Εχει χαθεί το μέτρο παντού. Ακόμα και επιστημονικοί (και άλλοι) σύλλογοι, οι οποίοι-υποτίθεται-έχουν υψηλότερο από το μέσο κριτήριο στις ενέργειές τους, καταφεύγουν σε συνδικαλιστικές απειλές, που ξεφεύγουν από τα όρια.

Με αφορμή τα νομοσχέδια (Ασφαλιστικό-Φορολογικό), που ψηφίστηκαν, το Τεχνικό Επιμελητήριο απειλεί με διαγραφή τον Πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής, υπουργούς και βουλευτές, που είναι μέλη του ως μηχανικοί. Η είδηση προβλήθηκε έντονα, εντασσόμενη στην αντιπολιτευτική και κομματική διαμάχη.

Μάλιστα, πιθανολογείται ότι στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθούν οι Δικηγορικοί, Ιατρικοί και λοιποί Σύλλογοι για τους βουλευτές-μέλη τους (εδώ). Παρομοίως κινήθηκε και ο δικός μας, δημοσιογραφικός, κλάδος, αν και η σχετική ανακοίνωση δεν περιέχει, ευτυχώς, ευθεία απειλή για διαγραφή των βουλευτών-πρώην δημοσιογράφων.

Οι απειλές αυτές είναι έξω από κάθε λογική και δεοντολογία. Για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι θεμελιώδης. Οι βουλευτές στη Βουλή δεν εκπροσωπούν τα επαγγελματικά σωματεία τους, αλλά «αντιπροσωπεύουν το Εθνος» (Σύνταγμα, άρθρο 51). Επιπλέον, «έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση (άρθρο 60)».

Οι βουλευτές, κατά τον όρκο που έχουν δώσει, πρέπει να μιλάνε και να ψηφίζουν απολύτως ελεύθερα και κατά συνείδηση

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, όταν ψηφίζουμε ένα βουλευτή, τον ψηφίζουμε-πρέπει να τον ψηφίζουμε-για να εκπροσωπήσει το σύνολο των ψηφοφόρων και της περιφέρειάς του και της χώρας. Δεν τον ψηφίζουμε ως εκπρόσωπο των μηχανικών, των δικηγόρων, των γιατρών, των δημοσιογράφων. Δεύτερον, ως εκ τούτου, είναι απαράδεκτο να εκβιάζεται ο βουλευτής, είτε με διαγραφή είτε με άλλους τρόπους, για να ψηφίσει όπως θέλει ο επαγγελματικός του χώρος.

Βεβαίως, οι βουλευτές συμπεριφέρονται συχνότατα ως εκπρόσωποι των συντεχνιών τους και τότε είναι αρεστοί στα μέλη τους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η συμπεριφορά αυτή πρέπει να γενικευθεί και να επιβάλλεται με απειλές και εκβιασμούς. Αν ο βουλευτής κρίνει ότι πρέπει να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο, επειδή έτσι επιβάλλει το «γενικό συμφέρον», πρέπει να το κάνει, έστω κι αν η ψήφος του αντίκειται στο στενότερο συμφέρον ενός επαγγελματικού κλάδου, από τον οποίο προέρχεται. Ο επαγγελματικός αυτός κλάδος-εν προκειμένω το ΤΕΕ, οι Δικηγορικοί και Ιατρικοί Σύλλογοι, η ΕΣΗΕΑ κ.α-ασφαλώς έχει κάθε δικαίωμα να προειδοποιήσει τον βουλευτή ότι θα αντιταχθεί στην επανεκλογή του, στις επόμενες εκλογές. Οτι θα συστήσει στα μέλη του να μην τον ψηφίσουν. Αυτό είναι θεμιτό. Δεν είναι θεμιτό να τον απειλούν με διαγραφή, για να μην ψηφίσει ένα νόμο, τον οποίο εκείνος θεωρεί αναγκαίο για τη χώρα.

Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι το κάνει για το κομματικό ή και το προσωπικό του συμφέρον (πχ για να μη χάσει το κόμμα του την εξουσία και ο ίδιος τη βουλευτική του έδρα). Πράγματι, συνήθως αυτό ισχύει. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι γι’ αυτό. Ετσι είναι το κοινοβουλευτικό πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που έχουμε. Και δεν βλέπω κάποιο καλύτερο να υπάρχει.

Μου προκαλεί μεγάλη απορία που κανένα κόμμα, παραδοσιακό ή μή, παλιό ή νέο, δεν αποδοκίμασε αυτές τις απειλές

Εν κατακλείδι: οι βουλευτές, κατά τον όρκο που έχουν δώσει, πρέπει να μιλάνε και να ψηφίζουν απολύτως ελεύθερα και κατά συνείδηση. Οι απειλές, που αποσκοπούν να τους επιβάλουν να πράξουν αλλιώς, είναι έξω από κάθε πλαίσιο δημοκρατικής δεοντολογίας. Δεν πρέπει όλα να υποτάσσονται στην ακραία αντιπολιτευτική λογική. Σήμερα είναι οι του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή τη θέση, αύριο θα είναι άλλοι. Τι θα γίνει, θα διαγράφονται όταν δεν ψηφίζουν κατά τις επιταγές των σωματείων τους;

Οι βουλευτές πρέπει να αποφασίζουν ελεύθερα. Και οι επαγγελματικοί κλάδοι έχουν κάθε δικαίωμα να τους προειδοποιούν ότι θα τους τιμωρήσουν στην κάλπη, όταν έρθει η ώρα, ως υποψήφιους βουλευτές. Μέχρι εκεί. Δεν τους διαγράφουν (από μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς, δημοσιογράφους), επειδή ψήφισαν ως βουλευτές στη Βουλή. Η λογική αυτή, πέρα από αντιδημοκρατική, είναι και αδιέξοδη.
YΓ1: Μου προκαλεί μεγάλη απορία που κανένα κόμμα, παραδοσιακό ή μή, παλιό ή νέο, δεν αποδοκίμασε αυτές τις απειλές.
YΓ2: Στους απειλούντες προστέθηκε και ο κ. Λουράντος, συνδικαλιστής των φαρμακοποιών. Ο οποίος, για όσους έχουν ξεχάσει, ήταν ΝΔ. Και επειδή η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφισε ένα νόμο που τους έθιγε, έκανε τα φαρμακεία εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα του μύρισε και ο ΣΥΡΙΖΑ και θα ξαναγυρίσει (;) στα παλιά λημέρια του. Μέχρι να ξαναφύγει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News