Πρώτα τα ευχάριστα: ο 74ος τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος είναι… sold out. Οι 394 προσκλήσεις που μοίρασε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, εξαντλήθηκαν. Είναι ό,τι πιο θετικό μπορείς να πεις γι’ αυτό το ματς, που οι αλλεπάλληλες αναβολές του είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον ίδιο τον αγώνα – έτσι που τον κατάντησαν. Πέρασε από σαράντα κύματα, καθυστέρησε δέκα μέρες, αλλά -τελικά- θα γίνει. Για να ακριβολογούμε, θα αρχίσει (Τρίτη 20.30, ΟΤΕ TV και 22.30 EΡΤ).

Μα, πώς είναι δυνατόν, να μην τελειώσει ομαλά ένα παιχνίδι που γίνεται «κεκλεισμένων των θυρών»; Εύκολα. Διότι η χειρότερη φυλή των (ελληνικών) γηπέδων είναι οι λεγόμενοι «επίσημοι». Αυτοί που σήμερα θα έχουν το προνόμιο να βρίσκονται στις εξέδρες. Κάποτε -στην Τούμπα- με εκατό νοματαίους στο γήπεδο, τραυματίστηκε ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού από ρίψη αντικειμένου. Γι’ αυτό -απόψε- οι προσκεκλημένοι του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και της ΕΠΟ θα εισέλθουν στο Ολυμπιακό Στάδιο από τρεις διαφορετικές Θύρες. Για να αποφευχθούν οι επικίνδυνες συναντήσεις.

Μπροστά σε 70.000 άδεια καθίσματα, θα είναι ένα ξενέρωτο ματς. Βουβό και ψυχρό. Καμία σχέση με τα «κανονικά» παιχνίδια, κι ας παίζεται ένας ολόκληρος τίτλος. Ο κόσμος είναι αυτός που ζεσταίνει την ατμόσφαιρα, που ανεβάζει την ένταση, που δίνει παλμό. Χωρίς αυτόν, ακόμη και οι πανηγυρισμοί για το γκολ φαίνονται αφύσικοι, παράταιροι. Σαν κάποιοι -ξαφνικά- να τρελάθηκαν. Τελικός δίχως φιλάθλους και θέαμα χωρίς θεατές, δεν υπάρχει. Είναι μια ποδοσφαιρική διαστροφή, που η εικόνα της θα κάνει τον γύρο του κόσμου ως κάτι πρωτοφανές και αξιοθέατο: δείτε, τι αποκαλούν στην Ελλάδα «γιορτή του ποδοσφαίρου».

Γιατί γίνεται, λοιπόν, αυτό το μασκαριλίκι; Επειδή κάποιους εξυπηρετεί. Πρώτον απ’ όλους, τον Γιώργο Γκιρτζίκη. Για να μην πληρώσει -η ΕΠΟ- τη ρήτρα ματαίωσης του αγώνα (στο συνδρομητικό κανάλι που τον μεταδίδει), αλλά και για να μην περάσει το γινάτι του Κοντονή. Επειτα, τον υφυπουργό Αθλητισμού, ο οποίος ταλαιπώρησε αφάνταστα το φετινό Κύπελλο παζαρεύοντας με τη FIFA και την UEFA την «εξυγίανση» της Ομοσπονδίας. Οταν οι ξένοι τού την υποσχέθηκαν -ακόμη δεν την είδαμε, πάντως- έπρεπε κι εκείνος να εκπληρώσει το δικό του μέρος της συμφωνίας. Στο μεταξύ, βρήκε την ευκαιρία να δυσκολέψει τη ζωή του κ. Γκιρτζίκη. Τέλος, τους δυο φιναλίστ.

