«Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στις Αμερικανίδες εδώ και πολλές δεκαετίες»: Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου που υπογράφουν στο Foreign Policy δυο γυναίκες, η Κριστίνα Ασκουιθ και η Βάλερι Χάντσον. Και είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητος. Οι ίδιες εξηγούν τι εννοούν: «Είναι σαν το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα, το οποίο εδώ και καιρό ορίζεται από τη διαμάχη γύρω από το δικαίωμα στην άμβλωση, να βρήκε στο πρόσωπο του Τραμπ τη συγκολλητική του ουσία απέναντι τις παρενοχλήσεις αλλά και τις σεξουαλικές επιθέσεις που δέχονται πολλές γυναίκες καθημερινά».

Ολα αυτά χάρις στα λόγια (και τα έργα;) του Ντόναλντ Τραμπ. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών συνέβαλε τα μέγιστα στο να ανατραπεί ένα άλλο παράδοξο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι σε μια χώρα όπου η γυναίκες αποτελούν την πλειονότητα στις 41 από τις 50 πολιτείες, η Χίλαρι Κλίντον κινδύνευε να μην εκλεγεί. Συνέβαλε όμως και σε μια άλλη εξέλιξη – ίσως πιο σημαντική: «Το πολιτικό πανόραμα στις Ηνωμένες Πολιτείες άλλαξε για πάντα. Και είναι σημαντικό να επισημανθεί αυτή η στιγμή στα βιβλία της Ιστορίας. Οι γυναίκες λένε πλέον την αλήθεια γι’ αυτό που τους συμβαίνει καθημερινά. Χάρις στους προβολείς που έπεσαν πάνω στη συμπεριφορά του Τραμπ, άναψε κι ένα φως πάνω από τον μισογυνισμό».

Αποτέλεσμα; «Αν ο Τραμπ χάσει τις εκλογές, κάθε ένας στο στυλ του Τραμπ που φιλοδοξεί να κερδίσει την ψήφο μας θα ξέρει ότι η φιλοδοξία του θα περάσει από δοκιμασία για τον ίδιο λόγο». Με άλλα λόγια, ουδέν κακό αμιγές καλού.

[Φωτογραφία: ο Ντόναλντ Τραμπ στο τρίτο και τελευταίο ντιμπέιτ των προεδρικών υποψηφίων των ΗΠΑ στο Λας Βέγκας, REUTERS/Mark Ralston]

Ονομάζεται Gaston Lecat – Γκαστόνε ο Γάτος. Και είναι ένας από τους 17.000 ψηφοφόρους των προκριματικών εκλογών του γαλλικού κόμματος «Ευρώπη Οικολογία – Οι Πράσινοι», το οποίο αναζητεί τον υποψήφιό του για τις προεδρικές εκλογές της προσεχούς Ανοιξης. Η έγγραφη στους εκλογικούς καταλόγους έγινε on line. Και ο Γκαστόνε ο Γάτος ψήφισε. Και ψήφισε ακόμη κι αν δεν το ξέρει: γιατί πρόκειται για τον γάτο μιας δημοσιογράφου της Monde, η οποία ήθελε με αυτόν τον τρόπο να δοκιμάσει την αξιοπιστία του συστήματος της ψηφοφορίας.

Ο γάτος (δηλαδή η δημοσιογράφος) συμπλήρωσε την αίτηση εγγραφής χωρίς κανένας να πιστοποιήσει την ταυτότητά του: το ψηφοδέλτιο έφτασε στη διεύθυνση που είχε υποδείξει ο ίδιος (δηλαδή και πάλι η δημοσιογράφος), έβαλε τον σταυρό του και το έστειλε πίσω. Ποιος ξέρει -αναρωτιέται η δημοσιογράφος- πόσα πετς, γάτοι, κουνέλια ή τσιουάουα, είχαν την ίδια ιδέα. Για την ιστορία πάντως ο Γκαστόνε ο Γάτος ψήφισε λευκό. Και ποιος ξέρει, ίσως στις επόμενες εκλογές κατεβεί εκείνος υποψήφιος. Τι καλύτερο για ένα οικολογικό κόμμα;

[Φωτογραφία: Ο Γκαστόνε με το ψηφοδέλτιο στο χέρι. Οπως φαίνεται, ψήφισε λευκό]

Είναι κάπου σαράντα χρόνια που η Δανία κυριαρχεί στο World Happiness Report, τη λίστα που καταρτίζει κάθε ο ΟΗΕ με τις πιο ευτυχισμένες χώρες στον κόσμο. Και να που επιτέλους βγήκε ένα βιβλίο το οποίο εξηγεί τους λόγους. Το βιβλίο λέγεται «Η δανική μέθοδος για να μεγαλώνεις παιδιά» (φυσικά ευτυχισμένα) και το υπογράφουν η δημοσιογράφος Τζέσικα Τζόελ Αλεξάντερ και η ψυχοθεραπεύτρια Ιμπεν Ντίσινγκ Σαντάλ.

