Φτάσαμε, αισίως, στις πρώτες ημιτελικές βραδιές του Champions League. Τα δυο ζευγάρια επιτρέπουν στον καθέναν να προσδοκά τον Τελικό της αρεσκείας του: με αντιπάλους τα δύο φαβορί (Μπάγερν Μονάχου – Ρεάλ Μαδρίτης), το ένα φαβορί εναντίον ενός αουτσάιντερ ή τα δύο αουτσάιντερ (Ατλέτικο Μαδρίτης – Μάντσεστερ Σίτι) μεταξύ τους. Ολοι οι συνδυασμοί είναι πιθανοί, στο πιο αμφίρροπο τουρνουά των τελευταίων ετών.

Το φετινό πρωτάθλημα των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης προσφέρεται για μεγάλη συζήτηση, επειδή οι τέσσερις που έφτασαν ώς εδώ, αντιπροσωπεύουν τους τέσσερις διαφορετικούς δρόμους προς την κατάκτηση της κορυφής.

Η Μάντσεστερ Σίτι είναι μια καλή ομάδα, η οποία δεν χτίστηκε με το πέρασμα των ετών αλλά αγοράστηκε βιαστικά με τα πετροδολάρια του Σεϊχη Μανσούρ. Το 2007, ένα χρόνο προτού αρχίσουν να εισρέουν τα αραβικά κεφάλαια, η Σίτι δεν είχε καν πλησιάσει τον τίτλο στην Αγγλία μετά το 1968. Ο Σεΐχης μπήκε φουριόζος στον κόσμο του ποδοσφαίρου και -μέσα σε οκτώ χρόνια- ξόδεψε για παίκτες σχεδόν 2 δισ. ευρώ. Οι 11 που θα παίξουν απόψε (Τρίτη) εναντίον της Ρεάλ, έχουν κοστίσει από 25 έως 70 εκατ. ευρώ ο καθένας.

Ποτέ κανένας σύλλογος δεν σήκωσε την ευρωπαϊκή κούπα με αυτόν τον ανυπόμονο τρόπο. Η ίδια η Σίτι, μέχρι σήμερα, έφτανε -το πολύ- μέχρι τους «16» της διοργάνωσης. Αλλά, φέτος, προκρίθηκε στους «8» κι έπειτα στους «4». Εκανε δυο πρωτοφανή -γι’ αυτήν- άλματα μέσα σε λίγες εβδομάδες. Πάνω που ο Σεΐχης πείστηκε οτι τα πανάκριβα υλικά είναι πεταμένα λεφτά χωρίς αρχιτέκτονα, και προσέλαβε τον καλύτερο (Γκουαρντιόλα), η Σίτι πάει να καταρρίψει τη θεωρία οτι το χρήμα -από μόνο του- δεν φέρνει την ευτυχία (ούτε) στο ποδόσφαιρο.

Η Ατλέτικο, η οποία αύριο (Τετάρτη) υποδέχεται την Μπάγερν, ακολούθησε τον εντελώς αντίθετο δρόμο. Χωρίς ούτε έναν σούπερ σταρ, αλλά με πολλούς εργάτες, χτίστηκε ακολουθώντας ευλαβικά το σχέδιο του Ντιέγο Σιμεόνε. Ο Αργεντινός τεχνικός την ανέλαβε τον Δεκέμβριο (προπαραμονή Χριστουγέννων) του 2011 και φρόντισε να την επανδρώσει με ποδοσφαιριστές οι οποίοι, προηγουμένως, δεν είχαν κερδίσει τίποτα, πουθενά. Παθιασμένους για διάκριση, με ομαδικό πνεύμα, πρόθυμους να… σκοτώσουν για τον προπονητή τους.

Με αυτή τη συνταγή, ο «Τσόλο» κατέκτησε το Europa League, δύο χρόνια αργότερα πήρε το Πρωτάθλημα στην Ισπανία, ενώ έφτασε στον Τελικό του Champions League (στη Λισαβόνα), όπου έχασε από τη Ρεάλ. Φέτος απέκλεισε την Μπαρτσελόνα. Επειτα από ένα τέτοιο κατόρθωμα, τίποτε δεν είναι απίθανο. Αν αυτή η Ατλέτικο σηκώσει την κούπα, νικώντας την Μπαρτσελόνα, την Μπάγερν και τη Ρεάλ (ή τη Σίτι) στη σειρά, θα πρόκειται για τον θρίαμβο της σκοπιμότητας επί του θεαματικού, επιθετικού ποδοσφαίρου.

Ο τρόπος της Ρεάλ μοιάζει, εκ πρώτης όψεως, με αυτόν της Μπάγερν. Αλλά και με εκείνον της Μπαρτσελόνα, η οποία φέτος βγήκε εκτός συναγωνισμού. Είναι τρεις ομάδες που γιγαντώθηκαν σε βάθος δεκαετιών, επενδύοντας σε πανάκριβους ποδοσφαιριστές. Τρία μεγάλα «τζάκια» των ευρωπαϊκών γηπέδων, με πολυμετοχική δομή, που στηρίζονται στα τεράστια έσοδά τους – κι όχι σε κάποιο πάμπλουτο αφεντικό. Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, έχουν και κάποιες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους.

