Οταν πριν κάτι μήνες τα δημοσιεύματα οργίαζαν ότι ο Χατζηγιάννης παραπέμπεται σε δίκη με την κατηγορία ότι έστειλε πέντε εκατομμύρια στην Κύπρο αφορολόγητα, εσύ τί έκανες αγαπητέ αναγνώστη; Μήπως τα διάβαζες χαμογελώντας ειρωνικά και κουνώντας καταφατικά το κεφάλι; Μήπως όταν άρχισαν να τον κράζουν στα πάνελ, παρακολουθούσες χαιρέκακα έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχει λερωμένη τη φωλιά του; Μήπως έγραψες και στο twitter καμιά εξυπνάδα για τα χρήματα που χρωστάει στο Δημόσιο; Θέλω να πω, μήπως πίστεψες ότι ο Χατζηγιάννης είναι ένοχος;

Εγώ το πίστεψα, το ομολογώ. Δηλαδή όχι ακριβώς το πίστεψα, αλλά να, πώς να το πω, έτεινα περισσότερα στην εκδοχή της ενοχής του παρά της αθωότητας. Όπως η τραμπάλα που μισοκάθεται στη μια μεριά, εγώ είχα μισοκάτσει στη μεριά που έλεγε: ο Χατζηγιάννης φταίει. Δεν περίμενα κανέναν ειδικό να μιλήσει, καμιά δικαιοσύνη να αποφανθεί πρώτα, έτσι από μόνη μου έβγαλα βιαστικά συμπέρασμα. Τον έβλεπα σε συνεντεύξεις να χτυπιέται και να λέει ότι δεν έχει διαπράξει καμιά φοροδιαφυγή και στραβομουτσούνιαζα. Σιγά που δεν θα διέπραξες, έλεγα από μέσα μου. Κι είχα και μια βεβαιότητα όταν το έλεγα άλλο πράμα.

Ετσι έκανα φίλοι μου, έβγαλα το δικό μου ό,τι να ‘ναι πόρισμα. Oπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης είχε αποφανθεί στο twitter για την υπόθεση του Μαυρίκου ότι τον έκαψαν, κάπως έτσι κι εγώ. Κάπως έτσι και μερικοί χιλιάδες ακόμα αποφανθήκαμε αυθαίρετα και για τον Χατζηγιάννη. Θες επειδή τον αντιπαθούμε, θες επειδή έχουμε βαρεθεί να ακούμε τα τραγούδια του, θες επειδή επηρεαζόμαστε απ’ όσα διαβάζουμε και ακούμε κι απ’ το γενικό κλίμα που ήταν εναντίον του, καταλήξαμε σε ποινή: ένοχος! Και μετά φυσικά ξεχάσαμε την υπόθεση. Από ‘δω πάνε κι άλλοι.

Και να που μας τον θύμισε ξανά η Δικαιοσύνη. Αθώος λέει ο Μιχάλης, για καμιά φοροδιαφυγή δεν φταίει, κανένα οικονομικό έγκλημα δεν διέπραξε, κανένα βαρύ πρόστιμο δεν του αναλογεί, ίσα-ίσα πρέπει να του επιστραφεί κι ένα τεράστιο ποσό, 800.000 ευρώ. Είναι οριστικό, το Δημόσιο έκανε λάθος, πήρε άδικα μέτρα εις βάρος του και τον ταλαιπωρούσε τρία χρόνια χωρίς λόγο τον άνθρωπο.

Τζάμπα τον κατηγορούσαμε κι εμείς τόσο καιρό. Τζάμπα τον κοιτούσαμε με μισό μάτι. Τζάμπα ξεσαλώναμε στα social media. Τζάμπα βγάζαμε συμπεράσματα και αυθαίρετα πορίσματα. Τζάμπα τον γλωσσοτρώγαμε τον άνθρωπο, δεν έφταιγε τελικά, το είπαν οι δικαστές. Τι να πω.. Πάλι καλά που υπάρχει και η Δικαιοσύνη και κρίνει ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος δηλαδή. Πάλι καλά.

ΥΓ. Ειρωνικό ήταν το τελευταίο για τη Δικαιοσύνη, το καταλάβαμε έτσι;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News