Το βράδυ της περασμένης Τρίτης η ΑΕΚ διασπάστηκε σε πογετικούς και αντι-πογετικούς. Η αιφνίδια λύση της συνεργασίας της ΠΑΕ με τον Γκουστάβο Πογέτ ήταν θυελλώδης. Οπως συχνά συμβαίνει με τους μεγάλους έρωτες που καταλήγουν στον χωρισμό. Οι μισοί πιστεύουν οτι ο Δημήτρης Μελισσανίδης επεδίωξε την άτακτη φυγή του Ουρουγουανού τεχνικού. Οι άλλοι μισοί, πως ο Πογέτ άφησε την ομάδα στα κρύα του λουτρού παραμονές μιας σειράς -οκτώ ή εννέα- αγώνων που θα κρίνουν τη σεζόν. Ως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.

Τα διαζύγια του Πογέτ με τους συλλόγους στους οποίους εργάστηκε, ποτέ δεν ήταν βελούδινα. Φταίει ο χαρακτήρας του: κυκλοθυμικός, ανεξέλεγκτα αυθόρμητος, επιρρεπής στους καβγάδες, πάντα πρόθυμος για συγκρούσεις. Καλά που έγινε προπονητής, κι όχι διπλωμάτης. Ολοι τον αγάπησαν για το πάθος του, κι έπειτα τον μίσησαν γι’ αυτό. Αλλά αυτή ήταν, πάντοτε, η πρώτη λέξη στο δικό του λεξιλόγιο: το πάθος.

Το 2013 -τεχνικός της Μπράιτον τότε- βρισκόταν στο στούντιο του BBC για να σχολιάσει το παιχνίδι Ισπανίας – Νιγηρίας, για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών. Στο ημίχρονο του αγώνα ο παρουσιαστής της εκπομπής κοίταξε την κάμερα και είπε: «Προτού πάμε στο δεύτερο ημίχρονο να μιλήσουμε για τον Γκουστάβο (Πογέτ), καθώς τα τελευταία 45 λεπτά ήταν κάπως περίεργα για όσους βρίσκονται στο στούντιο και κυρίως για τον Γκουστάβο. Μόλις πριν από λίγο, και ενώ ήμασταν στον αέρα, ενημερώθηκε ότι απολύεται, έπειτα από τρία χρόνια παρουσίας του στον πάγκο της Μπράιτον».

Η αμηχανία του Πογέτ φάνηκε στον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε: «Για το BBC είναι μια υπέροχη ιστορία. Ενας προπονητής έμαθε για την απόλυσή του από ένα κανάλι, την ώρα που συμμετείχε σε ζωντανή εκπομπή του. Δεν έχω μιλήσει ακόμα με την ομάδα, όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, είμαι άνεργος». Δεν ήταν τυχαίο, που έμαθε τα νέα τελευταίος. Ούτε άσχετο με τις τελευταίες εξελίξεις στην ΑΕΚ.

Ο Πογέτ είχε καταφέρει να εδραιώσει την παρουσία της ομάδας από το Σάσεξ στην Championship (Β’ Κατηγορία Αγγλίας) και το 2012-2013 την είχε φτάσει στην τέταρτη θέση της βαθμολογικής κατάταξης, να διεκδικεί στα play-offs την άνοδό της στην Premier League. Οταν την έχασε -και καθώς το όνομά του «έπαιζε» για τον πάγκο ομάδων της μεγάλης Κατηγορίας (όπως και τώρα), ο Ουρουγουανός τεχνικός αξίωσε δημοσίως -με δηλώσεις του στα ΜΜΕ- την αύξηση του μπάτζετ για μετεγγραφές. Οπως ακριβώς είχε κάνει στη συνέντευξη Τύπου μετά το νικηφόρο ντέρμπι της ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό. Η ερώτηση ήταν σαφής: «Αν μείνετε στην ΑΕΚ, θα απαιτήσετε από τη διοίκηση παίκτες του επιπέδου του Ολυμπιακού, ώστε να κλείσει η ψαλίδα της διαφοράς ποιότητας που υπάρχει μεταξύ των δυο ομάδων;». Και η απάντηση του Πογέτ, σαφέστερη: «Ναι, βεβαίως. Μα, είναι πολύ απλό».

