Ενα μεγάλο τηλεοπτικό πάνελ θύμιζε η Βουλή κατά τη συζήτηση του Εκλογικού Νόμου (σ.σ.: και λογικά αφού η συνεδρίαση μεταδίδεται τηλεοπτικά…) με αρκετά αυθόρμητα τρολαρίσματα από τα έδρανα κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων και τις απαραίτητες δραματικές εχθροπραξίες στο τέλος για την τιμή των όπλων.

Γενικά ο Βασίλης Λεβέντης είχε την τιμητική του. Δεν είναι μόνο η ατάκα του Κώστα Σκανδαλίδη «πριν από λίγο όλοι γελάσαμε με τον συμπαθή και γραφικό Πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων» που τον έκανε να σηκωθεί από το έδρανό του και να κατευθυνθεί προς το έδρανο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ με άγριες διαθέσεις απαντώντας «Δεν ντρέπεσαι να λες εμένα γραφικό; Ολοι ξέρουμε τι έκανες 40 χρόνια».

Ο Βασίλης Λεβέντης και ο πρόσφατος «έρωτάς του» για τον ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιήθηκε και από τη Σοφία Βούλτεψη προκειμένου να πικάρει τον Πάνο Καμμένο όταν κάποια στιγμή του φώναξε «Πάνο, άργησες! Ήρθε ο Λεβέντης και τα βρήκε με τον Τσίπρα!». Καρφί που προκάλεσε την αντίδραση του Τέρενς Κουίκ και την παρέμβαση του Νίκου Βούτση.

Τέλος «καρφί» για τον Βασίλη Λεβέντη πέταξε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν κάποια στιγμή είπε απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα: «σας είδα παρακολουθήσατε την ομιλία του κ. Λεβέντη αλλά όχι του κ. Καμμένου… Μήπως ετοιμάζεστε για καμιά τράμπα;» με την απαραίτητη βαβούρα να ακολουθεί φυσικά.

Από την άλλη ο Πάνος Καμμένος που στην αρχή της συνεδρίασης είχε μια γρήγορη στιχομυθία με τον Χρήστο Παππά της Χρυσής Αυγής ο οποίος τον αποκάλεσε «εθνικά επιζήμιο». Για να πάρει την απάντηση από τον ΥΠΕΘΑ: «τιμή μου να το λέει αυτό ένας ναζί».

Γενικά όμως ο Πάνος Καμμένος που γενικά πρωταγωνιστεί σε πολλά επεισόδια δεν ήταν σε ιδιαίτερη φόρμα. Ακόμα και όταν προς το τέλος της συνεδρίασης η Φώφη Γεννηματά τον αποκάλεσε «ακροδεξιά απόφυση» εκείνος αρκέστηκε σε ένα σχολικού επιπέδου «παρά φύσιν σοσιαλίστρια είστε εσείς».

Κατά τα άλλα είχαμε τα αναμενόμενα: επιθέσεις για το ποιος προσβλέπει στις ψήφους της Χρυσής Αυγής (σ.σ.: εκεί ο Νίκος Βούτσης έχασε την ψυχραιμία του και κατέβηκε από το προεδρείο για να απαντήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη), αλληλοκατηγορίες μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτακη και γέλια όταν ο πρόεδρος της Ν.Δ. ανέφερε ότι σε ηλικία 6 μηνών ήταν πολιτικός κρατούμενος της δικτατορίας (σ.σ.: του απάντησε με Μπαλτάκο ο Αλέξης Τσίπρας).

Πάντως ένας από τους πιο θορυβογενείς και ζωηρούς σχολιαστές των εδράνων κατά τη συνεδρίαση της Πέμπτης (σ.σ.: κάτι σαν αυτούς που σχολιάζουν μεγαλόφωνα τα έργα στο σινεμά), αναδείχθηκε ο Κώστας Τζαβάρας της ΝΔ. Σε σημείο να αναγκάσει την Τασία Χριστοδουλοπούλου (σ.σ.: που αντικατέστησε τον Νίκο Βούτση) να σχολιάσει σκωπτικά ότι «βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα σήμερα». Μόνο που δυστυχώς η προνοητικότητα του να μην ανοίγει το μικρόφωνο έκανε τα σχόλιά του να χαθούν στη λήθη της ιστορίας χωρίς να καταγραφούν.

