Σπουδαίο όργανο το πέος. Αρκεί να το αφήσεις στη θέση του. Μερικοί το προσπαθούν για φλάμπουρο. Ασθμαίνοντας επιζητούν την επιμήκυνσή του. Για παράδειγμα αγοράζουν θηριώδη αυτοκίνητα. Ειδικότερα εκείνα, με τα οποία  μπορείς να κάνεις απόβαση στην έρημο, σε περίοδο πολέμου. Αν και για καλή μας τύχη, με την οικονομική κρίση χάσαμε το συγκεκριμένο θέαμα. Ή αγοράζουν θηριώδη σκυλιά. Δείξε μου τον σκύλο σου να σου πω ποιος είσαι. Τους βλέπω συχνά. Εχουν κοινά χαρακτηριστικά.

Ράτσα δεν είναι τα σκυλιά τους. Ράτσα είναι οι συγκεκριμένοι. Τους παρατηρώ σε κάθε βόλτα μου με τον Απολλωνάκο. (Απόλλων από την οδό Απόλλωνος. Αδέσποτος κι αυτός. Από άποψη και θέση). Αρέσκονται να δένουν πολλές στροφές το λουρί γύρω από το χέρι τους και να πετάγονται οι φλέβες τους λες και είναι για να τους πάρουν αίμα. Ροτβάιλερ το απόλυτο τους. Αρχαία ράτσα, της οποίας η ιστορία ξεκινάει από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σε εκείνα τα χρόνια συνόδευαν, λέει, και προστάτευαν κοπάδια με πρόβατα και βοοειδή.

Το χωριό Ροτβάιλ της νότιας Γερμανίας, διαβάζω, τον Μεσαίωνα, είχε εξελιχθεί σε κέντρο κτηνοτροφικού εμπορίου και τα σκυλιά αυτά ήταν απαραίτητα για να οδηγούν τα κοπάδια στα σφαγεία και στα σημεία πώλησης και να προστατεύουν τους αγοραστές και τους πωλητές από τους ληστές που είχαν βάλει στόχο τα χρήματα των αγοροπωλησιών.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η δημοτικότητά του Ροτβάιλερ εκτινάχθηκε και μάλιστα λόγω της αυξημένης του αναπαραγωγής, η ράτσα μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία των ισχύων. Με όσους κτηνίατρους μίλησα, μου τόνισαν ότι είναι εκ φύσεως κυριαρχικό γι’ αυτό πρέπει να μη σου πάρει τον αέρα. Επιβάλλεται να του επιβληθείς. Να του δείχνεις ότι εσύ είσαι το αφεντικό, με κάθε τρόπο. Η εκπαίδευση του ορίζει βία πάνω στη βία του. Και μπορεί μεν να είναι παιχνιδιάρικο μέχρι τα τρία του χρόνια, μετά όμως θεριεύει η προσωπικότητά του κι αρχίζει «το παιχνίδι».

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η δημοτικότητά του Ροτβάιλερ εκτινάχθηκε και μάλιστα λόγω της αυξημένης του αναπαραγωγής, η ράτσα μπορεί να παρουσιάσει δυσπλασία των ισχύων

Ξέρω….Οι ιδιοκτήτες θα επιχειρηματολογήσουν υπερτονίζοντας το θέμα της ασφάλειας που νοιώθουν. Μα, όλα τα ζώα, ακόμα και τα πιο μικρά, παρέχουν ασφάλεια. Το ένστικτό τους είναι το απόλυτο alarm για κάθε τι κακό που προμηνύεται. Επίσης γνωρίζω ότι αληθινός ζωόφιλος είναι αυτός που δεν ξεχωρίζει τα ζώα σε καλά και κακά. Άλλωστε το ζώο ακολουθεί τη φύση του, ακολουθεί τα έμφυτα γενετικά χαρακτηριστικά του.

Τα δύσκολα έχουν να κάνουν με τη φύση των ανθρώπων. Με τη ράτσα «ιδιοκτήτης σκύλου άγριου θηρίου». Με την ηδονή του «αφεντικού» για κάθε χρρρρρρρρρρ του σκύλου του. Κι αν για ένα Πίτμπουλ ή για ένα Ροτβάιλερ συχνά ψαχουλεύω την ανθρώπινη φύση, άραγε, ποια φύση οδηγεί έναν άνθρωπο να έχει οκτώ Ροτβάιλερ; Τρέμω την αρχαία ράτσα άνθρωπος πιο πολύ από οποιοδήποτε άγριο ζώο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News