Εδωσε οδηγίες στον Κέβιν στο «Μόνος στο Σπίτι 2», διασταύρωσε το βλέμμα του με τη Σαμάνθα από το «Sex and the City», ενώ φιλήθηκε (σταυρωτά) με την αγαπημένη… Νταντά.

Είναι αλήθεια…

Ο Ντόναλντ Τραμπ, προτού εμπλακεί ενεργά με την πολιτική, έκανε τα δικά του περάσματα μπροστά από τον φακό, είχε μια σειρά εμφανίσεων σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά και πασίγνωστες ταινίες.

Στην περίπτωση που δεν το γνωρίζατε ή που τον είχατε δει και το είχατε ξεχάσει, μπορείτε να τις δείτε εδώ…

Τώρα πια, είναι ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ και παίζει έναν άλλο ρόλο. Δεν είναι, απλώς, ένας μεγιστάνας αλλά είναι ο πλανητάρχης. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν εξηγείται όλη αυτή η παράνοια που αναπτύσσει αναφορικά με τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις. Εσχάτως, εξαπέλυσε επίθεση κατά του προκατόχου του, ζητώντας από το Κογκρέσο να ερευνήσει τους ισχυρισμούς του πως ο Μπαράκ Ομπάμα είχε διατάξει να παρακολουθούνται τα τηλέφωνά του, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.

Παρομοίασε, μάλιστα, την πιθανή παρακολούθησή του με το σκάνδαλο «Νίξον/Γουότεργκεϊτ».

How low has President Obama gone to tapp my phones during the very sacred election process. This is Nixon/Watergate. Bad (or sick) guy!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) March 4, 2017

Ετσι, ο Guardian επέλεξε έξι ταινίες που γυρίστηκαν λες και ήξεραν ότι κάποτε θα ταίριαζαν απόλυτα στην προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ και, βασικά, στα όσα ο ίδιος θεωρεί ότι βιώνει. Εδώ ακριβώς ελλοχεύει και η παράνοια…

«Η συνομιλία» (1974)

Η ταινία ακολούθησε τον απόηχο της επιτυχίας του «Νονού», βραβεύτηκε στις Κάννες του 1974 με το χρυσό βραβείο της καλύτερης ταινίας, είχε μια θερμή υποδοχή από την κριτική, αλλά δεν γνώρισε καθόλου εμπορική επιτυχία.

Καταγράφει τις προσπάθειες του ειδικού παρακολούθησης Χάρι Κολ (ιδιοφυής ερμηνεία από τον Τζιν Χάκμαν) να αποκρυπτογραφήσει μια αρχικά άκακη συνομιλία ανάμεσα σε δυο εραστές, για λογαριασμό του αινιγματικού πελάτη του, του προέδρου (Ρόμπερτ Ντιβάλ). Ενώ στην αρχή ο Χάρι Κολ θεωρεί ότι το ζευγάρι διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο, στη συνέχεια ανακαλύπτει ότι όχι μόνο δεν απειλείται, αλλά απειλεί και αυτόν τον ίδιο! Απαισιόδοξο θρίλερ το οποίο γυρίστηκε μετά το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και δείχνει την αδυναμία του μοναχικού ατόμου να αντισταθεί στις σκοτεινές δυνάμεις που το ξεπερνούν. Ο Τζιν Χάκμαν μοιάζει με έναν μαθητευόμενο μάγο που καταστρέφεται από τις δυνάμεις που άφησε να του ξεφύγουν, μόνο που η νέα σκοτεινή δύναμη είναι η τεχνολογία. Η σκηνοθεσία του Κόπολα, υπόδειγμα επισήμανσης μικρολεπτομερειών με σημασία και η εξαιρετική ερμηνεία του Τζιν Χάκμαν θα πρέπει να θυμίζουν συνεχώς στον Τραμπ ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Τις οποίες δεν πρέπει να αγνοεί όντας στον προεδρικό θώκο.

«Ολοι οι άνθρωποι του Προέδρου» (1976)

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αξιόλογο πολιτικό θρίλερ, σε σκηνοθεσία του Aλαν Τζέι Πακούλα.

Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο των δημοσιογράφων Καρλ Μπέρνσταϊν και Μπομπ Γούντγουορντ, το οποίο πραγματεύεται τις έρευνες πάνω στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ. Το φιλμ μάς μεταφέρει στο 1972 στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ουάσιγκτον, παραμονές της εκλογής του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Μια ομάδα ανδρών εισβάλλει στα γραφεία των Δημοκρατικών και συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Οι άνδρες αυτοί περνούν από δίκη, αλλά χωρίς να δώσουν εξηγήσεις και αφήνοντας πολλά ερωτήματα στην κοινή γνώμη. Λίγες μέρες αργότερα ο Νίξον εκλέγεται ξανά. Δύο ρεπόρτερ της εφημερίδας Washington Post, ο Καρλ Μπέρνσταϊν (Ντάστιν Χόφμαν) και ο Μπομπ Γούντγουορντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ), αρχίζουν τις έρευνες πάνω στην υπόθεση και πολύ γρήγορα ανακαλύπτουν ότι πίσω από όλα κρυβόταν η επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον. Τα θεμέλια της νεοσύστατης κυβέρνησης αρχίζουν να τρίζουν καθώς βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλα σκάνδαλα, ενώ οι δύο ρεπόρτερ συνεχίζουν τις έρευνες βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή. Μέσω αυτής της ταινίας ο νυν αμερικανός πρόεδρος θα περιμένει πάντα ένα «Βαθύ Λαρύγγι» που θα του αποκαλύψει τα σχέδια των αντιπάλων του.

