«Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ιδιότυπο μιντιακό πραξικόπημα» είπε ο Πρωθυπουργός, απευθυνόμενος προς το κόμμα. Και, εντάξει, όσο ήταν αρχηγός ενός μικρού κόμματος ή και επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έλεγες ότι μπορούσε να είναι χαλαρός ή περισσότερο παραστατικός στην επιλογή λέξεων και εκφράσεων.

Πότε μιλούσε για «ανθρωπιστική κρίση» και πότε για «εγκληματίες», επιτρέποντας στα κατώτερα στρώματα της κομματικής του πυραμίδας να παραδίδουν στη χλεύη και στον κοινωνικό κολασμό δωσίλογους, προδότες, δυτικόδουλους, ξεπουλημένους. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας είναι Πρωθυπουργός. Η υπερβολή και η ακρότητα στο λόγο και στην πολιτική έκφραση τον βοήθησαν να φτάσει στο Μαξίμου. Ομως από τη στιγμή που πήρε τα κλειδιά του Μεγάρου, οφείλει να είναι περισσότερο προσεκτικός σε αυτά που λέει και σε εκείνα που εννοεί.

Δηλαδή τι στο διάολο θέλει να μας πει όταν αναφέρεται σε «ιδιότυπο μιντιακό πραξικόπημα»; Πραξικόπημα, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, εκδηλώνεται όταν ο στρατός αποφασίζει να αφαιρέσει την εκτελεστική εξουσία από την εκλεγμένη κυβέρνηση. Πραξικόπημα, με πιο ελαστική έννοια, έχουμε όταν πολιτικοί ή πολιτειακοί θεσμοί εκτρέπονται από το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που τους χορηγεί ο νόμος, με σκοπό την ανατροπή ή την παρεμπόδιση της νόμιμης κυβέρνησης. Συμβαίνει κάτι τέτοιο στις μέρες μας; Σίγουρα όχι. Αντιθέτως, η ίδια η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστεί τον έλεγχο και την έγκληση για πρακτικές που υπονομεύουν την ποιότητα της Δημοκρατίας. Οι παρεμβάσεις στις Ανεξάρτητες Αρχές και στη λειτουργία της Δικαιοσύνης δημιουργούν ισχυρά ερείσματα κριτικής προς τον Πρωθυπουργό και το περιβάλλον του. Αλλά, εντάξει, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αναφέρεται σε πραξικόπημα όπως το γνωρίζουμε, αλλά του προσδίδει τον χαρακτηρισμό του ιδιότυπου και του μιντιακού.

Τι είναι, λοιπόν, το «ιδιότυπο μιντικακό πραξικόπημα», Πρωθυπουργέ; Υπάρχουν όργανα του κράτους και θεσμοί της Πολιτείας που, καθοδηγούμενοι από τα media στρέφονται κατά της κυβέρνησης; Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Και αν η κυβέρνηση απαντά θετικά, έχουμε πρόβλημα. Με την κυβέρνηση. Aν αντιμετωπίζει την κριτική των μέσων ως πραξικόπημα εις βάρος της, τότε δεν αποκλείεται αύριο να μας πει ότι νομιμοποιείται να κάνει χρήση μέσων και μέτρων καταστολής του. Ομως μέχρι τότε θα μας έχει τρελάνει: από πότε η κριτική προς την κυβέρνηση αποτελεί πραξικοπηματική μεθόδευση; Mόνο ο Τσίπρας και ο Τραμπ λένε κάτι τέτοια.

Μη φτάνουμε μέχρι εκεί, μην πηγαίνουμε τόσο μακριά. Αλλη μία φούσκα έφυγε από το στόμα του Αλέξη Τσίπρα για να περιγράψει τις αντιδράσεις των καναλαρχών που θίγονται από την πολιτική της κυβέρνησης του και να πολώσει το κλίμα. Λάθος. Οταν τα περί «πραξικοπήματος» βγαίνουν από τα χείλη του Πρωθυπουργού, τότε δεν έχουμε άλλη μία μεγαλόστομη ανοησία του Αλέξη Τσίπρα. Ο Πρωθυπουργός της χώρας καταγγέλλει πραξικόπημα. Ουσιαστικά καλεί τους οπαδούς του να σκάψουν χαρακώματα. Αυτό σημαίνει πώς είτε θα φύγει με πόλεμο, είτε θα μείνει πολεμώντας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News