Το εξάχρονο αγόρι κοιτούσε τρομοκρατημένο. Ηταν κι αυτό ένα απ’ τους είκοσι περίπου επιβάτες της βάρκας στην οποία η Γιούσρα επέβαινε μια βραδιά του περσινού καλοκαιριού. Πήγαιναν απ’ τα παράλια της Τουρκίας στη Λέσβο. Οι διακινητές τους είχαν πει να χαλάσουν τις μηχανές μόλις φτάσουν στο νησί αλλά δεν πρόλαβαν, οι μηχανές χάλασαν μισή ώρα αφότου ξεκίνησαν, αφήνοντάς τους ακυβέρνητους στο σκοτεινό Αιγαίο.

Κι η Γιούσρα ήταν τρομοκρατημένη, ωστόσο έριξε στο παιδί ένα χαμόγελο, να μην καταλάβει το φόβο της. Τρία-τέσσερα άτομα ήξεραν μόνο κολύμπι απ’ τους επιβαίνοντες, κι εκείνη και η αδελφή της ήταν δυο απ’ αυτούς. Η Γιούσρα δεν ήξερε απλά κολύμπι, ήταν αθλήτρια κολύμβησης με πολύ καλές επιδόσεις πριν η χώρα της, η Συρία, βυθιστεί στην άβυσσο του πολέμου κι αφήσει την ίδια και την οικογένειά της άστεγους.

Όταν οι μηχανές της βάρκας τους σταμάτησαν, η Λέσβος δεν φαινόταν. Ήταν όλα γύρω τους μαύρο σκοτάδι πίσσα. «Θα πεθάνω έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον ας προσπαθήσω» σκέφτηκε η Γιούσρα και βούτηξε στα νερά του Αιγαίου. Και το προσπάθησε. Επί τρεις ώρες έσερναν μαζί με την αδελφή της και ακόμα μια γυναίκα, μια βάρκα με ανθρώπους. Έσερναν μια βάρκα μέσα στο σκοτάδι, μέσα στο πέλαγος. Ως την ακτή. «Με το ένα χέρι κολυμπούσα, με το άλλο τραβούσα τη βάρκα μ’ ένα σκοινί. Δεν μπορώ να περιγράψω την εμπειρία», λέει.

Από εκεί, η Γιούσρα συνέχισε το ταξίδι της. Πέρασε από Σκόπια, Σερβία, Ουγγαρία, Αυστρία, Γερμανία μέχρι που κατέληξε σ’ ένα camp προσφύγων στο Βερολίνο, όπου ξαναβρέθηκε με τον πατέρα της και ξεκίνησε ξανά τις προπονήσεις στην κολύμβηση. Και τώρα, βρίσκεται στο Ρίο, ως μια απ’ τους 10 αθλητές της Ολυμπιακής Ομάδας των προσφύγων. Τη λένε Γιούσρα Μαρντίνι, είναι 18 χρονών και διαγωνίζεται στα 200 μέτρα ελεύθερο.

Αλλά μάλλον δεν θα είναι το όνομα ούτε η ηλικία που θα θυμάσαι. Ούτε καν η απόδοσή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Αυτό που θα θυμάσαι είναι η ιστορία της. Μια ιστορία που θα μπορούσες να δεις σε ταινία, αλλά συνέβη και στην πραγματική ζωή. Σε μια απ’ τις χειρότερες προσφυγικές κρίσεις στην ιστορία, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πώς να μη συγκινηθείς βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους να παρελαύνουν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων; Πώς να μη συγκινηθείς βλέποντάς τους να διαγωνίζονται σε γήπεδα και σε πισίνες; Αυτούς, που έχουν δαμάσει το Αιγαίο σέρνοντας βάρκες ως την ακτή;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News