Αλλη μια ολοζώντανη αφήγηση – ρεπορτάζ από τα ενδότερα του Προεδρικού Μεγάρου, έκανε ο Σταύρος Θεοδωράκης από το βήμα της Βουλής κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο, σε μια προσπάθεια να καταδείξει την αναξιοπιστία του Αλέξη Τσίπρα.

Συγκεκριμένα, ο αρχηγός του Ποταμιού αναφέρεται στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών της Παρασκευής 24 Ιουλίου 2015, σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά από εκείνη που περιέγραψε αναλυτικά στο Facebook με τίτλο «Πώς έγινε το Όχι, Ναι».

Αυτή τη φορά η γλαφυρή αφήγηση του Σταύρου θα μπορούσε να έχει τίτλο «Πώς έγινε η απλή αναλογική, ενισχυμένη» και αναφέρεται σε δύο δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στον ίδιο και στην Φώφη Γεννηματά: Την δέσμευση ότι δεν θα τους αιφνιδιάσει με εκλογές (σ.σ.: που έγιναν αιφνιδιαστικά 2 μήνες μετά…) και ότι πριν τις εκλογές θα συζητήσουν για την απλή αναλογική (σ.σ.: που δεν συζήτησαν…).

Ομως πέρα από τις πληροφορίες εκείνο που μετράει στις ντοκουμενταρίστικες αφηγήσεις του Σταύρου Θεοδωράκη είναι η υπόγεια δραματικότητα, ενισχυμένη μάλιστα και από τη χρήση του ιστορικού ενεστώτα. Και όπως πάντα η περιγραφή ξεκινάει από την ημερομηνία, σα να διαβάζει τις σημειώσεις του από το περίφημο κόκκινο μπλοκάκι.

Ιδού τι είπε ο επικεφαλής του Ποταμιού: «Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015, Προεδρικό Μέγαρο… (σ.σ.: συνεχίζει χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις) Τσίπρας – Μεϊμαράκης – Θεοδωράκης – Γεννηματά – Καμμένος και Παφίλης (ο κ.Κουτσούμπας ήταν σε άλλες δουλειές) και βέβαια παρών και ο Πρόεδρος.

»Η κυρία Γεννηματά -γιατί θέλω να είμαι δίκαιος με την ιστορία- θέτει πρώτη στον κ.Τσίπρα το ερώτημα «Τι θα κάνεις με τον εκλογικό νόμο»; Ο κ.Τσίπρας δίνει μια γενική απάντηση του τύπου «να το συζητήσουμε». Παίρνω την αφορμή και τους λέω την πρόταση μας: κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, ένα μικρό αναλογικό μπόνους, σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών και ψήφο σε αυτούς που ζουν έξω… 

»Ο κ.Μεϊμαράκης είναι διστακτικός, συνεπής στην θέση του ότι δεν πρέπει να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα… Ο κ.Παυλόπουλος είναι σιωπηλός γιατί δεν θέλει -και σωστά- να αναμιχθεί σε μια συζήτηση, όταν μάλιστα ο ίδιος ως υπουργός έχει συντάξει τον νόμο που ισχύει σήμερα… Ο κ.Παφίλης επαναλαμβάνει την πάγια θέση για απλή ανόθευτη αναλογική».

Και περισσότερο ως ρεπόρτερ παρά ως πολιτικός αρχηγός, ο Σταύρος Θεοδωράκης συνεχίζει: «Τελικά η κυρία Γεννηματά και εγώ πιέζουμε τον κ.Τσίπρα να δεσμευθεί ότι θα αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο, πριν τις εκλογές. Και ο κ.Τσίπρας για να μη σας τα πολυλογώ μας δίνει δύο διαβεβαιώσεις:
-Οτι δεν θα μας αιφνιδιάσει με εκλογές
-Και ότι σε κάθε περίπτωση πριν τις εκλογές θα συζητήσουμε για τον εκλογικό νόμο (σ.σ.: κοίτα γκίνια…).