Στην Μπράιτον, αντί για την αύξηση του μπάτζετ που ζητούσε, εισέπραξε την απόλυση με αυτόν τον πολύ υποτιμητικό -για ‘κείνον- τρόπο. Στην ΑΕΚ, η… απάντηση στις απαιτήσεις του ήρθε με χρονοκαθυστέρηση, όμως ήταν η ίδια: η απόλυση. Εστω κι αν, αυτή τη φορά, φάνηκε πως αιφνιδιάστηκε ο σύλλογος – κι όχι ο προπονητής.

Η διοίκηση είχε κανονίσει τη συνάντηση με τον ατζέντη του Πογέτ στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Δυο εικοσιτετράωρα πριν από τον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Το timing ήταν τόσο λάθος, που δεν μπορεί να ήταν λάθος. Ούτε σε ερασιτεχνικό σωματείο δεν ανοίγουν τέτοια κουβέντα τις παραμονές ενός τόσο κρίσιμου αγώνα. Επειδή, πολύ απλά, υπάρχει η -μικρή ή μεγάλη- πιθανότητα, οι διαπραγματεύσεις να έχουν αρνητική κατάληξη. Στην περίπτωση του Πογέτ, η πιθανότητα ήταν πολύ μεγάλη. Είχε ήδη δώσει μια ιδέα για τις απαιτήσεις του και ήταν αναμενόμενο να ζητήσει αύξηση των αποδοχών του (και των συνεργατών του), από τη στιγμή που είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία πως αγγλικοί σύλλογοι τον θέλουν στον πάγκο τους.

Επιπλέον, η διοίκηση της ΠΑΕ δεν είχε κάτι ξεκάθαρο να του προτείνει. Το «κάτσε να δούμε πώς θα τα πας στα play-offs και βλέπουμε» δεν συνιστά σοβαρή αντιμετώπιση ενός προπονητή με τον οποίο συνεργάζεσαι επί πεντέμισι μήνες. Ιδίως όταν αυτός είναι υψηλού επιπέδου, όπως ο Ουρουγουανός, και έχει προοπτική να δουλέψει ξανά στην Αγγλία. Με δεδομένο (και) πως ο Πογέτ είναι εκρηκτικός ως χαρακτήρας, δεν ήταν απίθανο, η ΑΕΚ να χάσει την ηρεμία της την πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν. Οπως κι έγινε.

Ο Μελισσανίδης είχε αποφασίσει να επενδύσει στον Πογέτ. Του προσέφερε, για μισό χρόνο, ένα συμβόλαιο με σχεδόν τριπλάσιες αποδοχές από εκείνες του Τραϊανού Δέλλα

Το οτι η ΑΕΚ βιάστηκε να κλείσει ένα ραντεβού αμοιβαίου ξεκαθαρίσματος προθέσεων χωρίς η ίδια να έχει κατασταλάξει για τις δικές της, προκαλεί υποψίες. Πολύ περισσότερο, όταν η πιάτσα των ατζέντηδων βοούσε ότι η ομάδα είχε ήδη έρθει σε επαφή με άλλους προπονητές. Ηταν κοινό μυστικό, οτι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε μιλήσει με τον προπονητή της Ντινάμο Ζάγκρεμπ, Ζόραν Μάμιτς. Το γνώριζε, βεβαίως, και ο Πογέτ. Είναι μικρός ο κόσμος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου…

