πάτε μακριά) και ενώ παράλληλα κυριαρχεί στις ευρωπαϊκές πολιτικές ο νεοφιλελευθερισμός και η κατάργηση του κοινωνικού κράτους.

Ο Κλάβερ, ηγέτης του κόμματος Πράσινοι/Αριστερά (GL), είναι ένας από τους θριαμβευτές των ολλανδικών εκλογών. Ο τετραπλασιασμός της εκλογικής δύναμης του κόμματος του πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στην χαρισματική, επικοινωνιακή του προσωπικότητα.

Το κόμμα του τετραπλασίασε την επιρροή του στην αρένα μιας πολιτικής σκηνής όπου ο πρώτος με δυσκολία ξεπερνά το 20%. Το GL έφτασε στο 8,9% και τις 14 έδρες (από μόλις 2,3% και τέσσερις έδρες το 2012). Σε ένα κοινοβούλιο 150 βουλευτών είναι πλέον ένας υπολογίσιμος παράγοντας στη διαδικασία σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης της χώρας, παρά το ότι είναι σαφώς πιο αριστερά από τα άλλα κεντρώα και κεντροδεξιά κόμματα που αναμένεται να σχηματίσουν τον κορμό της.

Τουλάχιστον ο Κλάβερ έχει δηλώσει ότι θα ήθελε να είναι παράγοντας, αν και παραδέχεται ότι το πολιτικό τοπίο είναι «εξαιρετικά περίπλοκο». Πιθανό είναι ότι το κόμμα του θα παράσχει κάποιας μορφής υποστήριξη, χωρίς να συμμετάσχει στο νέο σχήμα, πράγμα που θα προστατεύσει τους Πράσινους από τη φθορά της συγκυβέρνησης.

Το κόμμα του σχηματίστηκε πριν από 25 χρόνια από ένα μάλλον ετερόκλητο σύνολο κομμουνιστών, ειρηνιστών, ευαγγελικών και ριζοσπαστών, επισημαίνει ο Guardian.

Ο Κλάβερ εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής όταν ήταν μόλις 24 ετών – ας θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα σε αυτήν την ηλικία δεν θα μπορούσε να είναι καν υποψήφιος για τη Βουλή. Ο πατέρας του είναι Μαροκινός και η μητέρα του ολλανδοϊνδονησιακής καταγωγής, από την πρώην αποικία της Ολλανδίας, την οποία εγκατέλειψε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είναι πρόεδρος του κόμματος από τον Μάιο του 2015, φέρνοντας ένα κύμα νέων μελών κάτω από τα 30, όπως και ίδιος. Ανάμεσα σε αυτά ισορροπεί και την οικογένεια του: έχει δύο γιους, τριών ετών και ενός έτους.

Ενα μείγμα «περιβαλλοντικών και παλαιάς κοπής αριστερών πολιτικών» βλέπει ο Guardian στο πρόγραμμα του κόμματος: είναι ανοιχτά υπέρ της Ευρώπης, υπέρ των προσφύγων με μοίρασμά τους στην ΕΕ, του μηδενισμού της φοροαποφυγής, πιο αυστηρών κανόνων για τα μπόνους και των ορίων εκπομπών στα αέρια του θερμοκηπίου.

Το κόμμα τα πήγε ιδιαίτερα καλά στα αστικά κέντρα, όπως το Αμστερνταμ και τις πανεπιστημιουπόλεις, όπως την Ουτρέχτη και το Χρόνιγκεν, ενώ κατάφερε να εκτοπίσει τους Εργατικούς, το κόμμα του Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Ψηφοφόροι του είναι εξάλλου οι νέοι και μορφωμένοι, κατά κάποιο τρόπο οι millennials που αγανακτούν με τις ανισότητες γύρω τους. Και βέβαια, προνομιακή μέθοδος προσέγγισής του τα social media και οι μικρές συγκεντρώσεις αμερικανικού στυλ.

Αν κρίνουμε από το παρατσούκλι «Τζεσάια» (από το Τζέσε και το Μεσσίας), πρέπει οι προσδοκίες για τον Κλάβερ να είναι μεγάλες. Ο ίδιος δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του.

Οπως έλεγε σε προεκλογική εμφάνιση, σαν πρωθυπουργός θα έδινε «ελπίδα και αλλαγή». Θα εκτοπίσει την παλιά «αγία τριάδα της ανάπτυξης, της αγοράς και της υποχώρησης του κράτους» υπέρ της «ενσυναίσθησης, της ισότητας και της προστασίας του κλίματος».

«Το πρόγραμμά μας είναι πολύ μοντέρνο και όλο είναι εφαρμόσιμο. Είναι πολύ φιλόδοξο, αλλά μπορούμε να το διαχειριστούμε», έλεγε πριν από τις εκλογές στον Guardian, ήταν όμως μάλλον επικριτικός για ηγέτες του ίδιου πολιτικού κλίματος, όπως ο Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών στη Βρετανία: «Είναι εντυπωσιακό αυτό που έκανε στις εσωκομματικές εκλογές, αλλά το πρόγραμμά του είναι λίγο σαν “επιστροφή στο μέλλον”. Μιλούσε για την επαναλειτουργία των ορυχείων και τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το πρόβλημα με τους σοσιαλδημοκράτες: τον περισσότερο καιρό επιλέγουν να γυρίσουν πίσω».

Για τον ίδιο, πάντως, ο ακροδεξιός λαϊκισμός του Βίλντερς είναι ο κίνδυνος για την ολλανδική κοινωνία και όχι οι μουσουλμάνοι μετανάστες.

Οι συμβουλές του προς «όλους τους αριστερούς φίλους μου στην Ευρώπη» ακούγονται μάλιστα απλές και έχουν την αμεσότητα της ατάκας που «περνά» εύκολα στην κοινή γνώμη: «Μην προσπαθείτε να παραπλανήσετε τους ανθρώπους, υπερασπιστείτε τις αρχές σας. Να είστε ευθείς, υπέρ των προσφύγων, υπέρ της Ευρώπης. Κερδίζουμε έδαφος, μπορείτε να σταματήσετε τον λαϊκισμό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News