Ο βιογράφος της λέει ότι είναι σαν έχει περάσει ένα σφουγγάρι και να έχει σβήσει όλη της τη μνήμη. Ετσι ζει πια η Μόνικα Βίτι απομονωμένη κάπου στην Ελβετία.

Χθες πάντως έκλεισε τα 85 χρόνια. Και για να την τιμήσει, η Repubblica σκάλισε εκείνες της παλιές μνήμες. Αυτοί είναι οι δέκα λόγοι, γράφει, για να αγαπάει κανείς αυτή τη μοναδική ηθοποιό. Ή μήπως είναι πολύ περισσότεροι; Το νήμα, πάντως, αξίζει να το πιάσει κανείς από τότε που η Μαρία Λουίζα Τσετσαρέλι είναι έφηβη. Φυσικά θέλει να γίνει ηθοποιός. Και επιμένει παρά την προειδοποίηση της μητέρας της ότι «η σκόνη του παλκοσένικου θα σου διαφθείρει την ψυχή και το σώμα».

Στη δραματική σχολή ανακαλύπτει την κωμική της φλέβα – «το κατάλαβα όταν έπαιζα δραματικούς ρόλους και οι συμμαθητές μου γελούσαν». Θα εκτιμούσε πολύ αυτό της το προσόν, αλλά στο μεταξύ έρχεται η γνωριμία με τον Μικελάντζελο Αντονιόνι και ο κινηματογράφος, ο δικός του κινηματογράφος της σιωπής και της ψυχικής αποξένωσης. Ο σκηνοθέτης την είχε δει στο θέατρο: «Εσείς μπορείτε να κάνετε κινηματογράφο, έχετε πολύ ωραίο αυχένα». Ερωτεύονται καλλιτεχνικά και συναισθηματικά. Θα κάνουν μαζί την «Περιπέτεια» και τη «Νύχτα», την «Εκλειψη» και την «Κόκκινη Ερημο» – εκεί λέει με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή της την τρομερή ατάκα «με πονάνε τα μαλλιά μου».

Αλλά η μούσα του Αντονιόνι μπορεί να παίξει τα πάντα. Τη νευρωτική αστή στις δικές του ταινίες, τη λαϊκή γεμάτη ενέργεια γυναίκα στις κωμωδίες με τον Αλμπέρτο Σόρντι. Στο μεταξύ, η σχέση με τον Αντονιόνι έχει τελειώσει, ο νέος σύντροφος της ζωής της είναι ο διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Κάρλο ντι Πάλμα. Θα γράψει στην αυτοβιογραφία της: «Η κοινή ζωή είναι ένα σκοινί κρεμασμένο ανάμεσα σε δυο βουνά ενώ από κάτω σου χάσκει το βάραθρο. Πρέπει να περπατάς πολύ αργά σε εκείνο το σκοινί για να βρεις την πρώτη μαγεία, τότε που σκεφτόσουν “αυτόν θέλω, αυτόν για όλη μου τη ζωή”. Αυτόν ήθελα, με το μουστάκι, σοβαρό, ελαφρώς θλιμμένο, αλλά εύθυμο στο κρεβάτι».

Το 1995 θα εκδώσει το δεύτερο βιβλίο της. «Σήμερα -εξομολογείται εκεί- δεν γράφω για να θυμηθώ αλλά για να επανεφεύρω τα πάντα, για να σβήσω και να ανασκευάσω πρόσωπα και γεγονότα που γυρνούν γύρω μου και γελούν με μένα αλλά όχι για μένα». Κάτι τέτοιο πρέπει να κάνει και τώρα, στα 85 της χρόνια, που ένα σφουγγάρι έχει σβήσει τα πάντα.

Φωτό: Μια εξαιρετική ηθοποιός, μια υπέροχη γυναίκα. Πηγή: Rep

«Δεν θα ψήφιζα ποτέ κάποιον που πιστεύει ότι είναι σωστό πράγμα οι αμβλώσεις». «Δεν είναι τέλειος. Αλλά ποιος είναι;». «Κακοποιούσε σεξουαλικά τις γυναίκες; Εγώ ως ετεροφυλόφιλη ξέρω πολύ καλά ότι καμιά φορά σου έρχεται να ορμήσεις σε άτομα του αντίθετου φύλου». «Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να λέει αυτή ότι σέβεται τις γυναίκες όταν έχει αποδείξει ότι δεν είναι ικανή να σεβαστεί τον ίδιο της τον εαυτό. Θυμάστε την ιστορία με τον Μπιλ Κλίντον;». «Ηθελα κάτι διαφορετικό. Κι αυτός είναι διαφορετικός». «Εχει άγνοια σε όλα τα θέματα που η Χίλαρι ξέρει απ’ έξω; Μπορεί. Αλλά αυτός είναι μεγιστάνας θα μάθει γρήγορα».

Είναι μερικές από τις απαντήσεις που έδωσαν μερικές γυναίκες στο New York Magazine και στην εξής ερώτηση: γιατί, παρά τα σκάνδαλα (και ειδικά αυτό με τις σεξιστικές επιθέσεις) εννοείτε να ψηφίσετε Ντόναλντ Τραμπ; Οι απαντήσεις αυτές μπορούν να δώσουν μια εξήγηση για το γεγονός ότι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών εμφανίζεται και πάλι ενισχυμένος στις δημοσκοπήσεις. Υπάρχουν όμως και κάποιες γυναίκες που θα ψήφιζαν οποιονδήποτε υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών αλλά σε αυτόν αρνούνται να συγχωρέσουν τα σεξιστικά του σχόλια. Σύμφωνα με το NPR, αυτές οι γυναίκες είναι όλο και περισσότερες στις τάξεις των ευαγγελικών.

