Καταρχάς , νομίζω ότι με το προηγούμενό μου άρθρο πέτυχα έναν από τους κύριους στόχους κάθε αρθρογράφου που είναι το να θέσει σε προβληματισμό τον αναγνώστη. Και χαίρομαι πολύ για αυτό. Επίσης, κατάλαβα πως τελικώς υπάρχουν πολλοί υπερασπιστές του ίδιου του εχθρού τους, του καπιταλισμού! Ακόμη, διαπίστωσα πως μερικοί συνεχίζουν να συγχέουν τον κομμουνισμό με τα καθεστώτα που εφαρμόστηκαν στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή σε χώρες που αυτοαποκαλούνταν / αυτοαποκαλούνται ως «κομμουνιστικές» (π.χ. Κούβα, Βιετνάμ, Β. Κορέα).

Κάποιοι αναγνώστες με κατηγόρησαν για το ότι το άρθρο μου ήταν «συναισθηματικά» γραμμένο και για το ότι δεν ανέφερα συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία, όταν έκανα αναφορά στα δεινά που –κατ’ εμέ– προκάλεσε και προκαλεί ο καπιταλισμός. Νομίζω πως κοιτώντας κανείς τον κόσμο γύρω του –και όχι στατιστικούς πίνακες- δύναται να δει τη δυστυχία, την ένδεια, την ανέχεια πολλών συνανθρώπων μας. Αλλά αφού κάποιοι θέλουν στοιχεία, ορίστε:

(Στο μεταξύ , οι οπαδοί του καπιταλισμού μπορούν να θαυμάσουν κάποια από τα κατορθώματα του αγαπημένου τους οικονομικού συστήματος)

• Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ¹ , στην Ελλάδα πάνω από το 1/3 του πληθυσμού (συγκεκριμένα το 35,7% ή 3.828.500 άτομα) βρίσκεται υπό τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ το 21,4% ζει ήδη υπό το όριο της φτώχειας.

• Σύμφωνα με τη Eurostat ², η ανεργία στους νέους στην Ελλάδα ανέρχεται στο 49,8% (2015).
• Σύμφωνα με τη Eurostat ³ πάλι, από το 2008 έως σήμερα έχουν κλείσει στην Ελλάδα 244.714 επιχειρήσεις.

Κάποιοι αναγνώστες ανέφεραν πως στον πραγματικό καπιταλισμό όλοι οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι. Πραγματικά παράξενη άποψη, δεδομένου πως ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα στηρίζεται στην απόσπαση της υπεραξίας από τον εργάτη και στην ιδιοποίηση αυτής από τον κεφαλαιοκράτη. Κανονική κλοπή δηλαδή. Πως λοιπόν μπορούν να είναι όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι σε ένα σύστημα που απαιτεί την ανισότητα για να λειτουργήσει;

Περί αποτυχίας του κομμουνισμού

Το είχα καταστήσει σαφές και στο πρώτο μου άρθρο, αλλά θα το επαναλάβω: το γεγονός ότι κάποιοι αυταρχικοί άνθρωποι ενδεδυμένοι τον μανδύα του κομμουνιστή διέπραξαν εγκλήματα εις βάρος των λαών τους, δεν σημαίνει πως οι ευθύνες των προσώπων βαρύνουν ταυτόχρονα και την ιδεολογία που υποτίθεται έφεραν και εφάρμοζαν. Επίσης, η αποτυχία κάποιων να εφαρμόσουν τον κομμουνισμό δεν σημαίνει φυσικά ότι ο κομμουνισμός είναι ανεφάρμοστος. Γιατί πολύ απλά οι δήθεν εφαρμοστές του κομμουνισμού ίσως να μην επιθυμούσαν πραγματικά και την εφαρμογή του. Εν πάση περιπτώσει, η αντικομμουνιστική (ή καπιταλιστική) προπαγάνδα έχει πείσει όλον τον κόσμο ότι η ΕΣΣΔ της μετά Λένιν εποχής ήταν κομμουνισμός, οπότε μάταιος ο κόπος μου να σας πείσω για το αντίθετο.

Περί  «ουτοπίας» του κομμουνισμού

Μήπως ,φίλες και φίλοι, υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να μας πείσουν πως ο κομμουνισμός είναι ουτοπία, επειδή φοβούνται την αλλαγή; Μήπως θέλουν να μας πείσουν ότι όλες οι προσπάθειες μας για αλλαγή της δεινής κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει είναι μάταιες; Μήπως τα περί ουτοπίας είναι το αφιόνι που μας «κερνάνε» για να μην αντιδρούμε; Και τέλος, κάτι για το αφύσικο (όπως επεσήμαναν μερικοί αναγνώστες) του να είναι όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι: εάν έχουμε φτάσει στο σημείο ως κοινωνία να θεωρούμε φυσικό το 45,2% του παγκόσμιου πλούτου να βρίσκεται στα χέρια του 0,7% του συνολικού πληθυσμού, αλλά αφύσικο το να απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι ένα ποιοτικό επίπεδο ζωής, πάει να πει πως οι ιδεολογικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί του καπιταλισμού λειτουργούν πολύ καλά.

¹ http://www.kathimerini.gr/864837/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/katw-apo-to-orio-ths-ftwxeias-to-214-twn-ellhnwn

² http://www.xrimaonline.gr/440416/xathhkan-244714-epixeirhseis-kai-3031-dis

³ http://ec.europa.eu/eurostat/tgm/table.do?tab=table&init=1&plugin=1&pcode=tesem140&language=en

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News