Ολιγομίλητος. Έξυπνος. Ευγενικός με τον συνομιλητή του. Γεμάτος εμπειρίες και σοφία. Γνώστης της μαγείας των λέξεων. Σπουδαγμένος στα έσω και τα έξω πανεπιστήμια. Το ντουβάρι του σπιτιού του είναι  στολισμένο με διπλώματα και τιμητικές πλάκες. Η κυρία που του καθαρίζει το σπίτι τις ξεσκονίζει και τις σκουπίζει με Αζαξ κάθε φορά με δέος. Είναι μία αναγνώριση που κάνει αυτό το σπίτι ιδιαίτερο και εντελώς διαφορετικό από άλλα σπίτια. Oπου πάει και εργάζεται. Για το μεροκάματο.

Ο ραδιοφωνικός παραγωγός ένοιωσε όλο το μεγαλείο του καλεσμένου του. Μπροστά στα αυτιά των ακροατών ξετυλίχτηκε μία ενδιαφέρουσα ιστορία. Βήματα και επιτεύγματα που ελάχιστοι έχουν καταφέρει ο καλεσμένος του τα έκανε χωρίς κόπο και βοήθεια. Με την αξία του. Με το σπαθί του. Τα 7 βιβλία που εξέδωσε είχαν μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μεταφράστηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα. Κανείς δεν μεσολάβησε για να πάρουν σειρά στο τυπογραφείο. Ήταν άψογα. Όλα. Η συνέντευξη κυλούσε ομαλά. Στο ενδιάμεσο τα μουσικά κομμάτια έδεναν αρμονικά. Η ιστορία της επιτυχίας και της τελειότητας του συγγραφέα είχε κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Τα τηλεφωνήματα δεν άργησαν. Τι γνώμη έχει για τις πολιτικές εξελίξεις. Εδώ και έξω. Κατακεραύνωσε τους χαζούς πολιτικούς και για τη λύση παρέπεμψε τους ακροατές να διαβάσουν το τάδε βιβλίο του. Εκεί θα βρουν τις λύσεις. Δεν υπάρχει βιασύνη.

Ο ραδιοφωνικός παραγωγός τον ρώτησε τα αυτονόητα. Τι και πώς.

Ποιος κατάλαβε ότι είχε τη ροπή και το ταλέντο;
Υπάρχουν στιγμές που τον πιάνει πανικός;
Βιώνει το μαρτύριο της λευκής σελίδας;

Περίμενα περίεργη. Ήθελα να ακούσω μία αληθινή και  ειλικρινή απάντηση. Ο μπλαζέ συγγραφέας δήλωσε αμέσως. Χαμογελαστά. Έχει πάντα έμπνευση. Βρέχει χιονίζει. Η μάνα φύση τον έχει προικίσει με μία μόνιμη και σταθερή έμπνευση. Αυτός δεν είναι σαν τους άλλους. Έχει πάντα θέματα. Στο μυαλό του. Ιστορίες μοναδικές. Δεν τον πίστεψα. Η βιασύνη του να πείσει για την τελειότητά του και η φανερή ανωτερότητά του λειτούργησε. Κατά του. Παράδειγμα προς αποφυγήν. Για τα γραπτά μας ας μιλήσουν αυτοί που μας τιμάνε. Με την προσοχή τους. Όταν μας διαβάζουν. Πιστεύω ότι για εμάς μιλάν καλύτερα τα έργα μας.

Γράφω αβίαστα τόσα χρόνια. Όταν δεν έχω τι να πω επιλέγω συνειδητά να σιωπώ! Ασφυκτιώ στην αχρωμία της καθημερινότητας και πνίγομαι στη μονοτονία μιας πεζής πραγματικότητας που δεν μου προσφέρει πάντα θέματα αλλά κάνω υπομονή. Περιμένω την κατάλληλη στιγμή. Να εκφράσω αυτά που αξίζουν να κοινοποιηθούν.

Ίσως δεν μου άρεσε η αυταρέσκεια και ο ναρκισσισμός του. Ίσως με ενόχλησε ότι είχε καβαλήσει το καλάμι της έπαρσης και κάλπαζε πάνω στο άλογο της φαντασίας του υπέροχου μυαλού του. Ίσως επειδή ξέρω πολλούς αξιόλογους συγγραφείς και καλλιτέχνες που περιμένουν από το κοινό την αναγνώριση. Και όχι από τον καθρέφτη του σπιτιού τους.

*Η Ευγενία Ηλιοπούλου είναι συγγραφέας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News