Είναι πολλά υποσχόμενος. Υποκριτικά; Ναι σίγουρα. Αλλά, φήμες λένε, ότι μπορεί να φέρει αυτό που λείπει από το Χόλιγουντ. Λίγη μαγκιά. Εναν τύπο που δεν δίνει δεκάρα. Ενα πρόσωπο που δεν είναι ούτε άσχημο ούτε αρμονικά τέλειο, αλλά είναι γοητευτικό με το δικό του στυλ. Εναν αθυρόστομο, κάποιον που κάνει χαβαλέ. Τον ιδανικό ηθοποιό για τους λατρεμένους αντι-ήρωες του κινηματογράφου. Είναι ο Μάιλς Τέλερ ο νέος Ρόμπερτ Μίτσαμ του 21ου αιώνα;

Θα δείξει. Με την πρώτη ματιά ο 29χρονος Τέλερ θυμίζει τη φυσιογνωμία του θρυλικού Μίτσαμ. Είναι τα μαλλιά – κάτι για το οποίο αισθάνεται υπερήφανος –  τα ελαφρώς στραβά χείλια και κυρίως το βλέμμα της απάθειας. Το είχαν παρατηρήσει οι λάτρεις του κινηματογράφου από τότε που ο Τέλερ είχε έναν δεύτερο ρόλο στη δυστοπική εφηβική κινηματογραφική σειρά «Η Τριλογία της Απόκλισης» αλλά κυρίως στην οσκαρική ταινία «Whiplash», το 2014. Ο άγνωστος νεαρός είχε ταλέντο, άντεξε σε μία ταινία η οποία γυρίστηκε μέσα σε 19 ημέρες προβλήθηκε στο Σάντανς Φεστιβάλ και τελικά βραβεύτηκε με τρία Οσκαρ. Ο άγνωστος νεαρός έγινε γνωστός. Αρχισε να τραβάει τα βλέμματα, να προσελκύει κινηματογραφικές προτάσεις, να μαγνητίζει ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να αποθεώνεται -για στυλ του, το σώμα του, την κοπέλα του (μοντέλο, Καλέι Σπέρι). Αρχισε να κερδίζει αυτό που ήθελε: αναγνωρισιμότητα.

Ο Τέλερ, όπως έχει αποκαλύψει σε συνεντεύξεις του, δεν το είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο φιλόδοξος. Τουλάχιστον δεν το γνώριζε πριν αναλάβει τον ρόλο του ντράμερ Αντριου Νίμαν. Επηρεάστηκε από τον χαρακτήρα που υποδύθηκε. Μάτωσαν τα δάχτυλά του στις πρόβες και ένιωσε ο ίδιος στο πετσί του την αξία που ένιωσε ο ήρωας της ταινίας. Εζησε πράγματα που δεν είχε ξαναβιώσει. Υπήρχαν στιγμές που συνειδητοποιούσε ότι το πρόσωπό του σχημάτιζε εκφράσεις για πρώτη φορά.

Σε αυτήν την ταινία ο σκηνοθέτης Ντάμιεν Σαζέλ «είδε» πόσο έμοιαζε ο Τέλερ με τον Μίτσαμ. «Οταν τον γνωρίζεις για πρώτη φορά, μοιάζει με κάποιον που θα ήταν ικανοποιημένος απλώς αν το διασκέδαζε, χωρίς μεγάλους στόχους για τη ζωή του», είχε πει. «Αλλά όταν μπεις λίγο κάτω από την επιφάνεια καταλαβαίνεις πόσο ανταγωνιστικός είναι».

Βέβαια, επέλεξε να τον συγκρίνει με ένα «κακό παιδί του Χόλιγουντ» μίας άλλης εποχής. Ο Μίτσαμ ήταν ο τύπος που έμπλεκε σε άγριους καβγάδες. Το 1951 χώθηκε σε τσακωμό σε ένα μπαρ και έβγαλε νοκάουτ έναν στρατιώτη, πρώην πρωταθλητή του μποξ. Τρία χρόνια νωρίτερα, είχε μπει στη φυλακή για την κατοχή μαριχουάνας. Είπε ότι αυτούς τους δύο μήνες πέρασε μια χαρά. «Κανένας δεν με ζήλευε. Κανένας δεν ήθελε τίποτα από εμένα. Κανένας δεν ήθελε το κελί μου, ή το μπολ της πουτίνγκας που μου πετούσαν κάθε μέρα».

