Είναι οι δυο ακριβότεροι ποδοσφαιριστές της εποχής μας. Δυο από τους τέσσερις πιο καλοπληρωμένους. Συμπαίκτες και Πρωταθλητές Ευρώπης με τη Ρεάλ. Αντίπαλοι απόψε (Τετάρτη, 22:00), στον πρώτο ημιτελικό του Euro, αλλά ανταγωνιστές από παλιά. Δεν περίμεναν το ματς Πορτογαλίας – Ουαλίας για να έρθουν αντιμέτωποι. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Γκάρεθ Μπέιλ προσπαθούν να νικήσουν, ο ένας τον άλλον, από το καλοκαίρι του 2013. Μέσα στην ίδια τους την ομάδα.

Την πρώτη «σφαίρα» την έριξε ο Πορτογάλος, στην παρθενική τους συνάντηση. Το καλοκαίρι του 2013… καλωσόρισε τον Ουαλό, στην πρώτη του προπόνηση στη Μαδρίτη, σαν να του έλεγε: «Εδώ, εγώ είμαι το αφεντικό». Με μια κλωτσιά και ένα πάτημα του ποδιού του σε μια χαλαρή άσκηση, θέλησε να τον «ψαρώσει». Ο κολλητός του Ρονάλντο, ο Πέπε, που είχε πιάσει το νόημα, έδειξε την ικανοποίησή του με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Κανένας άλλος δεν γελούσε. Τα διεθνή ΜΜΕ είχαν γράψει, τότε, πως… άρχισαν τα όργανα. Σε (πολύ) ελεύθερη μετάφραση.

Στα τρία χρόνια που συζούν στον ίδιο σύλλογο, ο Κριστιάνο δεν κατάφερε να συμβιβαστεί με την ιδέα οτι γκολ, χρήματα και δόξα, υπάρχουν για όλους στη Ρεάλ. Είναι πολύ εγωϊστής, για να το αποδεχτεί. Ο Μπέιλ, πάλι, είναι το ίδιο φιλόδοξος, όμως εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας. Τον ενδιαφέρει να νικά – δεν τον νοιάζει ποιος θα σκοράρει. Οι δυο τους θα τα πήγαιναν περίφημα, αν δεν έχωνε τη μύτη του ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ.

Ολα άρχισαν από την εμμονή του, οτι ο Ρονάλντο δεν είναι δική του μετεγγραφή. Ναι, αποκτήθηκε επί των ημερών του (το καλοκαίρι του 2009, μόλις είχε επιστρέψει στην ηγεσία του συλλόγου), όμως η συμφωνία είχε προχωρήσει από τον προκάτοχό του, Ραμόν Καλδερόν. Ο Πέρεθ, που είναι φτυστός ο «CR7» στο υπερ-εγώ του, θέλει, τα πάντα στη Ρεάλ να φέρουν την σφραγίδα του.

Τα επόμενα χρόνια παρέλασαν από το «Μπερναμπέου» ουκ ολίγοι αστέρες. Ο πιο φωτεινός, όμως, μετά την άφιξη του Ρονάλντο, ήταν ο Μπέιλ. Μετεγγραφή Πέρεθ 100%. Στο πρόσωπό του, ο πρόεδρος είδε τη Ρεάλ του μέλλοντός του. Ηταν και πέντε χρόνια νεώτερος, ο Ουαλός. Ηθελε να χτίσει μια νέα ομάδα, με «κολόνα» τον Μπέιλ και τον Νεϊμάρ. Τον Βραζιλιάνο, όμως, δεν κατάφερε να τον πάρει στη Μαδρίτη. Το σχέδιο θα προχωρούσε με πρωταγωνιστή τον Μπέιλ.

Ο πανέξυπνος Κριστιάνο δεν άργησε να αντιληφθεί την αδυναμία που είχε ο πρόεδρος στον νεοφερμένο. Γι’ αυτό, αν και ο Ουαλός ήταν πολύ χαμηλών τόνων, σεβαστικός και συνεργάσιμος, ο πορτογάλος σούπερ σταρ ποτέ δεν τον συμπάθησε. Ηταν η προσωποποίηση του κινδύνου που ένιωθε, οτι ο Πέρεθ ψάχνει ευκαιρία να τον ξαποστείλει.

