Από την Μπεναζίρ Μπούτο και την Γκόλντα Μέιρ έως την Κορασόν Ακίνο και την Τερέζα Μέι είναι δεκάδες οι γυναίκες στη σύγχρονη Ιστορία που ανέλαβαν τις τύχες των χωρών τους – και άρα του πλανήτη. Ενόψει των αμερικανικών εκλογών στις 9 Νοεμβρίου – και με την ελπίδα (λόγω Τραμπ) ότι η Χίλαρι Κλίντον θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών -, εμείς του Protagon Team σκεφτήκαμε να παρουσιάζουμε κάθε ημέρα το πορτρέτο μιας τέτοιας γυναίκας. Όχι για να αναπαράγουμε το στερεότυπο των γυναικών που κυβερνούν σαν άνδρες. Αλλά για να θυμίσουμε ότι η εξουσία είναι γένους θηλυκού.

Η ιστορία της Βαλτικής στο πρόσωπο μιας απόδημης

Η ταυτότητα: Πρόεδρος της Λετονίας από τον Ιούλιο του 1999 έως τον Ιούλιο του 2007. Γεννημένη στη Ρίγα την 1η Δεκεμβρίου του 1937. Πολιτικός χώρος: Ανεξάρτητη.

Το πορτρέτο: Ο έκτος πρόεδρος της Λετονίας δεν είναι μια γυναίκα που προέρχεται από την πολιτική – και πολύ λιγότερο από μια καριέρα στο Κομουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ. Γεννήθηκε στη Ρίγα το 1937 και το 1944 ακολούθησε τους γονείς της που διέφυγαν στη Γερμανία όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε (ή κατέλαβε, σύμφωνα με μια άλλη ανάγνωση) τις Βαλτικές Χώρες. Η μικρή Βάιρα μεγάλωσε πρώτα σε ένα προσφυγικό καταυλισμό στη Λουμπέκα και μετά το τέλος του πολέμου μετακόμισε στον Καναδά όπου σπούδασε ψυχολογία και ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα.

Στη χώρα της επέστρεψε το 1998 όταν πια η ανεξαρτησία της Λετονίας είχε εδραιωθεί. Η φήμη που είχε αποκτήσει ως «Λετονή του εξωτερικού» ήταν αρκετή για να την εκλέξει το κοινοβούλιο πρόεδρο της χώρας. Επανεξελέγη το 2003 παραμένοντας εξαιρετικά δημοφιλής. Και πολιτικά τι έκανε; Εβαλε την Λετονία στο ΝΑΤΟ και τη Ευρωπαϊκή Ενωση μπαίνοντας στο μάτι της Μόσχας. Κι όμως, ήταν η μοναδική αρχηγός κράτους από τις Βαλτικές Χώρες που παρέστη στους εορτασμούς στη ρωσική πρωτεύουσα για τα εξήντα χρόνια από το τέλος του πολέμου.

Αυτό θα πει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Αύριο: Ανγκελα Μέρκελ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News