Κάποτε, στα μέσα του 20ού αιώνα, τότε που ο κόσμος δεν είχε ψωμί να φάει έλεγαν οι δάσκαλοι στο σχολείο, στα παιδιά για να τα παρηγορήσουν: «Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά». Αυτό το ψιλολέγαν και στα ’70s, και όταν ρωτάγαμε γιατί, απαντούσαν: «Οταν είσαι καθαρός και φοράς καθαρά ρούχα είσαι σαν αριστοκράτης, δεν φαίνεται η φτώχεια». Από τότε πέρασαν 40 χρόνια. Στα ’80s η φτώχεια περιορίστηκε, λόγω ΠαΣοΚ. Στα ’90s συγκαλύφθηκε, λόγω Κωστόπουλου. Στα ’00s, μασκαρεύτηκε λόγω δανείων και πιστωτικών καρτών. Και στα ’10s πρόβαλλε πάλι, τρανή, και τα έβγαλε όλα στη φόρα – τα βρώμικα, τα συγκαλυμένα, τα μασκαρεμένα, του καθενός.

Εδωσε όμως αυτή η δεκαετία που διανύουμε στον φτωχοποιημένο και μια μεγάλη παρηγοριά. Τα social media, το μεγάλο καφενείο. Εκεί ο νεόπτωχος θα πει τη γνώμη του. Εκεί θα κάνει τη φιγούρα του. Εκεί θα βγάλει τα κόμπλεξ του. Εκεί θα κάνει σημαία την άγνοιά του. Εκεί θα γνωρίσει γκόμενες/ους. Εκεί θα βρει «φίλους» και εχθρούς που θα νιώσει ότι του δίνουν σημασία, όταν όλοι οι άλλοι κατά βάθος, αισθάνεται, ότι τον περιφρονούν.

Και για φαντάσου, αυτή η ιστορία έγινε παγκόσμια μόδα. Εγινε μόδα και στους πλούσιους και στους διάσημους, διότι οι πανάκριβοι PR υπάλληλοι που προσλαμβάνουν για να διαχειρίζονται τη δημόσια εικόνα τους, τους λένε πως μέσα στα social media θα βρουν το κοινό που χρειάζονται και μέσα εκεί θα καλλιεργήσουν και θα πουλήσουν ό,τι έχουν να πουλήσουν. Με άλλα λόγια οι PRτζήδες υποδεικνύουν στους ισχυρούς πως μέσα από το Instagram, το Facebook και το Twitter θα βγάλουν λεφτά και θα γίνουν ισχυρότεροι. Αλλά αυτό είναι και μονόδρομος. Διότι τους λένε επίσης πως αν δεν καλλιεργήσουν μέσα εκεί ένα δυναμικό προφίλ, τότε θα πάψουν να υπάρχουν στο στερέωμα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Πιες το φάρμακο και φρόντισε να σου αρέσει, για να είσαι πειστικός. Αλλιώς μένεις εκτός εποχής.

Αρχισε λοιπόν ο εκδημοκρατισμός του καφενείου. Και μέσα στο πλαίσιο αυτού του εκδημοκρατισμού, όλοι γίνονται ένα. Ακόμη και οι απρόσιτοι, γίνονται προσιτοί, μέσα εκεί. Δεν γίνονται γενικώς πιο προσιτοί, μόνο εκεί. Πήγαινε σε έναν σταρ που θα συναντήσεις στον δρόμο και ζήτα του αυτόγραφο. Θα σου πει ότι δεν έχει στιλό. Ζήτα του να βγάλετε μία σέλφι και θα ποζάρει – θα σκεφτεί τους «φίλους» ή «ακολούθους» σου, θα σκεφθεί πιθανό κέρδος. Μπορείς λοιπόν να χαρείς. Μέσα από το προφίλ σου, έχεις δικαίωμα να νιώσεις κι εσύ δυνατός. Και με μία σέλφι με διασημότητα, μη σου πω ότι έχεις κάθε δικαίωμα να νιώσεις και άρχοντας!

Λοιπόν; Τι θα έδινες για μια σέλφι με την αγαπημένη σου διασημότητα; ‘Η έστω με αυτήν που πέτυχες τυχαία στον δρόμο;

Οι σέλφι των σταρ μεταξύ τους και με τους θαυμαστές τους

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News