Το μόνο που αποκλείεται να συμβεί απόψε -τουλάχιστον για τους δυο φιναλίστ- είναι να νικήσει ο καλύτερος. Τα επιχειρήματά τους, για την περίπτωση που γίνει η… στραβή, κυκλοφορούν ήδη στα social media και αναπαράγονται στα ερτζιανά

Ο Ολυμπιακός διεκδικεί το υπ’ αριθμόν 18 νταμπλ της ιστορίας του και έχει σοβαρούς λόγους να πιστεύει οτι ο τελικός είναι γι’ αυτόν ένας (σχεδόν) σίγουρος τίτλος. Γιατί να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη; Η ΑΕΚ, από την άλλη, θέλει να εξαντλήσει τις πιθανότητές της, να κατακτήσει το πρώτο της τρόπαιο μετά το 2011 και τη διετή περιπέτειά της στις αλάνες της Γ’ και της Β’ Εθνικής. Στην πραγματικότητα, όμως, το έπαθλο που περιμένει τον αποψινό νικητή δεν είναι… απλώς ένα Κύπελλο.

Στο χορτάρι του ΟΑΚΑ θα δοθεί ακόμη μια μάχη του πολέμου των δυο συλλόγων που μαίνεται από καιρό. Αν το πάρει ο Ολυμπιακός, θα έχει κατατροπώσει την ΑΕΚ με τους όρους και τις συνθήκες που κατάφεραν να επιβάλουν οι αντίπαλοί του. Στην έδρα τους (αν και τυπικά γηπεδούχος είναι ο Ολυμπιακός), με τους διαιτητές που εκείνοι εμπιστεύονται. Ετσι θα αποδείξει οτι παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού, σε πείσμα της «εξέγερσης των τριών». Και θα συνεχίσει να λέει τα δικά του: «Το αήττητο μάς το έκλεψε ο Καλογερόπουλος», «την ΑΕΚ την κατάντησαν ΑΕΚάκι» και «Μελισσανίδη, βάλε λεφτά, φτιάξε ομάδα και ύστερα μίλα για τη διαιτησία». Αν το πάρει η ΑΕΚ, η προπαγάνδα της -οτι «με διαιτησία 50-50 ο Ολυμπιακός δεν θα κέρδιζε ούτε το Πρωτάθλημα» και οτι «το παρακράτος του Μαρινάκη διαλύεται»- θα αποκτήσει πολύ ισχυρά ερείσματα.

Το μόνο που αποκλείεται να συμβεί απόψε -τουλάχιστον για τους δυο φιναλίστ- είναι να νικήσει ο καλύτερος. Τα επιχειρήματά τους, για την περίπτωση που γίνει η… στραβή, κυκλοφορούν ήδη στα social media και αναπαράγονται στα ερτζιανά. Για τον Ολυμπιακό είναι, ότι οι παίκτες του το έχουν ρίξει στα μπάνια. Επρεπε να έχουν φύγει για διακοπές εδώ και ένα μήνα, βαρέθηκαν να περιμένουν πότε (και αν) θα γίνει ο τελικός, και μπήκαν σε καλοκαιρινό mood. Για την ΑΕΚ, οτι σε τέτοια ματς μετράει «ποιος το θέλει πιο πολύ». Ούτε η ποιότητα του ρόστερ, ούτε η εμπειρία των ποδοσφαιριστών. Μόνο το πάθος για τη νίκη. Αν χάσει, λοιπόν, πάει να πει ότι οι παίκτες της ήθελαν το Κύπελλο λιγότερο από τους άλλους (που έτρεχαν στις παραλίες).

Φαβορί υπάρχει, και είναι ο Ολυμπιακός. Ακόμη και ο ένας μήνας αγωνιστικής απραξίας του δεν αρκεί, για να εξαλείψει τη μεγάλη διαφορά των δυο ομάδων σε αγωνιστικό επίπεδο. Κατέκτησε το πρωτάθλημα «περίπατο», διαθέτει καλύτερους παίκτες σε όλες (σχεδόν) τις θέσεις της ενδεκάδας, έχει περισσότερες εναλλακτικές λύσεις στον πάγκο του και «κανονικό» προπονητή. Θα είναι έκπληξη αν χάσει, έστω κι αν στα τελευταία του παιχνίδια δεν βρισκόταν στα καλύτερά του.