Με προπονητή τον Αντσελότι, όλα πήγαιναν καλά. Ο Μπέιλ έπαιζε στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής, ο Ντι Μαρία στο αριστερό, και ο Ρονάλντο απολάμβανε την ελευθερία του να κάνει ό,τι γουστάρει στην επίθεση. Ο Μπέιλ πάντα έπαιρνε την μπάλα στα άκρα, ενώ ο Ρονάλντο σε πιο επίκαιρες θέσεις. Η Ρεάλ κατέκτησε το δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών της. Αλλά, ο πρόεδρος αποφάσισε, πάλι, να ανακατευτεί. Θεωρώντας οτι ο ιταλός προπονητής ευνοεί τον Ρονάλντο και «θάβει» τον Μπέιλ σε έναν άχαρο ρόλο, πήρε την κατάσταση στα χέρια του.

Ο Ράφα Μπενίτεθ εφάρμοσε ένα αγωνιστικό σύστημα που αναβάθμισε τον Μπέιλ. Τον ανέβασε ψηλότερα στον αγωνιστικό χώρο. Πλέον, η δουλειά του δεν ήταν να τροφοδοτεί τον Ρονάλντο. Δεν ήταν, πια, ένας μέσος που έπρεπε να δίνει την μπάλα σε έναν επιθετικό. Επαιζε στην επίθεση, όπως ο Ρονάλντο, αλλά στην αντίθετη πλευρά. Τώρα, ήταν ευθέως συγκρίσιμοι. Και πιο δύσκολο να συνεργαστούν. Οφειλε και ο Πορτογάλος να τροφοδοτεί τον Ουαλό, όμως αυτό συνέβαινε σπανίως. Αρκεί να μελετήσει κανείς τις ασίστ (πάσες για γκολ) του ενός προς τον άλλον.

Στην προσπάθειά του να κάνει το χατίρι του Πέρεθ, ο προπονητής ενόχλησε τον Κριστιάνο, και η ομάδα έγινε άνω – κάτω. Τα σπασμένα τα πλήρωσε ο ίδιος ο Μπενίτεθ, με την απόλυσή του. Ο διάδοχός του, ο Ζινεντίν Ζιντάν, επανέφερε τις ισορροπίες ακολουθώντας το παράδειγμα του Αντσελότι. Καλόπιασε τον Κριστιάνο και του έδωσε ξανά τον πρώτο ρόλο. Ετσι, η Ρεάλ ηρέμησε και κατέκτησε φέτος την ενδέκατη Κούπα στην ένδοξη ιστορία της.

Αγρίεψε, όμως, ο Μπέιλ. Δίπλα στον εγωΐσταρο Ρονάλντο έγινε κι αυτός ανταγωνιστικός. Παρά τον ήπιο χαρακτήρα του, μπήκε στο… τρυπάκι. Το έκανε, κυρίως, επειδή κατάλαβε οτι -πλέον- το παιχνίδι του έχει να κάνει περισσότερο με τα γκολ, παρά με το αν τροφοδοτεί καλά τους επιθετικούς. Είχε το άγχος να δικαιολογήσει τα 100 εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του. Από την άλλη, αν επεδίωκε να βάλει το γκολ μόνος του, θα φαινόταν οτι προσπαθεί να επισκιάσει τον Ρονάλντο, ο οποίος είναι πιο αγαπητός -από τον ίδιο- στις εξέδρες του «Μπερναμπέου». Αυτή η πίεση τον… τρέλανε. Κι έφτασε στο σημείο, όπως αποκάλυψε πρόσφατο δημοσίευμα στην Ισπανία, να ζητήσει από τον Πέρεθ να κρατήσει την υπόσχεσή του, οτι αυτός θα είναι το πρώτο βιολί της ομάδας.