»Τη συνέχεια την ξέρετε. Ο κ.Τσίπρας προκηρύσσει εκλογές ένα μήνα μετά, χωρίς καμία συνεννόηση και χωρίς να δεχτεί καμία κουβέντα για αλλαγή του εκλογικού νόμου και μείωση του μπόνους». Και αφού έχει καρφώσει τον Αλέξη Τσίπρα, ο Σταύρος Θεοδωράκης καταλήγει: «Τι μεσολάβησε λοιπόν από το καλοκαίρι του 15 που θα αλλάζαμε μαζί! Ριζικά! τον εκλογικό νόμο με το καλοκαίρι του 16 που αλλάζετε όπως-όπως, μόνο μια διάταξη του εκλογικού νόμου, αυτή που αφορά το μπόνους του πρώτου κόμματος;»…

Αξίζει να σημειωθεί πως κανείς από όσους αναφέρθηκαν στην αφήγηση του ρεπόρτερ Σταύρου δεν σχολίασε τα λεγόμενά του ούτε για να τα διαψεύσει, ούτε για να τα επιβεβαιώσει. Αλλά το βέβαιο είναι ότι την επόμενη φορά θα είναι πιο προσεκτικοί, ξέροντας ότι οι συνομιλίες τους αργά ή γρήγορα θα δημοσιοποιηθούν.

Χρειάστηκε να επισκεφθεί την τουαλέτα στο ισόγειο της Βουλής ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου για να γίνουν όλοι οι παρόντες μάρτυρες μιας άγνωστης μέχρι τώρα διαδικασίας. Μιας διαδικασίας που θα μπορούσε να ονομαστεί και «πρωτόκολλο ούρησης».

Τα γεγονότα όπως τα περιγράφει ο Βηματοδότης έχουν ως εξής: «Ο αμερικανός υπουργός μόλις έχει ολοκληρώσει τη συνάντησή του με τον Κυριάκο. Μητσοτάκη και κατευθύνεται μαζί με τη φρουρά του και τη φρουρά της Βουλής προς την έξοδο όπου τον περίμενε το θηριώδες τζιπ του. Ξαφνικά σταμάτησε και κάτι είπε σε έναν από τους αμερικανούς φρουρούς του. Ο Αμερικανός μετέφερε το «μήνυμα» σε έναν δικό μας αστυνομικό και αυτός έδειξε πού είναι η τουαλέτα».

Κι εδώ, πάντα σύμφωνα με την αφήγηση αρχίζουν τα κωμικοτραγικά: «Προτού εισέλθει γίνεται ένας πρόχειρος έλεγχος στο εσωτερικό της. Στη συνέχεια συγκεντρώνονται bodyguards (Αμερικανοί και δικοί μας σε συνεργασία) έξω από την τουαλέτα. Και στο τέλος ο κ. Λιου μπαίνει αλλά αφήνει την πόρτα ανοιχτή. Ούτε από απροσεξία, ούτε από βιασύνη. Ετσι απαιτεί το πρωτόκολλο ασφαλείας ήταν η διευκρίνηση σε όσους απόρρησαν.

Από τη μια, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν θα μπορούσε να αφήσει αναπάντητη την πρόσκληση για τη δεξίωση επί ευκαιρία της «42ης επετείου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ειδικά αφού η τέως Πρόεδρος της Βουλής δίνει στη λέξη «δημοκρατία» ένα εντελώς δικό της προσωπικό νόημα που συνοπτικά περιγράφεται ως «όταν γίνεται αυτό που επιθυμεί – όλα τα άλλα είναι δικτατορία».

Από την άλλη βέβαια έδειξε αυτοσυγκράτηση. Γιατί η παλιά Ζωή Κωνσταντοπούλου θα ήταν ικανή να πάει στη δεξίωση και να αρχίσει να κάνει διάφορα happening (σ.σ.: π.χ. να αρχίσει να βγάζει λόγους ή να οργανώσει εκεί, μπροστά στην προεδρική φρουρά μια συνεδρίαση της επιτροπής για το χρέος…).

Οπότε περιορίστηκε να κοινοποιήσει την απάντησή της στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια απάντηση στο ύφος των παρεμβάσεών της μέσω twitter: «σας ενημερώνω ότι δεν θα παρευρεθώ στη δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο (σ.σ.: εδώ ανοίγει εισαγωγικά, διότι προφανώς δεν το υιοθετεί…) για την 42η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας (σ.σ.: κλείνει τα εισαγωγικά). Οταν αποκατασταθεί ξανά η δημοκρατία στη χώρα μας, θα έχει την ευκαιρία ο λαός μας να γιορτάσει πραγματικά, με ανοιχτές πόρτες και ανοιχτούς δρόμους».

