Ηταν Γενάρης του 2016 όταν ο θάνατος του Ντέιβιντ Μπάουι κυριαρχούσε στα διεθνή ΜΜΕ, ενώ μας είχε αφήσει άναυδους αυτή η απώλεια. Τώρα, τον Φεβρουάριο του 2017 ο «Χαμαιλέων» τιμήθηκε μετά θάνατον στα Brit Awards 2017.

Είναι γεγονός πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι περισσότεροι -καθόλου άδικα- θα επιμένουν να εστιάζουν στη μουσική δεινότητά του και στην υποκριτική του, παραγνωρίζοντας, ίσως, ότι αυτός ο καλλιτέχνης είχε αναπτύξει απίστευτη δραστηριότητα (και) στον θαυμαστό κόσμο της τεχνολογίας. Βασικά, είχε εστιάσει σε μια υπηρεσία η οποία -ακόμα και σήμαρα- θεωρείται ότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Ηταν εκεί, στο τέλος της δεκαετίας του ’90…

Ο λόγος για το BowieNet το οποίο είχε λανσαριστεί τον Σεπτέμβριο του 1998 και ήταν ένα ακριβό πετράδι για την εποχή του. Επρόκειτο για μια απίστευτη καινοτομία, για τον προπομπό του Instagram, του Twitter, του YouTube, του MySpace – βάλε ό,τι θες εδώ . Μιλάμε για μια εποχή κατά την οποία οι καλλιτέχνες δεν διέθεταν υλικό στους φαν – στους σημερινούς followers, δηλαδή. Απόλυτα λογικό, μιλάμε για μια εποχή που τα social media κυκλοφορούσαν μόνο ως σκέψη σε κάποια μυαλά.

Το BowieNet, λοιπόν, ήταν μια πλατφόρμα η οποία παρείχε ένα μεγάλο εύρος αποκλειστικού υλικού του Μπάουι στους χρήστες, αλλά και μια σειρά τρόπων αλληλεπίδρασης με τον τραγουδιστή. Το BowieNet λειτουργούσε επίσης ως πλήρης ISP (Internet Service Provider) στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, κοιτώντας στα μάτια την AOL, την Claranet κ.ά.

Εδινες μια μηνιαία συνδρομή και ως μέλος, πλέον, λάμβανες email διεύθυνση, για παράδειγμα [email protected] και, βασικά, αποκλειστική πρόσβαση σε τραγούδια, μουσικά βίντεο, ζωγραφιές του Ντέιβιντ. Η μαγεία ήταν και στα chatrooms -πολύ της μόδας τότε- όπου μιλούσες με άτομα από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, ανταλλάσσοντας απόψεις. Το κορυφαίο ήταν ότι κάποιες φορές συμμετείχε και ο ίδιος ο Μπάουι, χωρίς προπομπούς, φανφάρες και προειδοποιήσεις, με το όνομα «Sailor» – «ναύτη μου, κι εσείς εδώ;». Ο Ντέιβιντ έπαιρνε μέρος σε συζητήσεις άλλων χρηστών, κάποιες μέρες έφερνε έναν καλεσμένο για συνέντευξη -όχι μόνο μουσικό- άλλες φορές έδειχνε στους ακολούθους του κάτι που ήθελε να το μοιραστεί. Ναι, όλο αυτό ήταν μια επανάσταση. Μέσω του BowieNet ο Μπάουι έγραψε το πρώτο «cyber-τραγούδι» με τη βοήθεια του κοινού που του έστειλε στίχους – «κορυφαία μουσική αλληλεπίδραση», λέγεται αυτό. Τότε, εν έτει 1999, τουλάχιστον 80.000 θαυμαστές είχαν στείλει στίχους για το «What’s Really Happening?» το οποίο συμπεριλήφθηκε τελικά στο άλμπουμ του «Hours…». Οταν, τελικά, επέλεξε ο ίδιος τους στίχους, προσκάλεσε το κοινό του BowieNet να παρακολουθήσει την ηχογράφηση του κομματιού σε ένα διαδραστικού webcast, μέσω ενός πανοραμικού βίντεο 360μοιρών.