Πράγματι, ο Φλορεντίνο είχε εξομολογηθεί στον Μπέιλ την πρόθεσή του να πουλήσει τον Κριστιάνο -μάλλον στην Παρί Σεν Ζερμέν- όμως η κατάκτηση του Champions League άλλαξε τα δεδομένα. Ετσι, όπως όλα δείχνουν, Μπέιλ και Ρονάλντο θα συνεχίσουν να ανέχονται, ο ένας τον άλλον, για πολλά χρόνια ακόμη. Η Ρεάλ σκοπεύει να επεκτείνει τα συμβόλαιά τους έως το 2020 ή 2021. Αν και οι ετήσιες αποδοχές του θα ξεπεράσουν τα 20 εκατ. ευρώ, ο Μπέιλ νιώθει «προδομένος» από τον πρόεδρο της ομάδας του.

Προς το παρόν, ο Κριστιάνο κερδίζει ακριβώς τα διπλάσια από τον Μπέιλ. Γενικότερα, είναι μακράν το πρώτο όνομα στη μαρκίζα της Ρεάλ. Είναι, και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Δεν το κρύβει οτι «τσαντίζεται», όταν σκοράρει ο Μπέιλ κι όχι αυτός. Τα βάζει μαζί του, μπροστά στα μάτια όλων, όταν δεν του πασάρει την μπάλα ή δεν το κάνει σωστά. Εκτελεί τα πέναλτι, κι ας τα χάνει. Το ίδιο και τα φάουλ. Υποτίθεται πως τα έχουν συμφωνήσει: ο Ουαλός τα δεξιά φάουλ, ο Πορτογάλος τα αριστερά. Αλλά, όταν ο Μπέιλ πάει να στήσει την μπάλα, ο Ρονάλντο… χαλάει τον κόσμο. Παρότι τα φάουλ δεν είναι το φόρτε του… Ας όψεται το «γκελ» που κάνει στον κόσμο της Ρεάλ.

Κάποιες φορές, αυτή η έντονη αντιπαλότητα πήγε να ξεφύγει. Η πρώτη ήταν, όταν ο πρόεδρος Πέρεθ είχε πει στον Ρονάλντο: «Κριστιάνο, πρέπει να βοηθήσουμε τον Μπέιλ, γιατί είναι η Χρυσή Μπάλα του μέλλοντος». Εννοείται πως ο «CR7»… έπαθε σοκ.

Η δεύτερη, ήταν η αποκάλυψη της ιστοσελίδας ποδοσφαιρικών διαρροών «Football Leaks» -πριν από μερικούς μήνες- οτι το κόστος της μετεγγραφής του Μπέιλ από την Τότεναμ στη Ρεάλ ξεπέρασε τα 101 εκατομμύρια ευρώ, και είναι η ακριβότερη όλων των εποχών, καταρρίπτοντας το ρεκόρ αυτής του Ρονάλντο. Για να αποφύγει τις μουρμούρες του Κριστιάνο, ο πρόεδρος Πέρεθ είχε πει ψέματα: οτι ο Μπέιλ κόστισε 91 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή πέντε λιγότερα απ’ όσα ο Κριστιάνο, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Λέγεται πως, όταν η αλήθεια βγήκε στο φως, χρειάστηκε να περάσουν μέρες για να ηρεμήσει ο Πορτογάλος.

Η ρήξη στις σχέσεις των δυο αστέρων απειλήθηκε, κυρίως, όταν ο μάνατζερ του Μπέιλ, Τζόναθαν Μπαρνέτ, δήλωσε πως «ο Γκάρεθ θέλει να γίνει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, όχι το καλύτερο μοντέλο ή ο καλύτερος πωλητής εσωρούχων». Το… καρφί ήταν, βεβαίως, για τον Κριστιάνο. Αργότερα ο Μπαρνέτ διέψευσε οτι τα είπε, όμως κανένας δεν τον πίστεψε. Τα πνεύματα ηρέμησαν όταν ο ίδιος ο Μπέιλ διαβεβαίωσε τον συμπαίκτη του: «εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί σου».

Α, υπήρξε και μια επική γκάφα του Πέρεθ. Σε μια εκδήλωση άσχετη με το ποδόσφαιρο, όπου παρέστη ως μεγαλομέτοχος της κατασκευαστικής εταιρείας «ACS», ο πρόεδρος της Ρεάλ άκουσε κάποιον άλλον καλεσμένο να του λέει: «Φαντάζομαι πως δεν πρόκειται να πουλήσετε τον Κριστιάνο, είναι ο καλύτερός μας παίκτης». Μπροστά σε όλους, εκείνος του απάντησε: «Ναι, αλλά ο Μπέιλ βάζει τα φάουλ, ενώ ο Κριστιάνο όχι».