Οπότε μπορεί ο Προκόπης Παυλόπουλος να ένιωσε μεν ανακούφιση που θα περάσει εκείνη τη βραδιά ήσυχος αλλά δεν μπορεί, θα γεννήθηκε και στο μυαλό εκείνου η εικόνα που γεννήθηκε στο μυαλό όλων και που προφανώς βρίσκεται στη φαντασία της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας: την Ζωή Κωνσταντοπούλου σαν νέα Μαριάν της Γαλλικής Επανάστασης να καταλαμβάνει ως επικεφαλής ενός τσούρμου το Προεδρικό Μέγαρο σε μια αναπαράσταση του πίνακα του Ντελακρουά. Και στη συνέχεια να στήνει τις γκιλοτίνες…

Πάντως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να εξηγηθεί η «κόντρα» ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Και να μη γνώριζε κανείς το παρελθόν κοιτάζοντας μόνο τις φωτογραφίες από τη συνάντησή τους μπορεί να καταλάβει πολλά.

Από τη μια ο τέως πρόεδρος, χαλαρός μοιάζει να έχει υιοθετήσει μια συριζαϊκή ενδυματολογική αισθητική (σ.σ.: πιθανότατα επηρεασμένος από τη γενικότερη συμπάθειά του στο κόμμα που αποθεώνει τον «δικό του» Κώστα Καραμανλή). Ητοι: σχετικά φαρδύ σακάκι που πέφτει με «άνεση» (σ.σ.: κοινώς «χύμα») και από μέσα πόλο με μαλακό γιακά που πέφτει χύμα για να καλύψει και την κοιλιά. Εχει «αράξει» βαθιά στον καναπέ. Γενικά δηλαδή η εικόνα αποπνέει μια «ανατολίτικη χαλαρότητα που ταιριάζει με αυτό που αποκαλείται «λαϊκή Δεξιά» ή «Δεξιά του Δημοσίου».

Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ντυθεί όπως πάντα σαν executive πολυεθνικής. Κοστούμι σε στενή γραμμή (σ.σ.: όπως επιτάσσει η μόδα και επιτρέπει η γυμναστική) με σχολαστικά δεμένη γραβάτα και στήσιμο που ορισμένες φορές παραπέμπει σε άνθρωπο που έχει καταπιεί μπαστούνι. Ακόμα και η στάση του σώματος στον καναπέ είναι ελεγχόμενη και πειθαρχημένη.

Για την ακρίβεια αποπνέει τόση «ευρωπαϊλα» που μοιάζει να συνοψίζει τους βασικούς εφιάλτες όσων χρησιμοποιούν υποτιμητικά τον όρο «κολλεγιόπαιδο» (σ.σ.: που παρεμπιπτόντως, είναι…). Με άλλα λόγια δεν δείχνει καμία διάθεση να ταυτιστεί με τον «λαό» όπως η «λαϊκή δεξιά». Ακόμα και το ντεκόρ του γραφείου του είναι χαρακτηριστικό. Λευκός μινιμαλισμός. Εκεί που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης θα κρεμούσε π.χ. κομπολόγια. Και φωτογραφίζεται πίνοντας espresso ενώ ο Βαγγέλης φωτογραφίζεται με φραπέ (σ.σ.: ναι, καμιά φορά οι lifestyle λεπτομέρειες λένε πολλά).

