Η τελετή στη Ζυρίχη ήταν γκλαμουράτη, ακριβώς όπως το απαιτούσε η περίσταση. Από τη στιγμή που η FIFA… χώρισε τα τσανάκια της με το France Football -και στο εξής θα απονέμονται δυο βραβεία στον «ποδοσφαιριστή της χρονιάς»- ο νεοσύστατος θεσμός όφειλε να ξεπεράσει, σε λάμψη, τον ανταγωνισμό: τη «Χρυσή Μπάλα». Η σέξι λατίνα ηθοποιός του Χόλιγουντ, Εύα Λονκγόρια, καλοπληρώθηκε για να στολίσει την παρουσίαση -στο πλάι του γαλλογερμανού ραδιοφωνικού παραγωγού Μάρκο Σρέιλ- ενώ ο οικοδεσπότης πρόεδρος, Τζιάνι Ινφαντίνο, που τόνισε τη μεγαλοπρέπεια της εκδήλωσης με το σμόκιν του, είχε φροντίσει να γεμίσει την αίθουσα με τις πιο γνωστές φιγούρες της ποδοσφαιρικής ελίτ.

Αλλά, την παράσταση έκλεψε -πάλι- το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος στην υπ’ αριθμόν 10 βράβευσή του για τα επιτεύγματά του μέσα στο 2016 σκέφτηκε να σπάσει τη μονοτονία: εκτός από τον γιο του, Κριστιάνο τζούνιορ, τον συνόδευε η «καλή» του, Τζορτζίνα Ροντρίγκεζ, στην πρώτη τους δημόσια εμφάνιση ως ζευγάρι. Ο ίδιος ο «CR7», μέσα σε ένα κοστούμι ιδιαίτερου μπλε χρώματος, έδειχνε να απολαμβάνει τη νέα του διάκριση περισσότερο από κάθε προηγούμενη. Αν και το αγαλματίδιο ήταν ασημένιο κι όχι χρυσό, το γεγονός ότι το κατέκτησε πρώτος έχει τη σημασία του. Ισως να τον ερέθισε και το όνομα του βραβείου: «The Best». Είναι ακριβώς αυτό που ο Πορτογάλος βλέπει στον εαυτό του.

Το άλλο μεγάλο «κλου» της βραδιάς ήταν η ηχηρή απουσία της Μπαρτσελόνα. Αν και τέσσερις ποδοσφαιριστές της ήταν υποψήφιοι για διάκριση -ο Μέσι, ο Πικέ, ο Ινιέστα και ο Λουίς Σουάρες- στην εκδήλωση δεν παρέστη ούτε ένας εκπρόσωπος του καταλανικού συλλόγου. Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως η ομάδα προετοιμάζεται για τον αυριανό (Τετάρτη) επαναληπτικό αγώνα Κυπέλλου κόντρα στην Μπιλμπάο. Είναι πολύ σημαντικός, πράγματι, καθώς στο πρώτο ματς στο «Σαν Μαμές» η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε (2-1) και κινδυνεύει να αποκλειστεί, όμως θα μπορούσε να ταξιδέψει στη Ζυρίχη κάποιο στέλεχος της διοίκησης. Ο Κριστιάνο δεν το άφησε ασχολίαστο: «Λυπάμαι που κάποιοι άνθρωποι από την Μπαρτσελόνα δεν είναι εδώ, αλλά αυτό είναι κατανοητό…».

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος δεν κρύβει την αδυναμία του στον Ρονάλντο, το είπε πολύ πιο… μπρουτάλ: «Είμαι απογοητευμένος με τον Μέσι. Αν κάθεσαι στο σπίτι, από την τηλεόραση δεν μπορείς να ανταγωνιστείς κανέναν. Εδώ μπορούσε να πολεμήσει. Δεν ξέρω γιατί η Μπαρτσελόνα δεν ήρθε σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός. Αν ο Μέσι ερχόταν εδώ, θα μπορούσε να παλέψει περισσότερο απ’ ό,τι στη Βαρκελώνη».

Κανένας δεν έχει διατυπώσει ευθέως αυτό που «ψιθυρίζεται» στη γειτονιά του διεθνούς ποδοσφαίρου: ότι τα αποτελέσματα αυτών των ψηφοφοριών καθορίζονται, σε μεγάλο βαθμό, από προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες. Κανένας δεν τολμά να ισχυριστεί ότι ο Ρονάλντο -κατακτητής του Champions League, του Euro με την Πορτογαλία, του Ευρωπαϊκού Super Cup και του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, αλλά και πρώτος σκόρερ του Champions League το 2016- δεν άξιζε αυτό το βραβείο ή τα άλλα εννέα που προηγήθηκαν. Ολοι, όμως, προβληματίζονται με τα υποκειμενικά κριτήρια που παρεισφρέουν στην ετυμηγορία των ψηφοφόρων.

