Η συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων έβγαλε μια αφίσα, με την οποία «στοχοποιεί» έναν υπουργό της κυβέρνησης ως «υπηρέτη των Μνημονίων». Τίποτα το πρωτότυπο. Εχουμε ξαναδεί τέτοια από συνδικαλιστές. Λέω προκαταβολικά ότι θεωρώ την αφίσα κακόγουστη και ανόητη.

Ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος ενοχλήθηκε και εξέδωσε ειδική ανακοίνωση, για να στηλιτεύσει το γεγονός ως «χυδαιότητα». Δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να συμμεριστώ τον χαρακτηρισμό και την εν γένει επιχειρηματολογία του. Αλλά στο μυαλό μου άρχισαν να έρχονται διάφορα περιστατικά από όσα έλεγαν, πριν γίνουν κυβέρνηση, διάφοροι σύντροφοί του, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, για τους τότε πολιτικούς αντιπάλους τους. Για να δούμε πότε η «χυδαιότητα» ήταν επιτρεπτή, ενώ σήμερα δεν είναι:

1. Ο Γεώργιος Κατρούγκαλος, όταν αγόρευε (εδώ) από τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» ως αριστερός «αντισυστημικός», «απειλεί» τον Πάγκαλο για το τι θα πάθει αν τολμήσει να πάει να μιλήσει στο Πανεπιστήμιο, όπου δίδασκε ο μετέπειτα σωτήρας των συνταξιούχων. Τον οποίο σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας πέταξε σε ένα ανύπαρκτο υπουργικό γραφείο, για να μην προκαλεί με την παρουσία του. Ουδείς αποδοκίμασε τότε τον Κατρούγκαλο.
2. Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ «στολίζει» τον Φώτη Κουβέλη με ένα αξέχαστο σύνθημα (εδώ). Ο Κουβέλης στήριζε τότε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (συγκυβερνούσε). Ουδείς αποδοκίμασε τότε τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Ο Πάνος Καμμένος προτρέπει ανοιχτά τον όχλο να λιντσάρει ένα αντίπαλο δήμαρχο (εδώ). Ο Καμμένος είναι σήμερα «συντροφος» του κ. Τζανακόπουλου, που εξανίσταται για την αφίσα της ΑΔΕΔΥ. Ουδείς αποδοκίμασε τότε τον Καμμένο.
4. Ο Τσίπρας αποκαλεί έναν υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης «εκτελεστή συμβολαίων θανάτου του ελληνικού λαού» (εδώ). Ποιος να αποδοκιμάσει τότε τον Τσίπρα; Ποιος να πει ότι αυτά ήταν «πολιτική χυδαιότητα»; Καμάρωναν οι σύντροφοί του. Ο υπουργός αυτός σήμερα(δεν είναι, φυσικά, εκτελεστής συμβολαίων θανάτου,αλλά) είναι ο κύριος αρωγός της κυβέρνησης Τσίπρα για τη ρύθμιση του χρέους.

Λοιπόν, καθαρά πράγματα. Η αφίσα της ΑΔΕΔΥ είναι μια παρωχημένη «μορφή πάλης». Είναι μια κακόγουστη ανοησία (ναι, υπάρχουν και ανοησίες με γούστο). Μπορεί να πεις ότι αποπνέει και μια «χυδαιότητα» που λέει κι ο Τζανακόπουλος.

Oμως, τι είναι πιο χυδαίο; Να χαρακτηρίζεις έναν υπουργό «υπηρέτη των Μνημονίων» ή «εκτελεστή συμβολαίων θανάτου»; Και πόση χυδαιότητα έκρυβε η προτροπή(του σημερινού συγκυβερνήτη σου) «λιντσάρετε τον Πάχτα»;

Ναι, όλα αυτά πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουν. Αλλά για να γίνει αυτό, οι σημερινοί κυβερνώντες πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, να αποκηρύξουν τις δικές τους χυδαίες μεθόδους αντιπολίτευσης. Τότε δεν είχαν καν την ικανότητα να καταλάβουν τη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη «όταν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι». Και, εδώ που τα λέμε, η χυδαιότητα που εισπράττουν σήμερα είναι απείρως πιο λίγη και ήπια από εκείνη που οι ίδιοι έσπειραν. Αλλά ας μην βάλουμε χυδαιόμετρο στη συζήτηση, τη χυδαιότητα πρέπει να πετάξουμε.

ΥΓ. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, τον οποίο έκαναν αφίσα οι σπουδαίοι εγκέφαλοι της ΑΔΕΔΥ, είναι με διαφορά ο καλύτερος υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα. Σεμνός, αποφεύγει την άσκοπη προβολή, γνώστης του αντικειμένου του, σπανίως ξεφεύγει στην πολιτική αντιπαράθεση. Συνέβαλε όσο λίγοι στην περσινή στροφή Τσίπρα και την παραμονή στο ευρώ, σήμερα δεν διστάζει να λέει άβολες αλήθειες (εδώ). Παρά τη σχετικά μικρή ηλικία του, φαίνεται άνθρωπος νουνεχής και ικανός να προσφέρει, προσόντα που σπανίζουν στο σημερινό κυβερνητικό προσωπικό. Γι’ αυτό και η αφίσα της ΑΔΕΔΥ ειδικά γι’ αυτόν είναι διπλά άστοχη, αλλά πού να βρουν οι εμπνευστές της τη διορατικότητα να το καταλάβουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News