Οπότε, με τέτοια βαθιά – σχεδόν υπαρξιακή – αντίθεση ανάμεσά τους είναι επίτευγμα και για τους δύο που κατάφεραν να μιλήσουν για δύο σχεδόν ώρες. Και βγάζει νόημα η λακωνική δήλωση «όλα καλά» του Βαγγέλη Μεϊμαράκη που ακολούθησε. Σα να έλεγε ότι «αφού καταφέραμε εμείς οι δύο να συνεννοηθούμε και να μην πλακωθούμε, όλα είναι πιθανά»…

Νίκος Ζαχαριάδης

Είτε πρόκειται για ένα πηγαίο ταλέντο που μπορεί να συνδιάζει από το βήμα της Βουλής την τονικότητα μιας Δέσποινας Μοιραράκη, το αποστομωτικό στυλ μιας Κατερίνας Γιουλάκη, την ηδυπάθεια της Πετρούλας (σ.σ.: αυτής που έλεγε τον καιρό…) και το μπρίο μιας Βάσιας Τριφύλλη, είτε πήρε μερικά γρήγορα  μαθήματα θεατρολογίας που δεν πρόλαβε να εμπεδώσει καλά.

Πάντως η ομιλία της για τον νέο Εκλογικό Νόμο ήδη έχει αρχίσει να περνάει στην ιστορία ως σημείο κωμικής αναφοράς για το σκέρτσο, την επική κινησιολογία, το εύρημα «είπατε τίποτα;» και την παράφορη ερμηνεία της. Και όσο την φαντάζεται κανείς να προβάρει μπροστά στον καθρέφτη της τον λόγο τόσο πιο απολαυστικά αστεία είναι.

Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη σειρά. Να φωτογραφίζεται αγκαλιά με την Ζωή Κωνσταντοπούλου (σ.σ.: η συγκεκριμένη πόζα Ραχήλ-Ζωής ήταν πλέον κάτι σαν έθιμο) και να ανεβάζει στα social media διαπύρσια posts για τους «προδότες», για το «ξεπούλημα», για τον Αλέξη Τσίπρα και για την «Πλεύση Ελευθερίας»,

Ομως τίποτα. Σιγή. Και δεν είναι ότι το «έτερον πολιτικό ήμισι» της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν κάπου απομονωμένη γιατί οι λογαριασμοί της σε facebook και twitter ήταν δραστήριοι. Η Ραχήλ Μακρή δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση στο Πάρκο Ελευθερίας όπου η Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε τον τρίμηνο απολογισμό της «Πλεύσης Ελευθερίας».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε για τα επόμενα βήματα, ανακοίνωσε οργανωτικές πρωτοβουλίες, έδωσε το «χρίσμα» του επικεφαλής της νεολαίας του κόμματος στον Δημήτρη Κομνηνό (σ.σ.: γιο του Λάκη Κομνηνού, κάτι που θεωρήθηκε έως και είδηση…), χαμογελούσε όπως πάντα αγέρωχη (σ.σ.: χωρίς πολλές γροθιές στον αέρα είναι αλήθεια…) αλλά στην πρώτη σειρά υπήρχαν μόνο νεαρά στελέχη με τα κινητά υψωμένα για να καταγράψουν τις ιστορικές στιγμές. Πουθενά Ραχήλ.

Τι έχει συμβεί λοιπόν; Πρόκειται για επιβεβαίωση του γνωστού αξιώματος της show bizz ότι δύο stars του ίδιου βεληνεκούς (σ.σ.: και εδώ που τα λέμε Ζωή και Ραχήλ αντιμετωπίζονται ακόμα και από τους fans τους σαν τέτοιες) πολύ δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν για πολύ καιρό καθώς αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα αρχίσουν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους;

Ή μήπως παίζουν ρόλο οι εισηγήσεις που δέχεται τελευταία η πρόεδρος της «Πλεύσης» από αφοσιωμένα στελέχη της τα οποία διαφωνούν σοβαρά με την ταύτιση του προσώπου της με τη Ραχήλ. Σύμφωνα με την εκτίμησή τους δηλαδή ενώ η πρώην πρόεδρος της Βουλής έχει απήχηση σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη Ραχήλ Μακρή η οποία σύμφωνα πάντα με τα στελέχη της «Πλεύσης», υπονομεύει το κόμμα σε αξιοπιστία και σοβαρότητα.

Μέχρι πριν λίγο καιρό η Ζωή Κωνσταντοπούλου έβρισκε τις απόψεις αυτές υπερβολικές και θεωρούσε ότι δεν μπορούσε να «αδειάσει» την πρώην βουλευτή (σ.σ.: και «πρωτοπαλήκαρό της…) που της είχε σταθεί σε δύσκολες περιόδους. Οπότε μένει να δούμε αν πρόκειται για μια ακόμα «κατάτμηση» του αντιμνημονιακού μετώπου, για σύμπτωση ή για ένα πολιτικό διαζύγιο «τακτικής». Έτσι κι αλλιώς καμία από τις δύο δεν φημίζεται για την αυτοσυγκράτησή της, οπότε αν συμβαίνει κάτι, πολύ σύντομα θα φανεί.