Ενα παράδειγμα; Η χριστιανή τραγουδίστρια Νικόλ Νόρντεμαν που επιτίθεται στους άνδρες ηγέτες της Ευαγγελικής Εκκλησίας για τη στήριξή τους στον Τραμπ: «Μα πώς μπορούν να μας κοιτάζουν στα μάτια;». Να ένα ερώτημα που θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσουν μερικές άνδρες.

Φωτό: Η Τζέιν, η Νικόλ και η Μέρκον. Ψηφίζουν Τραμπ και τους αρέσει. Πηγή ΝΥΜ/ Benedict Evans

Κι ενώ ένας υποψήφιος πρόεδρος που βρίσκεται ένα βήμα από τον Λευκό Οίκο δηλώνει ότι όταν λες «τις γυναίκες τις αρπάζεις από το μ@@νί» μιλάς απλώς όπως «μιλούν συνήθως οι άνδρες στα αποδυτήρια», η ομάδα ποδοσφαίρου του Χάρβαρντ αποβάλλεται από το πρωτάθλημα της Ivy League ακριβώς γι’ αυτό.

Την είδηση αναπαράγει το BBC από την εφημερίδα του φημισμένου πανεπιστημίου (που στο μεταξύ δίνει και ένα μάθημα ελευθεροτυπίας). Και λέει ότι κάθε χρόνο, στους αγώνες του πρωταθλήματος, κυκλοφορούν στα αποδυτήρια της ομάδας φωτογραφίες φοιτητριών, τις οποίες οι φοιτητές – ποδοσφαιριστές βαθμολογούν για την εμφάνισή τους κι αφού στο μεταξύ έχουν κάνει εκτενείς συζητήσεις για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Μπορεί να είναι ένας τρόπος για να χαλαρώσει κανείς πριν από τον αγώνα τον οποίο θα εκτιμούσε ο Ντόναλντ Τραμπ. Δεν εκτίμησε όμως καθόλου η πρύτανης του πανεπιστημίου, η οποία χαρακτήρισε τη συμπεριφορά των φοιτητών «αδιανόητη». Αλλά δεν σταμάτησε εκεί: παράλληλα αποφάσισε να αποσύρει την ομάδα από το πρωτάθλημα. Ο προπονητής δήλωσε ότι σέβεται την απόφαση προσθέτοντας μόνο πως «η ομάδα είναι πολύ απογοητευμένη από το γεγονός ότι η σεζόν τελείωσε με αυτόν τον τρόπο». Εκτός κι αν παρέμβει ο πρόεδρος Τραμπ…

Φωτό: Στα ματς μπορεί να βάζουν γκολ. Αλλά στα αποδυτήρια μάλλον κάνουν κάτι άλλο. Πηγή: www.gocrimson.com

«Μια φορά τον μήνα ο Μάρκο και η Ντανιέλα μπορούν να απολαύσουν την έξοδό τους με την ησυχία τους και χωρίς ενοχές. Γιατί ξέρουν ότι η Ελίζα, η μόλις δέκα μηνών κόρη τους, παίζει στο πιτζάμα πάρτι του παιδικού σταθμού σε συνθήκες πλήρους ασφάλειας με τις νηπιαγωγούς Σάρα και Σιμόνα και απόλυτης χαράς με τους μικρούς της φίλους Ματέο, Γκαμπριέλε, Νταλίλα, Αλεσάντρο, Τζόσουε, Αζια, Ολιβερ και Φραντσέσκα».

Η περιγραφή στο ρεπορτάζ της Corriere della Sera είναι κάπως γλυκερή αλλά η ουσία ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Γιατί από αυτόν τον μήνα, έντεκα δημοτικοί παιδικοί σταθμοί της ευρύτερης περιφέρειας του Μιλάνου θα ανοίγουν και το απόγευμα – ή μάλλον θα κλείνουν στις 10.30 τα βράδυ μια Παρασκευή τον μήνα για να βγαίνουν με την ησυχία τους οι γονείς.

Σύμφωνα με όσα λέει στην ιταλική εφημερίδα η διευθύντρια ενός παιδικού σταθμού, το αίτημα είχε διατυπωθεί εδώ και καιρό από τους γονείς. Κι επιτέλους, η «ημέρα ελεύθερης εξόδου», ή μάλλον το βράδυ, θεσμοθετήθηκε – αρκεί να είναι διατεθειμένος κάποιος να δώσει 15 ευρώ. Το έξτρα μπόνους της υπόθεσης είναι ότι οι σταθμοί δεν θα κρατάνε μόνο τα εγγεγραμμένα παιδιά αλλά και τα αδέλφια τους ή και κανάν ξάδελφο.

Εμείς τώρα τι να πούμε; Πρώτον η ιδέα να υιοθετηθεί κι εδώ το συντομότερο. Και δεύτερον να δημιουργηθούν εξίσου σύντομα οι πρώτοι παιδικοί σταθμοί after.

Φωτό: Η μέρα φεύγει, το πάρτι για τα μωρά αρχίζει. Πηγή: CdS