Ακόμη, ο Βowie ήταν πίσω και από το BowieWorld – ένα 3D chat περιβάλλον, το οποίο πρόσφερε μέσα από το site του. Πολύ πριν από τα online παιχνίδια -σαν το «Second Life» ή το «World of Warcraft»- αυτό επέτρεπε στον χρήστη να κινηθεί και περιηγηθεί σε μια τρισδιάστατη πόλη, αλληλεπιδρώντας με άλλους. Παράλληλα, στο τέλος του 1999 ο Μπάουι ασχολήθηκε πιο ενεργά με τον τομέα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, συμμετέχοντας στο παιχνίδι «Omikron: The Nomad Soul», όπου υποδύθηκε τον επαναστάτη Boz, αλλά και έδωσε τραγούδια του στο soundtrack του παιχνιδιού. Μάλιστα, κάποια εξ αυτών o παίκτης μπορούσε να τα δει να παίζονται «ζωντανά» σε μυστικές συναυλίες στον κόσμο του Omikron.

Επίσης, ο ίδιος επεκτάθηκε και σε άλλες τεχνολογικές, πρωτοποριακές… μαγείες. Με το λογισμικό «Verbasizer» έγραψε τον δίσκο «Outside», ενώ ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που κυκλοφόρησαν «internet-only» το single «Telling Lies». Το 2004 ήταν σπόνσορας ενός online διαγωνισμού για τη δημιουργία «mashes» (συνδυασμός των φωνητικών ενός τραγουδιού, με τη μουσική υπόκρουση ενός άλλου) της μουσικής του.

Τι άλλο; Α, ναι. Το 1999, που είχε τον ρόλο στην ταινία «Exhuming Mr. Rice», ίδρυσε το David Bowie Radio Network, μέσα στο Rolling Stone Radio website. Ηταν ένας ραδιοφωνικός σταθμός που μετέδιδε μουσική 24 ώρες την ημέρα, 7 φορές την εβδομάδα. Ανάμεσα στα τραγούδια του playlist υπήρχαν και 54 κομμάτια, όλα προσωπικές επιλογές του. Εκείνη τη χρονιά τού απονεμήθηκε το τιμητικό doctorate στη μουσική, από το φημισμένο Berklee College of Music, της Βοστώνης.

Το 2006 το BowieNet έπαυσε τη λειτουργία του και επίσημα έριξε αυλαία το 2012. Οπως φάνηκε, ο ίδιος βαρέθηκε ή κουράστηκε από όλο αυτό. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να σταμάτησε να ασχολείται με την κοινωνική πλευρά του Διαδικτύου, αλλά επικεντρώθηκε στην τέχνη του, οπότε το μεγαλύτερο περιεχόμενο του BowieNet βυθίστηκε στην ψηφιακή λήθη.

Αυτές τις ημέρες που κάποιοι μπορεί να τσακώνονται στα κοινωνικά δίκτυα για το αν τον έχουμε τιμήσει δεόντως μετά θάνατον, αποδίδοντάς του τα ανάλογα βραβεία και ενώ κάποιοι θα συνεχίσουν να μαλώνουν για το αν η προφορά είναι «Μπάουι» ή «Μπόουι», όλα όσα πρόσφερε στον κυβερνοχώρο και στο online κοινό θα αποτελούν για πάντα ένα μεγάλο κομμάτι της ανεκτίμητης κληρονομιάς που άφησε πίσω του, εδώ στη Γη.

Το σίγουρο, επίσης, θα εξακολουθήσει να είναι ότι ο σπουδαίος Ziggy Stardust δεν θα σταματήσει να μας εντυπωσιάζει για όλα όσα έκανε και θα παραμείνει για πάντα μία διαχρονική πηγή έμπνευσης.
Και αυτό, θα είναι πάντα το πιο μεγάλο βραβείο για τον «Λεπτό Λευκό Δούκα»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News