Ριάλιτι παγετού είναι σε πλήρη εξέλιξη στην Θεσσαλονίκη με τον τίτλο «To dagkwsa» εδώ και τέσσερις μέρες: πώς επιβιώνεις χωρίς νερό και θέρμανση με βαθμούς αρκετά κάτω από το μηδέν.

Ναι, οι πλείστοι των Θεσσαλονικέων έτσι ζούμε εδώ και τέσσερα εικοσιτετράωρα (όλη η πόλη ένα «To dagkwsa») και ο βαθμός δυσκολίας των κανόνων του παιχνιδιού βαίνει αυξανόμενος.
Καταρχήν απαγορεύεται στους συμμετέχοντες (θες δε θες, θα παίξεις, ρεεεεε) να άδουν το τροπάριο της μίρλας «Πού είναι το κράτος, πού είναι οι υπεύθυνοι;». Αυτοί, πολύ απλά, δε συμμετέχουν, ποτέ δεν υπήρξαν.

Το ριάλιτι επιβίωσης ξεκίνησε με εκείνη τη ρημάδα τη βρύση, που δεν την αφήσαμε να σιγοτρέχει ξημερώματα Κυριακής και πάγωσαν οι σωλήνες ύδρευσης και θέρμανσης. Στην πρώτη επικίνδυνη αποστολή με -7 περίπου, οι εξ ανάγκης παίκτες επιχείρησαν να κάνουν μιζανπλί στους παγωμένους σωλήνες με τα σεσουάρ το πρωί της Κυριακής (όλη η πόλη, βοηθός πιστολάκι) ή εναλλακτικά να απευθύνουν μέχρι και ερωτόλογα (μίλα μου βρώμικα) στον… νεροσωλήνα, μπας και του ανέβουν οι θερμοκρασίες. Ελάχιστοι έπεισαν ή γοήτευσαν.

Η συνέχεια είχε τσακαλίκια και εφευρετικότητα. Οι λέξεις «ντους» και «μπάνιο» μυστηριωδώς εξαφανίστηκαν από την καθομιλουμένη. Νέες κοινωνικότητες αναπτύχθηκαν γύρω από ένα κουβά νερό. Τελικά οι του κάτω ορόφου δεν ήταν τόσο ξενερουά όσο φαινόταν, κάτι σε νερό είχαν για τα δύσκολα της τουαλέτας. Το φεστιβάλ εμφιαλωμένου, σε επόμενο βαθμό δυσκολίας, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης, με το νούμερο «πλένω δόντια με ζαγόρι» να υστερεί έναντι του «ξυρίζομαι με μπίρα» – δύο σε ένα: εμ’ αφρός εμ’ ξύρισμα μπιράτο, για να στρώσει και το δέρμα.

Η εξέλιξη του ριάλιτι είχε και μια απόχρωση θεματικού πάρτι, μια και –παρά τις βελέντζες που πολλές, πολλοί φόρεσαν, για να αμυνθούν στο κρύο—πλαστικά πιάτα, πιρούνια, κουτάλια και ποτήρια μιας χρήσης εμφανίστηκαν ενώ η… κλαίει list περιλάμβανε τα σχετικά φλογοβόλα άσματα τύπου «Light my fire», Earth, Wind and Fire, «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» ή και το τρυφερό «Μαγκαλάκι» του Απ. Χατζηχρήστου.

Η παιγνιώδης παιδικότητα πολλών επίσης –όσο το παιχνίδι δυσκολεύει– παρουσίασε έξαρση και ίσως να οφείλεται στην επίμονη χρήση μωρομάντιλων για τις επείγουσες ανάγκες υγιεινής. Αν βέβαια συνεχιστεί η έλλειψη νερού και δεν μπουν σύντομα πλυντήρια, προβλέπονται και παλιμπαιδισμοί τύπου «ξαναβάζω πάμπερς».

Στην επόμενη πίστα δυσκολίας εμφανίστηκε μέρα μεσημέρι πολύ χιόνι (ε ναι, μιλάμε για υπερπαραγωγή) και την ίδια στιγμή εξαφανίστηκαν με μαγικό τρόπο με τη μια λεωφορεία και ταξί. Ολη η πόλη ένα περπάτημα στο χιόνι, θαρρείς κι ήταν προγραμματισμένη άσκηση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και όσοι παίκτες βρίσκονταν πεζοί στο κέντρο της πόλης, είναι πια εκπαιδευμένοι για νέο –αχρείαστο να ‘ναι–  έπος της Αλβανίας. Οι οδηγοί ΙΧ επίσης ανεκτίμητα εκπαιδεύτηκαν σε τρίωρα και τετράωρα μπινελίκια με πάγο σε ειδικές διαδρομές μεγάλης ολισθηρής δυσκολίας και το ράλι του Ντακάρ πλέον τους φαίνεται παίγνιο.

Βαίνουμε πια –και ενώ η παραγωγή εξακολουθεί τις πυκνές νιφάδες– προς τον επόμενο βαθμό δυσκολίας, που θα έχει έντονη καλλιτεχνική έως και χορογραφική διάσταση: περπάτημα επί πάγου –φέρτε Κωστάλες να περιγράφουν—διότι τίποτα δεν κινείται, εκτός απ’ τα πόδια μας.

Από την παραγωγή του ριάλιτι παγετού «To dagkwsa» έγινε γνωστό εξάλλου πως ουδείς δύναται να αποχωρήσει από το παιχνίδι –δεν ψηφίζει για αποχωρήσεις κοινό ή συμπαίκτες και μόνο, όποιος εξουθενωθεί ή φάει τα μούτρα του, αποσύρεται. Προς το παρόν αντέχουμε αναθυμούμενοι το παλαιό υπαρξιακό: τι είναι η ζωή; Ενα ριάλιτι είναι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News