Την τελευταία φορά που οι Αγγλοι νίκησαν στο πρώτο τους παιχνίδι σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, η βασίλισσά τους ήταν 42 ετών και συμπλήρωνε μόλις 15 χρόνια στον θρόνο της. Το χθεσινό (Σάββατο) ματς απέναντι στη Ρωσία -μια από τις λιγότερο ταλαντούχες ομάδες του φετινού Euro- φαινόταν ως η ιδανική ευκαιρία για να ξορκίσουν αυτή την «κατάρα», που τους καταδιώκει επί σχεδόν μισό αιώνα. Θα το είχαν καταφέρει, αν ο αγώνας στο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας έληγε ένα λεπτό νωρίτερα ή αν δεν έπαιζαν… χωρίς προπονητή.

Ο τηλεσκηνοθέτης της μετάδοσης έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει. Την ώρα που τα «Τρία Λιοντάρια» τριγύριζαν ασκόπως την αντίπαλη περιοχή, χωρίς να βρίσκουν τρόπο να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα, εστίασε την εικόνα -ίσως και δέκα φορές- στο πρόσωπο του Τζέιμι Βάρντι, ο οποίος παρακολουθούσε από τον πάγκο. Αλλά ο ομοσπονδιακός τεχνικός των Αγγλων αρνήθηκε να δει το αυτονόητο. Τι περιμένεις από έναν άνθρωπο που το επώνυμό του γράφεται «Χόντγκσον» και προφέρεται «Χότζον», ο οποίος γεννήθηκε πέντε χρόνια πριν από τη στέψη της Ελισάβετ B’;

Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο Ρόι Χότζον είχε πει ότι σκοπεύει να κάνει την εθνική ομάδα της Αγγλίας πιο «κυνική». Να παίζει (και) για το αποτέλεσμα. Ετσι -πολύ σωστά- κατάφερε να περάσει σε αυτό το συγκρότημα (που πάντοτε έπαιζε για το ποδόσφαιρο και ποτέ για τη νίκη) μια πιο ρεαλιστική νοοτροπία. Το λάθος του είναι πως, όταν η τηλεόραση έδειχνε αγώνα της Λέστερ, εκείνος έβλεπε άλλο κανάλι. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αφησε εκτός μάχης ένα… φονικό όπλο, έναν φορ, ο οποίος στη διάρκεια της σεζόν χρειαζόταν μια δυο αντεπιθέσεις για να σκοράρει, και προτίμησε τον Στέρλινγκ που θα αστοχήσει… έντεκα στις δέκα.

Με Στέρλινγκ, Λαλάνα και Κέιν, η αγγλική επίθεση -για πολλοστή φορά- έκανε μια τρύπα στο νερό. Οι τρεις τους ήταν φλύαροι, άστοχοι, ίσως κι ένα κλικ πιο αργοί. Συχνά ο Χάρι Κέιν ένοιωθε αβάσταχτη μοναξιά μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Στα κόρνερ ήταν απών, αφού τα εκτελούσε ο ίδιος (όχι με ιδιαίτερη επιτυχία). Ούτε στους ερασιτέχνες δεν βγαίνει ο αρχισκόρερ από το «κουτί», στις στατικές φάσεις. Ο Χότζον έβλεπε την ομάδα του στο πρώτο ημίχρονο να έχει κατοχή μπάλας 58%-42%, 205-117 πάσες και 9-1 τελικές προσπάθειες και να μην μπορεί να βάλει γκολ. Αλλά δεν τόλμησε να αλλάξει κάτι. Να προσφέρει στον Κέιν ένα «στήριγμα». Τον Στάριτζ, αν όχι τον Βάρντι.

Κράτησε τον Κέιν στο παιχνίδι, ακόμη κι όταν ο επιθετικός της Τότεναμ δεν είχε άλλες αντοχές. Εκανε την πρώτη του αλλαγή στο 87′. Δεν βοήθησε την ομάδα του, ούτε στις αρχές του β’ ημιχρόνου που οι Ρώσοι πήραν τα ηνία του αγώνα, ούτε μετά το 73′ που η Αγγλία προηγήθηκε -με εκτέλεση φάουλ του Ερικ Ντάιερ- και έπρεπε να το εκμεταλλευθεί, αλλάζοντας τακτική: είτε για να κρατήσει το προβάδισμα, είτε για να δώσει τη χαριστική βολή στους αντιπάλους (που πάλι οπισθοχώρησαν). Το γκολ των Αγγλων ήταν η προτελευταία φάση του ματς. Στο επόμενο εικοσάλεπτο, απλώς κρατούσαν τον έλεγχο. Λες και περίμεναν από τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη.

Πρόκειται για τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή του Euro 2016, με ετήσιες αποδοχές 4,5 εκατ. ευρώ. Το πώς και γιατί επελέγη για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού -για την οποία όλοι οι βρετανοί συνάδελφοί του θα… σκότωναν- είναι ένα μεγάλο μυστήριο

Δευτερόλεπτα πριν από το τέλος (92′), η μπάλα τούς τιμώρησε. Ο αρχηγός των Ρώσων, ο Βασίλι Μπερεζούτσκι, σηκώθηκε πιο ψηλά από όλους και νίκησε τον Χαρτ με ψηλοκρεμαστή κεφαλιά. Με τη δεύτερη τελική της προσπάθεια σε ολόκληρο τον αγώνα, η Ρωσία κατάφερε ακριβώς ό,τι και οι αντίπαλοί της, οι οποίοι την πολιορκούσαν επί 75 λεπτά. Και οι Αγγλοι έδειξαν ότι ξέρουν να τηρούν τις παραδόσεις: έφτασαν τις εννέα πρεμιέρες τους σε Euro χωρίς νίκη (τέσσερις ήττες, πέντε ισοπαλίες).