Η αντίδραση του Πογέτ, τον έκανε να χάσει το -όποιο- δίκιο του στα μάτια των μελών και των φίλων της ομάδας. Οποιοσδήποτε στη θέση του θα αποφάσιζε να αποχωρήσει. Θα ενημέρωνε σχετικώς τη διοίκηση του συλλόγου, και θα συνέχιζε τη δουλειά του. Στο τέλος, μετά το Κύπελλο και τα play-offs, θα έκανε μια συνέντευξη Τύπου και θα ανακοίνωνε οτι φεύγει -και γιατί φεύγει- από το κλαμπ. Αλλά ο εκρηκτικός λατινοαμερικανός δεν κρατήθηκε, και έβαλε τον εγωισμό του πάνω από τον επαγγελματισμό του. Εκανε την ομάδα του άνω – κάτω, μερικές ώρες πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι της, και αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις. Εδειξε οτι θεωρούσε τον εαυτό του μεγαλύτερο μέγεθος από τον σύλλογο στον οποίο εργαζόταν. Πρόκειται για ένα… αυτογκόλ, το οποίο θα μουτζουρώσει για πάντα το βιογραφικό του.

Βεβαίως, αυτός ο εγωισμός του ήταν που είχε κάνει τον Μελισσανίδη να τον… ερωτευθεί. Ο Πογέτ είχε καταφέρει να τον πείσει οτι είναι ο ιδανικός προπονητής για την ΑΕΚ, μέσα σε 40 λεπτά. Ηταν ημέρα Πέμπτη (29 Οκτωβρίου) και την Κυριακή η ΑΕΚ έπαιζε στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό. Ο Ουρουγουανός δεν γνώριζε ούτε τα ονόματα των παικτών της, όμως ο Μελισσανίδης τον άκουσε να του λέει πως ήθελε να κοουτσάρει την ομάδα ο ίδιος. Για να νικήσει, και να μην απομακρυνθεί περισσότερο από την κορυφή. Το άλλο που του έκανε εντύπωση, ήταν οτι ο Πογέτ επέμενε για συμβόλαιο οκτώ μηνών – όχι μεγαλύτερο. Και βλέπουμε. Πράγμα που βόλευε την ΑΕΚ, ώστε να τον δει πρώτα κι έπειτα να δεθεί μαζί του.

Μπήκε στη νέα του δουλειά σαν οδοστρωτήρας. Αλλαξε τους αρχηγούς της ομάδας, σύστημα, τακτική και πρόσωπα στην ενδεκάδα. Κυρίως, προσπάθησε να ντοπάρει τους ποδοσφαιριστές με αυτοπεποίθηση. Ο ίδιος είχε μπόλικη. Μετά την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης είχε δηλώσει: «Τη δική μου ΑΕΚ θα τη δείτε μετά τη διακοπή του Πρωταθλήματος». Την είδαμε. Δεν ενθουσίασε από μπάλα, όμως έμαθε να νικάει. Προχώρησε και σε μια κίνηση που απέδειξε πόσο κόβει το κάτι του στο γήπεδο. Εδωσε νέο ρόλο στον Γιάκομπ Γιόχανσον – και ο Σουηδός πέτυχε τέσσερα γκολ σε δυο μήνες, ενώ την προηγούμενη χρονιά (στη Β’ Εθνική) δεν είχε βάλει κανένα. Τα δημοσιεύματα εκείνων των ημερών, που διοχετεύονταν από την ΠΑΕ, υμνούσαν τη δουλειά του.

Τον Ιανουάριο ζήτησε ενισχύσεις. Του πήραν τον παίκτη που ήθελε περισσότερο -τον Μπρούνο Ζουκουλίνι ως δανεικό από τη Μάντσεστερ Σίτι- όμως δεν πρόλαβε να προσφέρει πριν τραυματιστεί. Η ΑΕΚ πήγαινε τόσο καλά, ώστε ήδη συζητιόταν η παράταση του συμβολαίου του. «Είναι ακόμα Ιανουάριος», είχε πει. Τον επόμενο μήνα, όλοι έσταζαν μέλι γι’ αυτόν. Εγινε ο μοναδικός προπονητής που κατάφερε να νικήσει τον Ολυμπιακό. Φαίνεται, όμως, πως το ίδιο βράδυ είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του. Η δημόσια παραδοχή του πως ο Ολυμπιακός διαθέτει πιο ποιοτικό ρόστερ από την ΑΕΚ και η ξεκάθαρη τοποθέτησή του οτι η ομάδα του δεν μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό, αν δεν επενδύσει σε παίκτες υψηλότερης ποιότητας, ήταν μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Αλλά η αλήθεια δεν είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη.