Η κυριότερη είναι οτι, σε αντίθεση με την Μπάγερν, η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα ξοδεύουν πολύ πάνω από τις οικονομικές δυνατότητές τους. Γι’ αυτό έχουν και υπέρογκα χρέη (εκτιμάται πως συνολικά ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ), ενώ οι Βαυαροί -με χαμηλότερα έσοδα- καταγράφουν σημαντικά κέρδη. Η Μπάγερν είναι -πάνω απ’ όλα- μια υγιής ποδοσφαιρική εταιρεία. Πιστή στις επιταγές του επιχειρηματικού μάνατζμεντ, πολλές φορές έχει προτιμήσει να χάσει παίκτες -και τίτλους- παρά να μπει στον πειρασμό της αλόγιστης σπατάλης, ρισκάροντας την οικονομική ευρωστία της.

Κι αν η Μπαρτσελόνα φροντίζει -τουλάχιστον- να προωθεί στην πρώτη ομάδα της ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες της (Μέσι, Πικέ, Πέδρο, Τσάβι, Ινιέστα, Βαλντές κ.ά.), η Ρεάλ -ιδίως επί των ημερών του Φλορεντίνο Πέρεθ- προσπαθεί να χρηματοδοτήσει τα ψώνια της με κάθε πιθανό (και απίθανο) τρόπο. Μόλις προσφάτως αποκαλύφθηκε το κόλπο με το οποίο βρήκε τα χρήματα για να αγοράσει τον Γκάρεθ Μπέιλ, ενώ το προ 15ετίας μέγα σκάνδαλο δεν έχει ξεχαστεί: το 2002 πούλησε στον Δήμο της Μαδρίτης το προπονητικό της κέντρο, σε εξωφρενική τιμή, όμως εξακολούθησε να το χρησιμοποιεί, καταβάλλοντας ως ενοίκιο ένα (περίπου) συμβολικό ποσό.

Οι διπλές αναμετρήσεις των τεσσάρων ημι-φιναλίστ, οι οποίοι προέρχονται από τόσο διαφορετικούς κόσμους, αναμένονται συναρπαστικές. Φαβορί υπάρχουν. Σύμφωνα με τις στοιχηματικές εταιρείες, η Μπάγερν (πρωτίστως) και η Ρεάλ μοιράζονται τις περισσότερες πιθανότητες να σηκώσουν την Κούπα, έπεται η Ατλέτικο, ενώ στη Σίτι δίνουν την τελευταία τύχη. Κυρίως επειδή θα είναι πρωτοφανές, μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε φτάσει ούτε στους προημιτελικούς, φέτος να κάνει τέσσερις υπερβάσεις στη σειρά (πρόκριση στους «8», ύστερα στους «4», Τελικός και κατάκτηση).

Αλλά, όλα αυτά, στη θεωρία. Διότι, στην πράξη, καμια από τις τέσσερις ομάδες δεν έχει πείσει για την υπεροχή της, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις τρεις προηγούμενες σεζόν. Η Μπάγερν εμφανίστηκε κατώτερη των προσδοκιών, απέναντι στην Μπενφίκα και τη Γιουβέντους. Η Ρεάλ βρέθηκε αντιμέτωπη με την καταστροφή, όταν έμεινε 12 βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα (στο ισπανικό πρωτάθλημα) και έχασε 2-0 από την Βόλφσμπουργκ στον πρώτο αγώνα τους. Η Μάντσεστερ Σίτι έχει απογοητεύσει στην Premier League και παραμένει αθεράπευτα αφελής στην άμυνα. Η Ατλέτικο παίζει από την αρχή της σεζόν στα όρια των δυνατοτήτων της. Επιπλέον, δυσκολεύεται πολύ στα ματς στα οποία πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία. Για όσους εξάπτονται από το αβέβαιο του αποτελέσματος, το Champions League είναι στα καλύτερά του.

Από τους πολλούς πρωταγωνιστές αυτού του συναρπαστικού φινάλε θα ξεχώριζα τον Πεπ Γκουαρντιόλα. Η θητεία του στο Μόναχο, η οποία πλησιάζει προς το τέλος της, θα κριθεί απολύτως από την κατάκτηση -ή μη- του τροπαίου. Παρέλαβε την Μπάγερν πρωταθλήτρια Ευρώπης και κινδυνεύει να την παραδώσει (στον Αντσελότι)… απλή πρωταθλήτρια Γερμανίας. Αλλά, για τον Πεπ υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος: την ημέρα που θα φτάνει στο Μάντσεστερ για να μεταμορφώσει τη Σίτι σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη, η δουλειά να έχει γίνει. Να έχει πάρει (η Σίτι) το Champions League.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News