Η Ευρώπη του μίσους, της ξενοφοβίας, των συνόρων και των φραχτών απαιτεί μία διαφορετική προσέγγιση. Αν οι χώρες δεν χωρίζονταν από γεωγραφικά σύνορα αλλά χρωματίζονταν η καθεμία ανάλογα με τη σημαία; Τότε δεν θα διακρίνονταν οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κράτη αλλά καθένα θα ήταν κομμάτι ενός παζλ. Οπως φαίνεται στον χάρτη, η μία χώρα ενώνεται με την άλλη και όλες μαζί δημιουργούν ένα ενιαίο, πολύχρωμο σχήμα.

Η ιδέα προήλθε από το reddit.com, όπου δημοσιεύτηκε ένας χάρτης σημαιών της Λατινικής Αμερικής. Εδωσε έμπνευση στους δημοσιογράφους του Independent οι οποίοι σχεδίασαν τον αντίστοιχο χάρτη της Ευρώπης.

Η παλαιότερη σημαία της Γηραιάς Ηπείρου είναι αυτή της Δανίας. Σύμφωνα με τον θρύλο, η σημαία περιήλθε στην κατοχή της χώρας κατά τη διάρκεια της μάχης του Λίντανισσε (το σημερινό Ταλίν) το 1219. Οι Δανοί έχαναν τη μάχη στην Εσθονία, όταν, ύστερα από προσευχές στα ουράνια έπεσε από εκεί μία κόκκινη σημαία με έναν λευκό σταυρό. Φυσικά η συνέχεια είναι προβλέψιμη. Ο δανός βασιλιάς Βάλντεμαρ Β’ νίκησε τους Εσθονούς. Πάντως, ο θρύλος είναι πάντα στενά συνδεδεμένος με τις σημαίες κρατών. Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση της σημαίας της Δανίας εμφανίστηκε εκατό χρόνια αργότερα.

Η ελληνική σημαία γεννήθηκε ακριβώς μετά την Επανάσταση του 1821 –ασφαλώς υπήρχαν σημαίες κατά την εθνική εξέγερση αλλά κάθε στρατιωτικό σώμα έφερε τη δική του σημαία. Επικρατούσαν το λευκό και κυανό χρώμα. Ετσι, στο Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδας, το πρώτο ελληνικό σύνταγμα που ψηφίστηκε στην Α’ Εθνική Συνέλευση στην Επίδραυρο το 1822, αποφασίστηκε ότι η σημαία της χώρας θα είναι γαλανόλευκη. Υστερα από αρκετές μετατροπές, προσθαφαιρέσεις στεμμάτων και αγίων και άλλες τροποποιήσεις –πάντα ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις- το 1978, επικράτησε η σημερινή εθνική σημαία με τις εννέα κυανές και λευκές λωρίδες. Για κάποιους συμβολίζουν τις εννέα μούσες για άλλους τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος».

Ολες οι ευρωπαϊκές σημαίες έχουν κάτι από το παρελθόν. Τα χρώματα της σημαίας της Ανδόρας αντιστοιχούν στην ανεξαρτητοποίησή της από τη Γαλλία και την Ισπανία -γι’ αυτό «έκλεψαν» το μπλε από τη μία και το κόκκινο από την άλλη. Το κόκκινο της Αυστρίας και το μπορντό της Λετονίας συμβολίζουν το αίμα που χύθηκε σε πολέμους, ενώ η κόκκινη λωρίδα της σημαίας της Βουλγαρίας τιμά τους δεσμούς της με τη ρωσική σημαία. Οι σκανδιναβικές χώρες έχουν ως κοινό στοιχείο τον σταυρό ενώ στις βαλκανικές χώρες, οι οποίες έπρεπε να δώσουν έμφαση στο εθνικό στοιχείο μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τους επακόλουθους πολέμους, συμπυκνώνονται τα περισσότερα σύμβολα και εθνόσημα.

Με άλλα λόγια, όλες μαζί σε έναν χάρτη οι σημαίες της Ευρώπης με τις υπενθυμίσεις τους και τους συμβολισμούς τους, λειτουργούν ως μία προειδοποίηση -ή δυστυχώς ως μία αφορμή για νέες διαφωνίες εθνικιστικού χρώματος όπως φαίνεται στα σχόλια στο δημοσίευμα του Reddit.

Ο αγώνας για την ανεξαρτησία και το αίμα που χύθηκε στο όνομα της ελευθερίας είναι αισθητά και στις σημαίες της Λατινικής Αμερικής. Εκεί ξεχωρίζει η πιο περίπλοκη -στον σχεδιασμό της- και ποιητική σημαία, που υιοθετήθηκε από τη Βραζιλία το 1889. Πράσινο φόντο (για τον Οίκο Μπραγκάνζα και τον Πέτρο Α΄της Βραζιλίας) ένας κίτρινος ρόμβος (για τον Οίκο των Αψβούργων, δηλαδή την καταγωγή της βασίλισσας Λεοπολδίνα) και μία μπλε σφαίρα που είναι ο ουρανός του Ρίο ντε Τζανέιρο. Τα 27 αστέρια αναπαριστούν τις ομόσπονδες πολιτείες. Αλλά είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να συμβολίζουν τον αστερισμό όπως φαίνεται από την τότε πρωτεύουσα της χώρας.

Η φράση του γάλλου φιλοσόφου, εισηγητή του Θετικισμού, Αυγούστου Κοντ «Η αγάπη ως αρχή, η τάξη ως βάση, η πρόοδος ως σκοπός» ενέπνευσε το μότο που διακρίνεται στη μπλε σφαίρα: Τάξη και πρόοδος». Πού ‘ντες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News