Είναι μια από αυτές τις άκρως τηλεοπτικές στιγμές που συγκινούν, ιδιαίτερα τους τηλεθεατές των μεσημεριανών εκπομπών: ο Βασίλης Λεβέντης μιλάει στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του και βουρκώνει! Γιατί βούρκωσε; Μα γιατί είναι ευαίσθητος! Θέλει και ρώτημα;

Τι ήταν όμως εκείνο που απελευθέρωσε τα δάκρυα του προέδρου της Ενωσης Κεντρώων; Σε ποιο σημείο της ομιλίας του έχασε την αυτοκυριαρχία του; Οταν είπε ότι το κόμμα του «δεν είναι δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «δεν θα γίνουν τσογλάνια»; Οταν επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα κατηγορώντας τον για πολιτική σκοπιμότητα σε σχέση με τον Εκλογικό Νόμο (σ.σ.: που παρ’ όλα αυτά ψηφίζει…); Οταν αναφέρθηκε στις απολύσεις που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την περίοδο που ήταν υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης; Οταν έκανε ένα από τα συνηθισμένα του «ταξίδια διαίσθησης» στο μέλλον προβλέποντας πότε θα γίνουν εκλογές;

Οχι. Σε κανένα από αυτά τα σημεία δεν έκλαψε ο Βασίλης Λεβέντης. Η στιγμή που δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την συγκίνησή του ήταν όταν αναφέρθηκε στη σχέση με τους βουλευτές του.

«Ξέρω ότι πολλοί από εσάς (σ.σ.: παύση…) μετά τις εκλογές (σ.σ.: κι άλλη παύση…) δεν με βλέπετε και τόσο εύκολα (σ.σ.: χαρακτηριστική γκριμάτσα με το στόμα σε δυσαρέσκεια…), δεν με συναντάτε όσο παλαιότερα, μπορεί ακόμα και (σ.σ.: εδώ αρχίζει να «σπάει» η φωνή και γίνεται γιγαντιαία παύση…) μπορεί ακόμη και παράπονα να έχετε από εμένα ότι δεν σας τηλεφωνώ (σ.σ.: καταπίνει λυγμό… και συνεχίζει με σπασμένη φωνή…) όπως παλαιότερα (σ.σ.: παύση για «ανασυγκρότηση).

»Μη νομίζετε ότι το κάνω επειδή υποτιμώ κανέναν (σ.σ.: μετάφραση, «είμαι πάντα απλός όπως παλιά…). Απλά, θέλω αυτοί οι βουλευτές που είναι τώρα εννιά (σ.σ.: μικρό χαμόγελο…) να γίνουνε τριάντα (σ.σ.: πλαταίνει το χαμόγελο). Γι’ αυτό εργάζομαι. Τη νύχτα των εκλογών (σ.σ.: περνάει σε mode «κέφι»…) θα καταλάβετε γιατί δεν σας τηλεφωνούσα… Οταν και πολλοί από την αίθουσα αυτή θα είναι βουλευτές!».

Συμπέρασμα: το κλάμα του Βασίλη Λεβέντη ήταν πατρικό. Ηταν το κλάμα του «κουβαλητή» γονιού που λέει στα παιδιά του με συγκίνηση «εγώ σκοτώνομαι για να μη σας λείψει τίποτα και για να σας καμαρώσω μια μέρα όλους βουλευτές»… Με άλλα λόγια ήταν ένα ενδοοικογενειακό κλάμα συσπείρωσης (σ.σ.: στο κάτω-κάτω, ψηφοφορία έρχεται).

