Είναι η πρώτη καταγεγραμμένη τέτοιου τύπου διαδικασία, σίγουρα ριψοκίνδυνη και μη δοκιμασμένη, όμως η τόλμη των γιατρών στο Τορόντο του Καναδά κατάφερε να σώσει τη ζωή μιας νέας μητέρας. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, η Μελίσα Μπενουά εισήχθη τον περασμένο Απρίλιο σε νοσοκομείο της πόλης με σοβαρή λοίμωξη στους πνεύμονες. Σύντομα το ιατρικό επιτελείο του νοσοκομείου αντελήφθη ότι της έμεναν λίγες ώρες ζωής, καθώς είχε γεννηθεί με κυστική ίνωση, και έτσι προχώρησαν σε μια δραστική λύση.

«Ηταν μια δύσκολη απόφαση, επειδή δοκιμάζαμε κάτι που δεν είχε επαναληφθεί στο παρελθόν και υπήρχαν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες», δήλωσε ο Νάιαλ Φέργκιουσον, εκπρόσωπος της αρχής που είναι υπεύθυνη για το γενικό νοσοκομείο του Τορόντο (University Health Network), σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε σχετικά με την ιστορία της Μπενουά.

Μια πρόσφατη γρίπη είχε δημιουργήσει στην 32χρονη σοβαρά προβλήματα στο αναπνευστικό της σύστημα, αναγκάζοντας τους γιατρούς να την κρατούν σε καταστολή και συνδεδεμένη με αναπνευστήρα για να μπορεί να αναπνέει. «Η κατάστασή της από ένα σημείο και μετά ήταν μη αναστρέψιμη», δήλωσε ο Φέργκιουσον, «η μόνη της ελπίδα ήταν μια μεταμόσχευση πνεύμονα».

Τα μικρόβια στους πνεύμονές της είχαν πλέον γίνει ανθεκτικά στα περισσότερα αντιβιοτικά, με αποτέλεσμα στο σώμα της να προκληθεί σηπτικό σοκ και η πίεση του αίματος να πέφτει κατακόρυφα, ενώ ένα προς ένα τα όργανά της άρχισαν να μη λειτουργούν.

Οι γιατροί που την παρακολουθούσαν αποφάσισαν να εφαρμόσουν μία τολμηρή λύση που μελετούσαν επί χρόνια, αλλά δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ ως τότε: την αφαίρεση και των δύο πνευμόνων, με την ελπίδα της καταστολής της λοίμωξης, και την παραμονή της σε μηχανική υποστήριξη μέχρι να βρεθεί δότης για μεταμόσχευση. Οι κίνδυνοι πολλοί, από την αιμορραγία στην άδεια θωρακική κοιλότητα μέχρι το ενδεχόμενο να πέσουν δραματικά η πίεση του αίματος και τα επίπεδα οξυγόνου μετά την αφαίρεση των πνευμόνων.

«Αυτό που μας βοήθησε ήταν το ότι γνωρίζαμε πως ήταν θέμα ωρών να χάσει τη ζωή της», είπε ο Σαφ Κεσάβτζι, ένας από τους τρεις χειρουργούς που πραγματοποίησαν την επέμβαση. «Αυτό μας έδωσε το θάρρος να πούμε πως, αν είναι να την σώσουμε, θα πρέπει το κάνουμε τώρα».

Ο σύζυγος της Μπενουά, Κρις, έδωσε την άδεια στους γιατρούς του νοσοκομείου με τη σκέψη, όπως ο ίδιος δήλωσε, στην τρίχρονη κόρη τους. «Χρειαζόμασταν αυτή την ευκαιρία», είπε εκείνος, καθώς η κατάσταση της συζύγου του ολοένα χειροτέρευε.

Στα μέσα του περασμένου Απριλίου η ομάδα των γιατρών ξεκίνησε την επέμβαση για την αφαίρεση των πνευμόνων της. Και οι δύο πνεύμονές της ήταν πρησμένοι και σκληροί, κάτι που δυσκόλεψε περισσότερο την αφαίρεσή τους. Αρκετές ώρες μετά την επέμβαση, η κατάστασή της βελτιώθηκε σημαντικά.

«Στην πραγματικότητα μέσα σε λίγα λεπτά, σχεδόν 20 λεπτά μετά την αφαίρεση των πνευμόνων, η πίεσή της έφτασε σε κανονικά επίπεδα και έτσι μπορούσαμε να σταματήσουμε να της χορηγούμε φάρμακα για να την ρυθμίζουμε», δήλωσε στο δίκτυο Canadian Press ο Κεσάβτζι.

Η Μπενουά παρέμεινε συνδεδεμένη με τις αντλίες που φρόντιζαν για την αναπνοή της και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ ένας μικρός τεχνητός πνεύμονας συνδέθηκε με την καρδιά της. Οσο οι γιατροί περίμεναν να είναι διαθέσιμοι οι πνεύμονες για τη μεταμόσχευση, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν πόσο θα μπορούσε να ζήσει με μηχανική υποστήριξη. «Δεν ξέραμε αν θα τα κατάφερνε για μία ημέρα ή έναν μήνα», δήλωσε ο Κεσάβτζι. Τελικά έξι ημέρες αργότερα βρέθηκε ένα ζευγάρι συμβατών πνευμόνων και η μεταμόσχευση ολοκληρώθηκε επιτυχώς.

Από τότε η Μπενουά ανακτά συνεχώς δυνάμεις. Οι επαναληπτικές νοσηλείες της είχαν δημιουργήσει πολλά προβλήματα: δεν ήταν σε θέση να κρατά σηκωμένο το κεφάλι της, δεν μπορούσε να κάθεται κανονικά ή να στέκεται όρθια, αλλά τον τελευταίο μήνα άρχισε να περπατά και πάλι χωρίς μπαστούνι ή κάποιο βοήθημα. Από τις θεραπείες έχουν υποστεί ζημιά και τα νεφρά της, ωστόσο η ίδια αισιοδοξεί ότι σύντομα θα είναι σε θέση για μία ακόμα μεταμόσχευση, αυτή τη φορά από τη μητέρα της.

Οταν έμαθε για την εγχείρηση που στην ουσία της έσωσε τη ζωή, δεν μπορούσε να πιστέψει τις περιγραφές των γιατρών. «Χρειάστηκα λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς είχε συμβεί. Φτάνεις ένα βήμα πριν από τον θάνατο και τελικά επιστρέφεις στο σπίτι σου. Αλλά είμαι τόσο ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News