Η ΑΕΚ είναι μια νέα ομάδα που φέτος άρχισε να χτίζεται, με πολύ μικρό μπάτζετ και υπηρεσιακό τεχνικό. Αιφνιδίασε τον Ολυμπιακό ήδη μια φορά -στο Πρωτάθλημα- και δύσκολα θα το κάνει δεύτερη. Εχει το μυαλό της και στα play-offs, στα οποία καταναλώνει πολλή ενέργεια, δεν «πείθει» στα τελευταία της παιχνίδια, υστερεί στις στατικές φάσεις και -το κυριότερο- έχει φύγει ο Πογέτ, ο οποίος στα ντέρμπι ήταν μάστορας. Υπέρ της συνηγορεί μόνο το οτι πρόκειται για έναν -και μοναδικό- αγώνα. Αν μιλάμε για 90 λεπτά, οι τρεις τέσσερις εξαιρετικοί παίκτες που διαθέτει, μπορούν να κάνουν την ανατροπή.

Αν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί την αποψινή παρωδία τελικού, αυτό είναι το «καλό» εισιτήριο για το προσεχές Europa League

Ο διαιτητής, ο 37χρονος Τάσος Σιδηρόπουλος, θα «σφυρίξει» τον πρώτο τελικό της καριέρας του. Είναι καλός ρέφερι -ο μοναδικός που επέλεξε η UEFA από την Ελλάδα για το Euro 2016- και τα λάθη του αντιμετωπίζονταν πάντα ως ανθρώπινα, από τους αδικημένους. Για κάποιο περίεργο λόγο, η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας δεν του εμπιστευόταν -μέχρι τώρα- τα πιο κρίσιμα ματς. Είχε καλύτερους, φαίνεται. Βοηθοί του θα είναι οι επόπτες που τον συνοδεύουν στους ευρωπαϊκούς του αγώνες. Στην πραγματικότητα, γι’ αυτούς καθυστέρησε -δέκα μέρες- ο τελικός. Επειδή η ΕΠΟ επέμενε στους δικούς της «εκλεκτούς». Θα είχε τους λόγους της. Πάντως, όλος αυτός ο ντόρος γύρω από το διαιτητικό «τρίο» δυσκολεύει την αποστολή τους. Διότι και οι ίδιοι θα σκέφτονται, τι μπορεί να συμβεί στο πρώτο τους λάθος…

Οι δύο ομάδες θα τεθούν αντιμέτωπες -σε τελικό Κυπέλλου- για έβδομη φορά, και είναι ισόπαλες (3-3) στις κατακτήσεις. Αλλά στη μνήμη των φιλάθλων έχει καταγραφεί η πιο πρόσφατη αναμέτρησή τους, το 2009, που ήταν και ο τελευταίος «τελικός του ΠΟΚ» μέχρι σήμερα. Με τα οκτώ γκολ (4-4) και τα 37 εύστοχα πέναλτι (19-18 υπέρ του Ολυμπιακού). Αλλο ποδόσφαιρο, άλλων εποχών, σε μια άλλη Ελλάδα. Τότε, ναι, ήταν γιορτή.

Αν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί την αποψινή παρωδία τελικού, αυτό είναι το «καλό» εισιτήριο για το προσεχές Europa League. Θα το κερδίσει η ΑΕΚ, αν πάρει το Κύπελλο. Αν όχι, θα καταλήξει στα χέρια της ομάδας που θα τερματίσει δεύτερη στα play-offs. Το «καλό» εισιτήριο θα οδηγήσει την ελληνική ομάδα απευθείας στους ομίλους της ευρωπαϊκής διοργάνωσης -που συνεπάγεται εγγυημένα έσοδα 3 εκατ. ευρώ- με δυο προϋποθέσεις: η Σεβίλλη να νικήσει τη Λίβερπουλ στον τελικό του Europa League (18/5) και, τέσσερις ημέρες μετά (22/05), να πάρει και το Κύπελλο Ισπανίας από την Μπαρτσελόνα. Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το ερώτημα ήταν αν θα παραστεί στον τελικό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Φέτος, φαίνεται οτι δεν θα παρευρίσκεται ούτε καν ο αρμόδιος υφυπουργός. Αλλά θα είναι παρών ο πρόεδρος Γκιρτζίκης. Μπορεί να καμαρώνει κιόλας…