Είχαν που είχαν τις ΑΕΠΙσιες φουρτούνες τους οι κατακαημένοι οι έλληνες μουσικοσυνθέτες, ήρθαν και τα μαντάτα από το Υπουργικό Συμβούλιο της 6ης Μαρτίου για τη διαμόρφωση Εθνικής Στρατηγικής της Οικονομίας για το 2021 κι έδωσαν τη χαριστική βολή. Θα τους κλέψουν και άλλοι τη δουλειά δυστυχώς.

Το είπε ξεκάθαρα ο Πρωθυπουργός: «Είμαστε σε θέση να συνθέσουμε εμείς τη Μουσική για την άνοιξη της ελληνικής οικονομίας». Υποθέτεις αμέσως πως τουλάχιστον οι μισοί υπουργοί ξεκίνησαν από καιρό -διότι ο προγραμματισμός είναι το φόρτε της φυλής- ταχύρρυθμα μαθήματα Σολφέζ, «αντίσφιξης και φούντας», όπως παλιότερα έγραφε ταμπέλα Ωδείου της Θεσσαλονίκης. Γιατί εξάλλου να επικαλεστεί τη Μουσική κοτζάμ Πρωθυπουργός; Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Δεν μίλησε για ζωγραφική ή χορό – πώς να φανταστείς εξάλλου τον Πάνο Καμμένο σε ποζισιόν πλιέ… Για θέατρο δεν θα μιλούσε σίγουρα, γιατί οι συνειρμοί είναι επικίνδυνοι.

Η σχέση πολιτικών και Μουσικής είναι παλαιά και καταστροφική για την Τέχνη, αν εξαιρέσουμε την περίπτωση του καταρχήν φίλου του Μάνου Χατζιδάκι και, γι’ αυτό μάλλον, μετά Εθνάρχη. Ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος των friskies πολιτιστικών κέντρων ομού μετά του «Ξεφυλλίζοντας απόψε…» Νομάρχη της καρδιάς μας απ’ τη μια και ο ρομαντικός κιθαρωδός Σίμος Γκαρφάνγκελος-Αλογοσκούφης από την άλλη, είναι οι δύο όψεις του ίδιου μεταπολιτευτικού νομίσματος.

Κι αν ο πιανίστας Ζουράρις είναι ήδη μια γνωστή σαλονάτη αναγωγή σε αβρό chanson με το κλασικό ρεφρέν PAOK de Salonique «μπιιιπ…τον Πειραιά»(σεγόντο Chuckαλώτου), δεν μπορεί κανείς να μην θυμηθεί τις pop καταβολές  Paul Anka και λοιπών σακχαρωδών 50’s του Τέρενς Κουίκ.

Σ’ αυτό το απαλό μουσικό ύφος αναμένεται να κινηθεί και ο ποσεδοφόρος κομμουνιστής Ζωρζ Κατρυγκάλ – ε ναι, η ποσέτ δύσκολα είναι συμβατή με αντάρτικα (που ‘σαι, ρε Ζωή) ή μουσική για θρίλερ, ακόμη κι αν έχει κάποιος καταφέρει να εμφανίσει το πνεύμα του κακού Παζούζου-ΕΦΚΑ.

Το έθνικ κρητικό ύφος σε μίξη με hard rock στοιχεία μάλλον θα εκπροσωπηθεί από τον Παύλο Πολάκη μαντιναδοειδώς, ειδικά αν απέναντί του έχει ως πηγή έμπνευσης τον Άδωνι των συμφωνικών οικογενειακών καταβολών, παρά τη δυσκολία εξεύρεσης καλής ρίμας για τη λέξη ΚΕΕΛΠΝΟ.

Οι κλασικοί rock ήχοι ίσως και να μην εκπροσωπούνται στη Μουσική του μέλλοντός μας, μια και έμεινε ανεκμετάλλευτη η ομοιότητα της πρώην υπουργού Σίας Αναγνωστοπούλου με τον αειθαλή Robert Plant των Led Zeppelin αλλά ας περιμένουμε πρώτα ν’ ακούσουμε – υπάρχουν κι άλλες rock προσωπικότητες στην κυβέρνηση, όπως η Θεανώ Φωτίου ή ο Αλέκος Φλαμπουράρης.

Ας μη το ρίξουμε σε δύσθυμο αμανέ καληνυχτιάς ή βαρύ ζεμπέκικο και ας περιμένουμε. Όποια και να είναι η Μουσική του μέλλοντος μας, ο μαέστρος-Πρωθυπουργός μάλλον θα δυσκολευτεί να συγχρονίσει τόσες διαφορετικές καταβολές, επιρροές και είδη. Υπάρχουν πάντα οι φάλτσοι και οι άμουσοι και το πρόβλημα βέβαια δεν θα είναι μόνο δικό του, θα είναι κυρίως δικό μας. Θέλουμε δεν θέλουμε, θ’ αναγκαστούμε να χορέψουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News