Για τα «The Best» ψήφισαν οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί, οι αρχηγοί των εθνικών ομάδων, δημοσιογράφοι από επιλεγμένα media και φίλαθλοι (μέσω του ιστοτόπου της FIFA), και κάθε ομάδα εκλεκτόρων διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα κατά 25%. Μια πρόχειρη ματιά στις επιλογές των ποδοσφαιριστών και των προπονητών αποδεικνύει το υποκειμενικό της ψηφοφορίας.

Ο νικητής του τροπαίου, ο Ρονάλντο, ως αρχηγός της εθνικής ομάδας της Πορτογαλίας, επέλεξε μόνο συμπαίκτες του στη Ρεάλ Μαδρίτης: τους Γκάρεθ Μπέιλ, Λούκα Μόντριτς και Σέρχιο Ράμος – με αυτή τη σειρά. Ως καλύτερο προπονητή ψήφισε τον δικό του, τον Φερνάντο Σάντος, και ο Σάντος εκείνον.

Ο μεγάλος αντίπαλος του Ρονάλντο στην ψηφοφορία, Λιονέλ Μέσι, προτίμησε τους δυο παρτενέρ του στην επίθεση της Μπαρτσελόνα (Λουίς Σουάρες και Νεϊμάρ), και τον επίσης συμπαίκτη του Αντρές Ινιέστα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αργεντινής, Εντγκάρδο Μπάουσα, είχε τον Μέσι στην κορυφή της λίστας του, με δεύτερο τον επίσης Αργεντινό Σέρχιο Αγουέρο.

Ο αρχηγός της Πρωταθλήτριας Κόσμου, ο Γερμανός Μάνουελ Νόιερ, δεν ψήφισε κανέναν από τους τρεις που αναδείχτηκαν πρώτοι. Εκρινε ότι οι καλύτεροι είναι αυτοί που παίζουν ή έχουν περάσει από την Bundesliga: Κρόος, Εζίλ και Λεβαντόβσκι. Ο προπονητής του στην εθνική ομάδα της Γερμανίας, Γιόαχιμ Λεβ (όλως τυχαίως κι αυτός…) ψήφισε τον Κρόος, τον Εζίλ και τον Νόιερ.

Ο Γουέιν Ρούνεϊ ανέδειξε πρώτο τον πρώην συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρονάλντο, και τρίτο τον επίσης διεθνή Αγγλο Τζέιμι Βάρντι. Τουλάχιστον ο Ρούνεϊ ψήφισε και έναν μεγάλο αντίπαλο, τον Λουίς Σουάρες. Ο νέος προπονητής του στην Αγγλία, Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, έδωσε στον Ρονάλντο την πρώτη θέση, στον Γκριεζμάν τη δεύτερη, όμως η τρίτη ψήφος του πήγε στον Ενγκολό Καντέ – τον MVP του περυσινού αγγλικού πρωταθλήματος.

Ο τεχνικός της Γαλλίας, Ντιντιέ Ντεσάμπ, ψήφισε -βεβαίως- τον Γκριεζμάν, κι έπειτα τον Ρονάλντο και τον Μέσι. Πρώην και νυν συμπαίκτες του επέλεξε ο Αριεν Ρόμπεν: Ρονάλντο, Κρόος και Λεβαντόβσκι. Ο ομοσπονδιακός προπονητής της Χιλής, πρωταθλήτριας Νότιας Αμερικής, Χουάν Αντόνιο Πίτσι, δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα. Σταύρωσε μόνον τον διεθνή του Αλέξις Σάντσες για την πρώτη θέση – και κανέναν άλλον.

Και πάει λέγοντας… Απ’ όλους όσοι είχαν «έννομο συμφέρον» να ψηφίσουν ή να καταψηφίσουν συγκεκριμένα πρόσωπα, μόνον ο Σέρχιο Ράμος, αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, μας εξέπληξε: μετά τον συμπαίκτη του, τον Ρονάλντο, προτίμησε δυο παίκτες της μισητής αντιπάλου (Μπαρτσελόνα), τον Μέσι και τον Αντρές Ινιέστα. Με τον τελευταίο, βεβαίως, είναι συμπαίκτες στην εθνική ομάδα της Ισπανίας.