Δυο απορίες μόνο: πόσο συχνά τηλεφωνούσε στους βουλευτές του πριν; Και κυρίως, τι διαφορετικό ακριβώς κάνει τώρα (σ.σ.: εκτός από να δίνει συνεντεύξεις όπως παλιά) προκειμένου να τους κάνει βουλευτές ώστε να μην προλαβαίνει πια να τους δει;

Οι ελαφρώς απειλητικές δηλώσεις του τούρκου πρεσβευτή, αυτές που ανασκευάστηκαν μετά ως «παρερμηνευμένες» έγιναν κατά τη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης τύπου που δόθηκε στην τουρκική πρεσβεία, στο νεοκλασσικό κτίριο που απέχει εκατό μέτρα από το Μαξίμου.

Από τις φωτογραφίες φαίνεται ότι ο bon viveur πρεσβευτής Κερίμ Ουράς φρόντισε το «σεβίρισμα» των δηλώσεών του να γίνει με το κατάλληλο «αμπαλάζ» καλοπιάσματος. Μέσα σε ένα βαρύ σαλόνι, με χαλιά και φωτογραφίες παντού και με σερβιτόρες κατάλληλα ενδεδυμένες να σερβίρουν καφέ στους δημοσιογράφους σε ασημένιους δίσκους.

Ηθικό (σ.σ.: ή μάλλον διπλωματικό…) δίδαγμα: Αν είναινα προσβάλεις κάποιον (σ.σ.: που μετά θα «παρερμηνεύσει τις δηλώσεις σου) κάντο σε ντεκόρ Δυναστείας…

… ή έστω «Λάμψης…

… ή έστω σε ένα μέρος που θυμίζει ότι αυτός που εκπροσωπείς έχει πολύ καλές σχέσεις με την πολυτέλεια…

Αντικειμενικά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι για το λεγόμενο «μέτωπο της λογικής» (σ.σ.: ή «εκσυγχρονιστές…) ό,τι είναι ο Ανθιμος Θεσσαλονίκης για τους λεγόμενους «πατριώτες» ή «μέτωπο της Ορθοδοξίας».

Και επειδή ως «πατριάρχης» οφείλει να δίνει τις «ευλογίες» του δεν είναι σπάνιο κάποιος πολιτικός αρχηγός να τον επισκέπτεται με σκοπό να κερδίσει μια δήλωση συμπάθειας (σ.σ.: βέβαια ποτέ δεν ξέρεις…).

Ακριβώς δηλαδή ό,τι έκανε και ο Χάρης Θεοχάρης προκειμένου να πάρει την «ευχή» του Γιάννη Μπουτάρη στην πρώτη του επίσημη συνάντηση ως επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ευθύνης».

Μόνο που όπως γράφει ο Βηματοδότης ο κ. Μπουτάρης έδειξε την υψηλή του κλάση ως χιουμορίστας, προβαίνοντας σε μια «σκηνοθεσία δωματίου» αποκλειστικά για την δική του διασκέδαση. Δηλαδή, φρόντισε να παρευρεθεί στη συνάντηση από πλευράς δήμου ο αντιδήμαρχος Τουρισμού, Διεθνών Σχέσεων και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Σπύρος Πέγκας, ο οποίος είναι στέλεχος του Ποταμιού! Δηλαδή του κόμματος που αυτή τη στιγμή έχει μεγαλύτερο «άχτι» από όλους με τον Χάρη Θεοχάρη.

Σχεδόν φαντάζεται κανείς τον δήμαρχο να απολαμβάνει με πονηρό υπόκωφο χαμόγελο την αμηχανία.

Μια εικόνα που σοκάρει όσους υπερασπίζονται την «φιλοσοφία Καρανίκα» (σ.σ.: δηλαδή τη φιλοσοφία «λαϊκά παιδιά εναντίον γραβατάκηδων από το Harvard») δημοσιεύει στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο δημοσιογράφος Νίκος Χασαπόπουλος. Πρόκειται για τον ίδιο τον σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού του Πρωθυπουργού που εργάζεται στο γραφείο αρ. 023 στη Βουλή καθισμένος σε μια «διευθυντική» καρέκλα.

Για την ακρίβεια ο Νίκος Καρανίκας δεν διαφέρει σε τίποτα από τους δεκάδες άλλους «καριερίστες», δηλαδή κανονικούς εργαζόμενους ανθρώπους. Μιλάει στο κινητό, είναι ντυμένος με σκούρο «επαγγελματικό» πουκάμισο και μάλιστα έχει φροντίσει να φέρει από το σπίτι το απαραίτητο «κολατσιό» σε ένα τάπερ.