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου στην Ιταλία, η Repubblica παραθέτει μερικούς από τους βασικούς κανόνες. Κι ο πρώτος από αυτούς λέει ότι στα σχολεία της Δανίας διδάσκεται από τα πρώτα χρόνια η ενσυναίσθηση, δηλαδή εκείνη η κατάσταση εκείνης της συναισθηματικής νοημοσύνης που σου επιτρέπει να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Το παιχνίδι είναι ελεύθερο, η ζωή δεν έχει μυστικά που πρέπει να μεγαλώσει κανείς για να ανακαλύψει, οι υπερβολές με τους επαίνους αποφεύγονται, ενώ ο στόχος είναι να επιβραβεύεται πάντα η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.

Τι άλλο; Η προσπάθεια να εντοπίζονται οι θετικές πλευρές μιας αρνητικής κατάστασης είναι συνεχής – κάτι που βοηθάει να αποφεύγεται ο πανικός σε μια κρίσιμη κατάσταση. Ακόμη, απαγορεύονται δια ροπάλου ακόμη και οι ξυλιές στον ποπό και φυσικά οι φωνές και η επιθετική συμπεριφορά. Ο στόχος πάντα είναι το ευχάριστο κλίμα – να μια καθ’ όλα δανική αξία, όπως εξηγεί η Τζέσικα Τζόελ Αλεξάντερ. Τέλος, τα παιδιά των μικρών τάξεων του Δημοτικού δεν παίρνουν μαθήματα στο σπίτι ούτε κατά διάνοια. Και η ομαδική εργασία αποθεώνεται.

Δανία του Νότου δεν γίναμε ποτέ. Ούτε καν στην ευτυχία.

[Φωτογραφία: Η δανική ευτυχία προσωποποιημένη. Αραγε, δανείζεται; Πηγή: saudigazette.com.sa]

Η αξία της ζωής – το έχουμε εμπεδώσει πια – είναι ανεκτίμητη. Μόνο που στη Γαλλία κάποιοι είναι επιφορτισμένοι με τον καθορισμό της τιμής της. Πρόκειται για τα περίπου 300 στελέχη του Fonds des Garantie des Victimes des Actes deTerrorisme et d’ Autres Infractions (FGTI), υπηρεσίας που αποζημιώνει τα θύματα της τρομοκρατίας και άλλων παραπτωμάτων. Η υπηρεσία συστάθηκε το 1986 και διαχειρίζεται έναν ετήσιο προϋπολογισμό ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ. Η δουλειά της είναι να αποφασίζει πόσο κάνει ένα ακρωτηριασμένο χέρι, ένα σημάδι στο πρόσωπο, μια ζωή ολόκληρη.

Με ποια κριτήρια; Αυτό προσπάθησε να καταλάβει η Figaro. Από το ρεπορτάζ προέκυψε ότι η αξιολόγηση γίνεται με μια πραγματογνωμοσύνη ad hoc. Αλλά γενικώς τα κριτήρια για τον καθορισμό του ύψους της αποζημίωσης είναι κάπως ασαφή. Αποτέλεσμα; Να δημιουργείται μια κάπως θολή κατάσταση. Για παράδειγμα, λέει η γαλλική εφημερίδα, στην περίπτωση της τρομοκρατικής επίθεσης που σημειώθηκε στη Νίκαια στις 14 Ιουνίου αποζημιώσεις ορίστηκαν μόνο γι’ αυτούς που βρέθηκαν στην πορεία του φορτηγού το οποίο οδηγούσε ο τρομοκράτης. Και οι υπόλοιποι; Για να δοθεί μια απάντηση σε αυτήν την ερώτηση, αλλά και σε άλλα ζητήματα που έχουν προκύψει, συστάθηκε στο εσωτερικό της υπηρεσίας μια επιτροπή δουλειά της οποίας είναι να δώσει μια πιο συγκεκριμένη μορφή στα κριτήρια.

Δουλειά που, όπως επισημαίνει η Figaro, είναι δύσκολη. Τόσο που για τη στήριξη των μελών της επιτροπής συστάθηκε και μια ομάδα ψυχολόγων.

[Φωτογραφία: Ενας άνδρας τυλιγμένος σε κουβέρτα λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια τον περασμένο Ιούλιο]