Οι αθόρυβοι (1992)

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Φιλ Ρόμπινσον με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σίντνεϊ Πουατιέ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Νταν Ακρόιντ.

O Μάρτιν Μπίσοπ (ο Ρόμπερτ) είναι επικεφαλής μίας ομάδας η οποία εξειδικεύεται στο να ελέγχει την ασφάλεια συστημάτων υπολογιστών. Αυτός και η ομάδα του θα βρεθούν μπλεγμένοι σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι γεμάτο ίντριγκα, όταν πράκτορες θα εκβιάσουν τον Μάρτιν, για να τον αναγκάσουν να κλέψει μία άκρως απόρρητη συσκευή. Με το που θα τη βρει, η ομάδα θα ανακαλύψει ότι η συσκευή αυτή μπορεί να αποκωδικοποιήσει όλα τα υπάρχοντα συστήματα κρυπτογράφησης και ότι οι πράκτορες που τους προσέλαβαν – μπίνγκο- δεν δουλεύουν για την κυβέρνηση. Στην ταινία σημαντικό ρόλο παίζει και ένας δισεκατομμυριούχος, ο οποίος είναι παράφρονας. Σας θυμίζει κάποιον; Εμάς, δεν πάει κάπου ο νους μας…

Δημόσιος Κίνδυνος (1998)

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ με τους: Γουίλ Σμιθ, Τζιν Χάκμαν, Γιον Βόιτ, Λίζα Μπονέ, Ίαν Χαρτ, Γκάμπριελ Μπερν, Τζέισον Ρόμπαρντς, Τομ Σάιζμορ.

Ενας ευυπόληπτος δικηγόρος γίνεται στόχος μυστικών πρακτόρων, που διαβάλλουν την προσωπική και επαγγελματική του ζωή, επειδή κατέχει εν αγνοία του ενοχοποιητικό υλικό για ένα μεγάλο στέλεχος της υπηρεσίας. Ο «Δημόσιος Κίνδυνος», μία από τις καλύτερες ταινίες του μακαρίτη Τόνι Σκοτ, ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών θρίλερ που διακατέχονται από ένα σύνδρομο «συνωμοτικής παράνοιας»: τα πάντα είναι ή μπορούν να γίνουν μια συνωμοσία μυστικών δυνάμεων ασφαλείας, που χάρη στην τεχνολογία μπορούν να ελέγχουν αλλά και να επεμβαίνουν στην προσωπική ζωή κάθε πολίτη. Αν εξαιρέσουμε τις σεναριακές αδυναμίες του φινάλε, η ταινία έχει εντυπωσιακή σκηνοθεσία και κυρίως ένα ενδιαφέρον καστ. Θα ενθουσιάσει τον Τραμπ επειδή σε αυτή την ταινία η (μισητή για εκείνον) NSA (Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας) εμπλέκεται σε μια συνωμοσία-θρίλερ.

«Blow Out: Ο Δολοφόνος του Μεσονυχτίου» (1981)

Αμερικάνικη ταινία σε σκηνοθεσία Μπράιαν ντε Πάλμα με τους: Τζον Τραβόλτα, Νάνσι Αλέν, Τζον Λίθγκοου.

Ενας ηχολήπτης μαγνητοφωνεί τυχαία ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα για ν’ ανακαλύψει πως το ατύχημα ήταν στην πραγματικότητα πολιτική δολοφονία και να μπλεχτεί σε μια εφιαλτική περιπέτεια. Από τις διαυγέστερες και πιο συνεκτικές και ενδιαφέρουσες ταινίες του Ντε Πάλμα, με σινεφίλ αναφορές που ξεκινούν από τον τίτλο-αφιέρωμα στο «Blow Up» του Αντονιόνι. Εδώ, ο ήρωας παρομοιάζεται με έναν απαιτητικό τηλεθεατή, ο οποίος δεν ικανοποιείται από το «φαίνεσθαι» των πραγμάτων, αλλά μπαίνει στο «είναι» τους, με ολέθριες συνέπειες. Ταινία χρήσιμη στον Τραμπ για να του υπενθυμίζει ότι κάποιος, κάπου, μπορεί να ακούει.

Η σειρά ταινιών «Bourne» (2002-σήμερα)

Ο εκπαιδευμένος δολοφόνος και πρώην πράκτορας ενός μυστικού οργανισμού της CIA, Τζέισον Μπορν, το μόνο που ζητά είναι να εξαφανιστεί και να μάθει την αλήθεια για το ποιος πραγματικά είναι. Αλλά καταδιώκεται από αυτούς που τον δημιούργησαν.

Εχοντας αμνησία προσπαθεί να ξεφύγει από δολοφόνους που θέλουν να τον σκοτώσουν, αστυνομικούς, πράκτορες του FBI και την Ιντερπόλ. Ο Μπορν δεν έχει άλλη επιλογή από το να ταξιδέψει ανά τον κόσμο και να εξακριβώσει ποιος πραγματικά είναι και ποιοι σε αυτό το ασταμάτητο κυνηγητό είναι οι εχθροί του και ποιοι οι φίλοι του. Ολα τα παραπάνω σε σειρά ταινιών, σαν να λέμε «Μπορν 1», «Μπορν 2», αλλά κάθε φορά υπήρχε και διαφορετικός τίτλος. Τι κρατά από όλο αυτό ο Τραμπ; Οτι υπάρχουν και καλοί κρατικοί κατάσκοποι που δεν είναι λεκιασμένοι από διαφθορά και μάχονται για την αλήθεια, ενώ υπάρχει και μια ατάκα που θα του άρεσε να τη χρησιμοποιεί στα προεδρικά του καθήκοντα: «Το παιχνίδι τελειώνει όταν έχουμε κερδίσει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News