Ο Τέλερ δεν έχει κάνει φυλακή, απ’ όσο ξέρουμε δεν έχει στείλει κανέναν στο νοσοκομείο. Οι ουλές που έχει στο πρόσωπό του, από το πιγούνι του μέχρι τον λαιμό του, προκλήθηκαν από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, –«ο λόγος που δεν έχω φίλους από το κολλέγιο». Μία φορά αναδείχθηκε «ήρωας» στα σόσιαλ μίντια, όταν έσυρε έξω μία έγκυο γυναίκα με το κοριτσάκι της από τη θάλασσα, στην παρουσία ενός καρχαρία. Αλλά έχει κάτι από το attitude του «δεν δίνω δεκάρα». Πρόσφατα εντοπίστηκε από φωτογράφους σε φεστιβάλ, με το σχόλιο «Ο Τέλερ φτιαγμένος;». Δεν τον απασχόλησε.

«Χέστηκα. Είτε θα λογοκρίνω τον εαυτό μου είτε όχι. Επιλέγω πώς θα διαχειρίζομαι τους παπαράτσι. Εσύ τι θα έκανες; Ζεις τη ζωή σου με φίλτρα επειδή καθένας έχει πάνω του από μία κάμερα; Ή χορεύεις όπως στο διάολο θέλεις και αφήνεις τους άλλους να λένε ότι έχεις πάρει ναρκωτικά;», ρώτησε ο ίδιος στην ερώτηση δημοσιογράφου. Αν μετέφερες αυτό το παιδί στη δεκαετία των 1950s, τότε που δεν θα μπορούσε να πει σε δημοσιογράφο «να, εδώ (Ιστ Βίλατζ) κάπνιζα μαριχουάνα, να εδώ έδινα ραντεβού με τον ντίλερ μου», μπορεί να έμοιαζε περισσότερο με τον θρυλικό ηθοποιό των φιλμ νουάρ.

Dear Internet, I'm sorry I dyed my hair blonde. I never meant to hurt you. Please accept this apology pic.twitter.com/egQ552HjR1

— Miles Teller (@Miles_Teller) September 6, 2016

Ο Τέλερ, το παιδί του 21ου αιώνα κάνει πλάκα στο Twitter. Ο Μίτσαμ, ο τύπος των 1950s, έκανε (και κακόγουστες) φάρσες στα πλατό την ώρα των γυρισμάτων -κάπως έτσι απολύθηκε από την παραγωγή του «Blood Alley». Ο Τέλερ έστειλε ένα μήνυμα στον μπασκετμπολίστα Κόμπι Μπράιαντ στο Twitter. «Κόμπι, είδα το Showtime. Ταυτίστηκα, συνδέθηκα με όσα έλεγες για τον αγώνα για την τελειότητα, πώς αυτός μπορεί να είναι συχνά ένα μοναχικό ταξίδι, πώς οι σχέσεις μπορεί να είναι ένα ελάττωμα». Ο Μίτσαμ συνήθιζε να λέει ότι «είμαι η πιο παλιά πόρνη της πόλης».

Ο τελευταίος είχε υποδυθεί δεκάδες καλούς και κακούς ήρωες, σε εντελώς διαφορετικές παραγωγές. Το βλέμμα της απάθειας ήταν πάντοτε ίδιο, είτε έπαιζε σε γουέστερν, είτε έκανε τον κομπογιαννίτη «Θανατοποινίτη με το σημάδι», τον παρανοικό εγκληματία στο «Ακρωτήρι του τρόμου» (1962), τον στρατιώτη στο «Story of G.I. Joe» (1945), τον πεζοναύτη στο απομονωμένο νησί στο «Σάρκα και ψυχή» (1957). Η γοητεία του βρισκόταν στην «έκφραση ενός άντρα που σκεπτόταν και αισθανόταν κάτω από την εξωτερική ηρεμία, τόσο που δεν χρειαζόταν καν να υποκριθεί στην επιφάνεια» όπως είχε σημειώσει ο ιστορικός Ντέιβιντ Τόμπσον.

Επαιξε σε πάνω από 130 κινηματογραφικές παραγωγές, παρότι προσπαθούσε να πείσει ότι «έχω σταματήσει να παίρνω στα σοβαρά το σινεμά εδώ και χρόνια». Ο νεαρός Τέλερ τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα. Ηδη πρωταγωνιστεί σε μία κωμωδία που αφορά το παράνομο εμπόριο όπλων («War Dogs»), ενώ θα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το δράμα του αμερικανού πυγμάχου Βίνι Πατσιέντζα, στο «Bleed for this», με συμπαραγωγή Σκορσέζε (πρεμιέρα στις ΗΠΑ τον προσεχή Νοέμβριο). Εχει δηλώσει ότι «θέλω να μιλάνε για εμένα, όπως μιλάνε για τον (Ρόμπερτ) ντε Νίρο και τον (Αλ) Πατσίνο». Αυτούς που κάποτε, σε μία άλλη εποχή, ο Μίτσαμ είχε χαρακτηρίσει απλώς «μικρούς».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News