Η συνέχεια είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Λογικό, για μια ομάδα που «ψάχνεται». Το έβλεπες, όμως, και στα δημοσιεύματα εκείνων των ημερών. Ο ενθουσιασμός για τα επιτεύγματα του Πογέτ είχε ξεθυμάνει. Το ίδιο και ο θαυμασμός της διοίκησης της ΑΕΚ για τη δουλειά του. Η ανησυχία μήπως φύγει για την Αγγλία παραχώρησε τη θέση της στην αμφιβολία, για το αν είναι ο κατάλληλος. Να φταίνε, άραγε, τα αποτελέσματα ή οι δηλώσεις του;

Ο Μελισσανίδης είχε αποφασίσει να επενδύσει στον Πογέτ. Του προσέφερε, για μισό χρόνο, ένα συμβόλαιο με σχεδόν τριπλάσιες αποδοχές από εκείνες του Τραϊανού Δέλλα, και δέχτηκε τις εισηγήσεις του τον περασμένο Ιανουάριο. Επειδή διαπίστωνε, όπως όλοι, οτι πρόκειται για έναν τεχνικό με σχέδιο, οργάνωση, φιλοδοξίες και πάθος για τη νίκη. Εβλεπε, στην πράξη, τη διαφορά που είχε ο Πογέτ -ένας προπονητής με εμπειρία και παραστάσεις υψηλού επιπέδου- από τον Δέλλα, μια σπουδαία φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου και της ΑΕΚ, ο οποίος, όμως, ως τεχνικός, ακόμη μαθαίνει. Ξαφνικά, αυτός ο θαυμασμός χάθηκε. Ο καλός προπονητής είχε και απαιτήσεις. Δεν ήταν ο Δέλλας, που έλεγε σε όλα «ναι».

Το θέμα είναι οτι η ΑΕΚ… κατάφερε να αλλάξει δυο προπονητές μέσα στη σεζόν. Στους οποίους -υποτίθεται οτι- είχε αποφασίσει να επενδύσει. Ο Δέλλας έφυγε για ένα και μόνο κακό κοουτσάρισμα, στο «Καραϊσκάκης». Ο εγωισμός του Μελισσανίδη δεν άντεξε τη βαριά ήττα (4-0) από τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη. Στη συνέχεια, η ΑΕΚ αποφάσισε να στραφεί σε έναν ξένο προπονητή με υψηλό κασέ και σημαντικό όνομα. Μόλις έφυγε κι αυτός. Και, μάλιστα, κακήν κακώς. Επισήμως, επειδή βιάστηκε να πει οτι αποχωρεί, πριν του απαντήσει η ΑΕΚ αν τον θέλει. Στην πραγματικότητα, επειδή οι φιλοδοξίες του ήταν πιο βιαστικές από τα προσεκτικά βήματα του συλλόγου.

Αλλά, αυτές είναι -σε γενικές γραμμές- οι επιλογές που υπάρχουν, και η διοίκηση πρέπει να αποφασίσει πώς θέλει να πορευτεί. Ενα «δικό της παιδί» θα της κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Ενας τεχνικός με υψηλούς στόχους και ισχυρή προσωπικότητα θα της φτιάξει ομάδα. Αν ψάχνει κάποιον σπουδαίο και φιλόδοξο αλλά βολικό και συγκαταβατικό, χάνει την ώρα της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News