Μένει τώρα να εξηγήσει «ιδεολογικά» την αλλαγή της εικόνας στους πρώην «αντισυστημικούς» συντρόφους…

Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μαξίμου κρατώντας κάτι κόκκινο σαν σημειωματάριο η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών απέκτησε ξαφνικά το ενδιαφέρον που της έλειπε (σ.σ.: όσο κι αν όλη μέρα οι τίτλοι το παρουσίαζαν με τίτλους του τύπου «ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο»).

Αμέσως το μυαλό όλων πήγε στο περίφημο κόκκινο Moleskin που για ένα διάστημα βρισκόταν μονίμως στο χέρι του Σταύρου Θεοδωράκη. Τι σήμαινε αυτό; Πρόκειται για άνοιγμα του Γιώργου Παπανδρέου στο Ποτάμι; Υπάρχει ταύτιση θέσεων; Ναι, τέτοια σκέφτεται κανείς όταν δεν υπάρχει στην πραγματικότητα θέμα.

Τελικά, όπως αποδείχθηκε δεν επρόκειτο για σημειωματάριο αλλά για το κάλυμμα ενός ipad στο ίδιο χρώμα. Γεγονός που υπογραμμίζει για άλλη μια φορά την διαφορά τεχνολογικής φάσης ανάμεσα στον αρχηγό του Ποταμιού και τον techno freak Γιώργο Παπανδρέου.

Οι κυβερνητικοί παράγοντες να αναμεταδίδουν από το πρωί στα social media το tweet του ευρωπαίου επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί που μιλάει για «μια θετική συνάντηση με τον έλληνα Πρωθυπουργό στην Αθήνα» και ότι «τώρα είναι ώρα για κανονικότητα, σταθερότητα, και εφαρμογή του προγράμματος. Ανάμεσά τους όμως δεν ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (σ.σ.: γνωστός και ως επικεφαλής των «53» του ΣΥΡΙΖΑ).

Για την ακρίβεια οι εκφράσεις του προσώπου του έλληνα υπουργού Οικονομικών κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου πρόδιδαν πολύ συχνά μια ιδιαίτερη αμηχανία. Από τη μια χαμογέλασε όταν ο Πιερ είπε ότι και αυτός κεντροαριστερός είναι και καταλαβαίνει τις ανησυχίες της ελληνικής κυβέρνησης αλλά από την άλλη έδειχνε ιδιαίτερα σφιγμένος όταν ο επίτροπος είπε πως όλα πρέπει να γίνουν «εντός προγράμματος» (σ.σ.: σε μετάφραση, «ξεχάστε την ελάφρυνση χρέους προς το παρον»).

Οταν όμως ο «συμπαθών» επίτροπος (σ.σ.: που δήλωσε ότι θα ξανάρθει στην Ελλάδα φέτος για διακοπές, όπως ήρθε και πέρσι για τον μήνα του μέλιτος) μίλησε με καλά λόγια για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο η αντίδραση ήταν ελαφρώς απροσδόκητη: «Ευχαριστώ πολύ τον Πιερ για τα καλά του λόγια αν και ξέρω ότι δεν βοηθάνε πολύ τη δημοφιλία μου στην αριστερά».

Που σημαίνει, είτε ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος πιστεύει πως μετά από όλα αυτά τα μέτρα παραμένει ακόμα δημοφιλής στην Αριστερά (σ.σ.: ανησυχητικό για την αντίληψή του…) είτε ότι θα προτιμούσε οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι να μην εκφράζονται θετικά προκειμένου οι αριστεροί να νομίζουν ότι κάθε συνάντηση είναι μια τιτανομαχία (σ.σ.: ανησυχητικό για την εκτίμηση που έχει ο Ευκλέιδης Τσακαλώτος στους Αριστερούς).

Πάντως για να ισσοροπήσει τα πράγματα, ο «άλλος του εαυτός», αυτός που ηγείται της «αριστερής τάσης των «53» ενός του ΣΥΡΙΖΑ, θύμισε την παρουσία του παίρνοντας τη γνωστή αρνητική θέση για την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Για παλιότερες «Βαβέλ» πατήστε εδώ