Είναι και οι δυο φουλ ανταγωνιστικοί, γεννημένοι νικητές, καταπληκτικοί παίκτες. Διαφέρουν μόνο στον χαρακτήρα, μέσα κι έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Ο Ρονάλντο νοιάζεται πρωτίστως για την πάρτη του. Δεν τρέχει για τους άλλους, δεν μαρκάρει, δεν θα χαρεί το γκολ της ομάδας του αν δεν το πετύχει ο ίδιος, είναι φιγουρατζής, αγενής μέσα στην εγωπάθειά του, όμως με μια του ενέργεια μπορεί να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Είναι το κέντρο του κόσμου. Και, αντί για φίλους, έχει δίπλα του έναν στρατό από επικοινωνιολόγους, image makers, οικονομολόγους και λογιστές Είναι μια αυθεντική ντίβα. Με τα καλά της και τα κακά της.

Ο Μπέιλ κάνει στο γήπεδο ό,τι χρειάζεται για να νικήσει η ομάδα του. Ιδρώνει, κοπιάζει, ανοίγει διαδρόμους για τους άλλους, τους δίνει την μπάλα για να βάλουν γκολ, δεν τον ενδιαφέρει ποια κάμερα είναι στραμμένη πάνω του την ώρα του αγώνα. Είναι, ίσως, ο μοναδικός από τους top παίκτες του Euro που παρακολουθούμε, που -για την ώρα- έχει κάνει κάτι αληθινά σπουδαίο, οδηγώντας την ταπεινή Ουαλία στους προημιτελικούς.

Αλλά και σαν άνθρωπος, είναι πολύ πιο χαλαρός από τον Ρονάλντο. Είναι ευτυχισμένος, δεν αισθάνεται πως όλοι τον παρακολουθούν, οτι η ομάδα ή η πατρίδα του εξαρτάται από εκείνον. Εχει καταλάβει το νόημα της ζωής: οτι το ποδόσφαιρο είναι το μέσο του για να ζήσει καλά, όχι ο σκοπός της ζωής του. Το βλέπεις στο πρόσωπό του, στις φωτογραφίες που τον δείχνουν να παίζει με την κόρη του.

Σε αυτό το τουρνουά ο Μπέιλ τα έχει πάει πολύ καλύτερα, μέχρι στιγμής, όμως ο Ρονάλντο παραμένει η… πρώτη μούρη του Euro. Ακόμη και για τους τηλεσκηνοθέτες. Στον αγώνα της Πορτογαλίας με την Αυστρία, όπου έχασε πέναλτι, πέτυχε ένα γκολ που σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ και απέτυχε να σκοράρει σε τουλάχιστον άλλες έξι περιπτώσεις, η γαλλική εφημερίδα Le Monde έγραψε οτι του χάρισαν 52 κοντινά πλάνα. Σχεδόν ένα σε κάθε δυο λεπτά του ματς. Ο,τι κι αν κάνει ο Μπέιλ, ό,τι κι αν δεν κάνει αυτός, ναι, ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του. Σ’ αυτό έχει δίκιο.

Οποιος από τους δυο αποκλειστεί απόψε, στο «Παρκ Ολιμπίκ», θα περάσει δύσκολα. Δεν είναι μόνον ο τελικός του Παρισιού, ούτε η πολυετής κόντρα τους. Είναι, στο βάθος, και η «Χρυσή μπάλα» του 2016. Αυτό το καλοκαίρι, που ο Μέσι έχασε το Κόπα Αμέρικα μέσα σε λυγμούς, ο Ρούνεϊ απέτυχε να οδηγήσει τους Αγγλους, οι Ισπανοί αποκλείστηκαν άδοξα και ο Τόμας Μίλερ δεν κατάφερε να βάλει ούτε γκολ, ο Ρονάλντο και ο Μπέιλ είναι οι βασικοί υποψήφιοι για το βραβείο του καλύτερου παίκτη της χρονιάς. Οποιος «αγγίξει» την Κούπα, θα είναι το φαβορί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News