Ο Μεγάλος Πόλεμος δεν είχε ήρωες. Ηταν μια φρικαλεότητα πρωτοφανούς κλίμακας, ένα σφαγείο νέων ανθρώπων που τους έστελναν σε ανούσιες μάχες και σε βέβαιο θάνατο ασυνείδητοι στρατηγοί. Μια από αυτές τις μάχες ήταν και η Μάχη του Σομ, ένα πεντάμηνο και καθημερινό όργιο βομβαρδισμών και αίματος που κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Ολα αυτά για να αλλάξει το Δυτικό Μέτωπο κατά πέντε χιλιόμετρα.

Οχι, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήρωες, όλους αυτούς που χάθηκαν άδικα. Αλλά είχε και έναν σταρ. Με 80 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις εχθρικών αεροσκαφών, ο γερμανός πιλότος Μάνφρεντ Αλμπρεχτ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν έλαβε το προσωνύμιο «Κόκκινος Βαρόνος» από τους εχθρούς του. Θεωρείται, από τις τάξεις της Αυτοκρατορικής  Αεροπορίας της Γερμανίας, ο κορυφαίος πιλότος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Από τις πλέον αξιοσημείωτες καταρρίψεις του, εκείνη των βρετανών πιλότων Λάιονελ Μόρις και Τομ Ρις στην εφιαλτική μάχη του Σομ, το 1916. Η ιστορία, κατά κάποιον τρόπο, επαναλαμβάνεται καθώς μέλη των τριών οικογενειών, Ρις, Μόρις και Ριχτχόφεν θα ξανασυναντηθούν 100 χρόνια μετά το συμβάν, στο οποίο ο μεν Κόκκινος Βαρόνος ξεκίνησε τη λαμπρή πορεία του ενώ οι οικογένειες των δύο Βρετανών έχασαν τους γιους τους.

Μόλις συναντηθούν στις 17 Σεπτεμβρίου, θα πιουν, για να σηματοδοτήσουν το γεγονός, από το αντίγραφο εντός ασημένιου κυπέλλου, σύμφωνα με δημοσίευμα των Times, από εκείνα που ο Ριτχόφεν συνέλεγε για να γιορτάζει κάθε του κατάρριψη. Η συνάντηση θα γίνει μετά από πρωτοβουλία της σχολής Γουίτγκιφτ στο Κρόιντον της Βρετανίας. Η σχολή σχεδίαζε εδώ και καιρό μια επετειακή έκθεση για τη μάχη του Σομ, την πιο αιματηρή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – μαζί με αυτή του Βερντέν -, με περισσότερα από ένα εκατομμύριο θύματα μέσα σε τέσσερις μήνες. Στήνοντας την έκθεση ανακάλυψαν πως ο Μόρις, ένας από τους πιλότους που σκοτώθηκαν, ήταν απόφοιτος του Γουίτγκιφτ .

Σύμφωνα με τον διευθυντή του σχολείου, Κρίστοφερ Μπάρνετ, ο Μόρις είχε καταταγεί στη Βασιλική Αεροπορία της Βρετανίας. Ωστόσο, στη μάχη του Σομ, μόλις 19 ετών, δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία για να αντιμετωπίσει τον Ριχτχόφεν.

«Μέσα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου βρισκόμουν ήδη πίσω του», ανέφερε ο Κόκκινος Βαρόνος στις σημειώσεις του. «Αρχισα να ρίχνω με το πολυβόλο μου. Βρισκόμουν τόσο κοντά του, που φοβήθηκα ότι θα μπορούσα να καταρριφθώ μαζί με τον Αγγλο. Σχεδόν φώναξα από χαρά, όταν η έλικα του εχθρού σταμάτησε να γυρίζει. Είχα κομματιάσει τη μηχανή του και αναγκάστηκε να προσγειωθεί».

Αυτός ήταν ο Κόκκινος Βαρόνος, που καμία σχέση δεν είχε με βαρόνο, παρά τη φήμη και την αριστοκρατική του καταγωγή. Ξεκίνησε, λοιπόν, από αυτή τη μάχη, τη συλλογή ασημένιων κυπέλλων. Ανέθετε την κατασκευή τους σε ένα εργαστήριο αργυροχρυσοχοϊας στο Βερολίνο. Κάθε φορά που έριχνε ένα αεροπλάνο, αποκτούσε ένα καινούργιο κύπελλο. Σταμάτησε τη συλλογή του στα 60 κομμάτια – μάλλον γιατί του τελείωσε το ασήμι.

Μόλις η έκθεση του σχολείου ολοκληρώθηκε, ο διευθυντής Μπάρνετ κατάφερε να επικοινωνήσει με τους εκπροσώπους των τριών οικογενειών, που συμφώνησαν τα ταξιδέψουν για ένα επετειακό δείπνο στις 17 Σεπτεμβρίου 2016.

Λίγα από τα 60 εκείνα κύπελλα διασώζονται, το σχολείο έχει ένα αντίγραφο του πρώτου που κατασκευάστηκε και σκοπεύει να το αξιοποιήσει συμβολικά για το γεγονός. «Θα τους συγκεντρώσουμε και θα πούμε ιστορίες για τον Κόκκινο Βαρόνο», δήλωσε ο Μπάρνετ. Ελπίζουμε, μέσα από αυτό το γεγονός, «να μάθουμε περισσότερα για αυτές τις οικογένειες».

Ελπίζουν επίσης πως η συνάντηση θα έχει κάτι από το πνεύμα της τελικής αναμέτρησης των τριών πιλότων. Μετά την κατάρριψη του βρετανικού αεροσκάφους ο Κόκκινος Βαρόνος προσγειώθηκε, και είδε πως ο Ρις, 21 ετών, ήταν ήδη νεκρός ενώ ο Μόρις, 19 ετών, πέθαινε. Τότε, δήλωσε ο Ριχτχόφεν, ότιε τίμησε τον πεσόντα «βάζοντας μια πέτρα στον όμορφο τάφο του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News