Οι «τρίτοι» ψήφισαν κάπως πιο αντικειμενικά, αν και ορισμένες επιλογές τους ξενίζουν. Ο  Τζιανλουίτζι Μπουφόν, για παράδειγμα, ο ηγέτης της Γιουβέντους και της εθνικής ομάδας της Ιταλίας, προτίμησε για την πρώτη θέση τον Μέσι -καθόλου παράξενο- όμως στον Ρονάλντο δεν έδωσε ούτε τη δεύτερη. Το Νο 2 του ήταν ο Γκάρεθ Μπέιλ.

Οι ελληνικές ψήφοι διασπάστηκαν. Ο αρχηγός της Εθνικής μας, Βασιλης Τοροσίδης, ψήφισε για κορυφαίο προπονητή τον Φερνάντο Σάντος, δεύτερο τον Κλάουντιο Ρανιέρι και τρίτο τον Λουίς Ενρίκε. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός μας, Μίχαελ Σκίμπε, προτίμησε -κατά σειράν- τους Σιμεόνε, Ρανιέρι και τον πατριώτη του, τον Κλοπ. Για τον πρωταθλητή Ευρώπης, τον Σάντος, δεν του περίσσεψε ψήφος. Σε ό,τι αφορά τους ποδοσφαιριστές, ο Τοροσίδης ψήφισε Μέσι, Ρονάλντο και Γκριεζμάν, ενώ ο Σκίμπε τους Ρονάλντο, Γκριεζμάν και τον Γερμανό Κρόος.

Ο Ρονάλντο συγκέντρωσε το 34,54% των προτιμήσεων, ο Μέσι το 24,62%, ο Γκριεζμάν το 7,53% και ο Σουάρες το 5,11%. Αμέσως μετά την απονομή δεν περιορίστηκε στα τυπικά: «Είχα αρκετούς να με αμφισβητούν, όμως τα βραβεία μιλούν από μόνα τους. Πέτυχα ό,τι καλύτερο μπορούσα σε όλες διοργανώσεις, κέρδισα τα πάντα. Είναι εκπληκτικό επίτευγμα σε προσωπικό επίπεδο».

Στη μάχη των πάγκων, ο ιταλός τεχνικός Κλάουντιο Ρανιέρι νίκησε τον έτερο πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό της Εθνικής Ελλάδος, Φερνάντο Σάντος. Η κατάκτηση της Premier League από τη Λέστερ θεωρήθηκε μεγαλύτερο κατόρθωμα, έναντι της ευρωπαϊκής Κούπας που σήκωσε η Πορτογαλία. Τρίτος ήρθε ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος κατέκτησε το Champions League με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ως καλύτερο γκολ ψηφίστηκε -με μεγάλη διαφορά- η εκπληκτική εκτέλεση φάουλ του 29χρονου Σουμπρί (από τη Μαλαισία), η οποία… αψήφησε τους νόμους της Φυσικής, στον αγώνα Πενάνγκ – Παχάνγκ. Ο Σουμπρί έγινε ο πρώτος μη ευρωπαίος ποδοσφαιριστής που κατακτά το βραβείο «Φέρεντς Πούσκας». Μουρμούρες, όμως, υπήρξαν κι εδώ.

Οι πιο λίγες αντιρρήσεις εκφράστηκαν για τους νικητές του βραβείου «Καλύτεροι οπαδοί», το οποίο μοιράστηκαν η Λίβερπουλ και η Ντόρτμουντ. Πριν από τον μεταξύ τους αγώνα, στο «Ανφιλντ» για το Europa League, οι οπαδοί των δύο ομάδων τραγούδησαν μαζί το «You ‘ll never walk alone» – κάτι που δεν συναντάς συχνά στα γήπεδα του υψηλού ανταγωνισμού. Αργά χθες (Δευτέρα) βράδυ, ο επίσημος ιστότοπος του γερμανικού συλλόγου το αφιέρωσε στα θύματα του Χίλσμπορο.

Η αξιοπιστία των βραβείων θα δοκιμαστεί πολύ πιο σοβαρά, όταν δεν θα υπάρχει υποψήφιος σαν τον Κριστιάνο του 2016, ο οποίος ξεχώρισε σαρώνοντας τα σημαντικότερα τρόπαια της χρονιάς και καταρρίπτοντας σχεδόν όλα τα ατομικά ρεκόρ. Αλλά, τι θα μπορούσε να γίνει γι’ αυτό; Ισως, να μη δημοσιοποιείται ποιούς ψήφισε κάθε ποδοσφαιριστής ή προπονητής. Διότι, κατά τα άλλα, όσο θα κρίνουν άνθρωποι, η κρίση θα είναι υποκειμενική.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News