Ηταν κάτι ζεστές μέρες σαν αυτές, πριν από μισό αιώνα, Αύγουστος 1966. Ενα τραγούδι ερχόταν να καλύψει μια ανάγκη. Να εκφράσει εκείνους που τέτοιες μέρες – όχι μόνο το 1966, αλλά διαχρονικά, από τότε τουλάχιστον που έγιναν θεσμός των εργασιακών σχέσεων οι καλοκαιρινές διακοπές – είχαν ξεμείνει στην πόλη. Το «Summer Ιn Τhe City» κυκλοφόρησε στις 4 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς από τους Lovin Spoonful, μια από τις χαριτωμένες μπάντες που ξεπήδησαν σαν μανιτάρια στα 60s, μετά τη μουσική επανάσταση των Beatles. Καθώς έμπαινε ο Αύγουστος πια, είχε φτάσει εύκολα στο Νο1 του καταλόγου των επιτυχιών στις ΗΠΑ. Και θα έμενε στην κορυφή του Billboard για τρεις εβδομάδες!

Το «Summer Ιn Τhe City», που το Rolling Stone το κατέταξε 401ο καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών στη λίστα του με τα 500, έγινε έκτοτε το σάουντρακ του καλοκαιριού στην πόλη. Ηταν ένα μουσικό πείραμα για την μπάντα των Τζον Σεμπάστιαν, Τζο Μπάτλερ, Ζαλ Γιανόβσκι και Στιβ Μπουν, όλα παιδιά της Νέας Υόρκης και του καλλιτεχνικού θερμοκηπίου που ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 το Γκρίνουιτς Βίλατζ του Μανχάταν.

«Ξέραμε ότι ο μόνος τρόπος για να ξεχωρίσεις ήταν το ένα σου τραγούδι να είναι διαφορετικό από το άλλο» είχε εξηγήσει ο Τζον Σεμπάστιαν για το «Summer Ιn Τhe City». Και έτσι, καινοτομώντας, προσέθεσαν στο τραγούδι ήχους από κόρνες αυτοκινήτων – ενός Σκαραβαίου της Volskwagen συγκεκριμένα – και ενός κομπρεσέρ και δημιούργησαν ένα τραγούδι που πάντρευε «το πολεοδομικό στοιχείο με το μεγαλείο του Γκέρσουιν» όπως σημείωσαν μεταγενέστερα οι μουσικοκριτικοί.

Η εποχή που έγραφαν το «Summer in the City» ήταν η πιο παραγωγική για το συγκρότημα, που τρία χρόνια μετά θα διαλυόταν. Οντας μια μπάντα αναφοράς για τον κόσμο του Βίλατζ έγραψαν τη μουσική στην πρώτη ταινία του Γούντι Αλεν, το «What’s Up Tiger Lily?» (1966). Εκείνους της μήνες, ο Τζον Σεμπάστιαν, έγραψε μουσική και για τη δεύτερη ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, το «You’re a Big Boy Now» (1966), την ιστορία ενός αγοριού που ενηλικώνεται στο Μανχάταν των 60s. Μουσική των Lovin Spoonful ακούγεται και στο «Blow-up» του Μικελάντζελο Αντονιόνι που βγήκε στους κινηματογράφους επίσης το 1966.

Οπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, τα προβλήματα με τα ναρκωτικά διέλυσαν γρήγορα την τετράδα. Ο Ζαλ Γιανόβσκι, o κιθαρίστας της παρέας, συνελήφθη για μαριχουάνα στο Σαν Φρανσίσκο και πιέστηκε από την αστυνομία να κατονομάσει τον προμηθευτή του. Φοβούμενος την απέλαση, επειδή ήταν καναδός υπήκοος, συνεργάστηκε γεγονός που οδήγησε στον πρακτικό εξωστρακισμό μου από την κοινότητα της ροκ μουσικής και στις δύο ακτές των ΗΠΑ. Μια εφημερίδα που διανεμόταν δωρεάν η σοσιαλιστικών αρχών Los Angeles Free Press έφτασε στο σημείο να καλέσει τότε τους νέους της Αμερικής να πάψουν να αγοράζουν δίσκους των Lovin Spoonful.

Το τέλος είχε φθάσει. Οχι όμως και για το «Summer Ιn Τhe City». Το 1994 διασκευάστηκε από τον Τζο Κόκερ και έγινε ξανά επιτυχία. Αλλωστε συνέχισε ως τώρα να αποτελεί το ανεξίτηλο σύμβολο μιας Αμερικής που άλλαζε και μιας εποχής που όλα ήταν πιο όμορφα, ακόμα και το καλοκαίρι ανάμεσα σε τσιμέντο, κόρνες αυτοκινήτων και κομπρεσέρ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News