Προηγουμένως, ο Χότζον είχε κάνει κι άλλες… τρέλες. Για παράδειγμα, άφησε εκτός αποστολής τον Ντάνι Ντρίνκγουότερ -από τους βασικούς συντελεστές του «θαύματος» της Λέστερ- ο οποίος έγραψε 3.039 λεπτά συμμετοχής στη φετινή Premier League, και κάλεσε τον Τζακ Γουίλσιρ -της Αρσεναλ- που λόγω τραυματισμού έχασε το 98% της αγωνιστικής περιόδου και έπαιξε μόλις 141 λεπτά. Επίσης, στην πρόβα τζενεράλε για το Euro (στο φιλικό ματς με την Πορτογαλία), «βάφτισε» τον Βάρντι και τον Κέιν εξτρέμ, και τον Ρούνεϊ «εννιάρι». Αλλά στην κανονική παράσταση -χθες- έβαλε τον Κέιν «εννιάρι», τον Ρούνεϊ πλέι-μέικερ και τον Βάρντι… στον πάγο. Επειδή -λέει- δεν τον ικανοποίησε (ως εξτρέμ, που δεν είναι).

Η… πλάκα είναι ότι πρόκειται για τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή του Euro 2016, με ετήσιες αποδοχές 4,5 εκατ. ευρώ. Το πώς και γιατί επελέγη για τη θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού -για την οποία όλοι οι βρετανοί συνάδελφοί του θα… σκότωναν- είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Προσελήφθη στα 65 του, Πρωτομαγιά του 2012, προερχόμενος από μια συμπαθητική πορεία με τη Γουέστ Μπρομ. Προηγουμένως είχε καταρρίψει το ρεκόρ της πιο σύντομης παραμονής στον πάγκο της Λίβερπουλ: έπιασε δουλειά την 1η Ιουλίου 2010 και απολύθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2011. Στην Ιντερ (1995-1997) απέτυχε παταγωδώς. Στην Μπλάκμπερν δεν στέριωσε. Το ίδιο στην Γκρασχόπερς και την Κοπεγχάγη. Στην Ουντινέζε έμεινε για λίγους μήνες (το 2001). Φεύγοντας είχε πει πως είναι ο πιο περίεργος σύλλογος που έχει γνωρίσει. Επειτα δούλεψε στις εθνικές ομάδες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Φινλανδίας.

Ο ίδιος ισχυρίζεται πως θα έπρεπε να τον θεωρούν ισάξιο του σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Αλλά στα σαράντα χρόνια της προπονητικής του καριέρας έχει να επιδείξει χειροπιαστές επιτυχίες μόνο στα πρώτα του βήματα, όταν δούλευε στη Σουηδία (από το 1976 έως το 1989) και κατέκτησε πέντε διαδοχικά Πρωταθλήματα με τη Μάλμε. Αντε και στην εθνική ομάδα της Ελβετίας, που την οδήγησε στους «16» του Μουντιάλ 1994 και στην τελική φάση του Euro 1996.

Με την Αγγλία είναι η τρίτη του μεγάλη διοργάνωση. Στο Euro 2012 αποκλείστηκε στους προημιτελικούς (από την Ιταλία). Στο Μουντιάλ 2014 έμεινε έξω από τη φάση των ομίλων κιόλας, χωρίς ούτε μια νίκη για παρηγοριά. Ο αγγλικός Τύπος ζητούσε το κεφάλι του -τότε- όμως η Ομοσπονδία αποφάσισε να του δώσει μια τελευταία ευκαιρία: το φετινό Euro.

Η Αγγλία ξεχειλίζει ταλέντο και νιάτα (είναι η πιο νεανική ομάδα στη διοργάνωση, με μέσο όρο ηλικίας τα 25 έτη, 9 μήνες και 28 ημέρες). Είναι η μοναδική εθνική που και οι 23 παίκτες της αποστολής αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της χώρας. Εχει εξαιρετικές μονάδες, παραμένει αήττητη στα τελευταία 23 ευρωπαϊκά παιχνίδια της, είναι η μόνη ομάδα που νίκησε σε όλους τους αγώνες της στην προκριματική φάση. Πολλοί πίστευαν ότι φέτος θα ήταν -επιτέλους- η χρονιά της. Αλλά, όπως φάνηκε στην πρώτη της σημαντική διεθνή παράσταση, αυτή η χαρισματική νέα γενιά του αγγλικού ποδοσφαίρου καθοδηγείται από έναν άτολμο, χωρίς έμπνευση, παλαιομοδίτη προπονητή.

Δύσκολα δεν θα περάσει από τους ομίλους. Με τις εύκολες διασταυρώσεις που ακολουθούν στους νοκ-άουτ αγώνες, δεν αποκλείεται να τη δούμε στους «8». Αλλά στον τελικό του Euro -η Αγγλία του Χότζον- δεν μπορεί να φτάσει. Στο μεταξύ, στα 20 χρόνια που προσπαθεί έστω να πλησιάσει, η Ισπανία κατέκτησε δυο Euro κι ένα Μουντιάλ στη σειρά, ενώ η Γερμανία, ένα Μουντιάλ, ένα Euro και έφτασε τουλάχιστον στα ημιτελικά σε άλλες πέντε διοργανώσεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News