Ο Νορμπέρτο Φουέντες θυμάται πολύ καλά πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσε τους Rolling Stones – το Satisfaction φυσικά. Ηταν στα τέλη του 1967 κι εκείνος ολοκλήρωνε το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων για τις επιχειρήσεις εναντίον των αντεπαναστατών στα βουνά του Εσκαμπρέι. Μόνο που έπρεπε να περάσουν 2,5 χρόνια από την κυκλοφορία του 45αρη δίσκου στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τον ακούσει ο κουβανός συγγραφέας («Η αυτοβιογραφία του Κάστρο» έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη).

Πώς έφτανε η ροκ στην Κούβα; Από τους πιλότους των κουβανικών αερογραμμών και από στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών αλλά και των μυστικών υπηρεσιών – με λίγα λόγια από Κουβανούς που είχαν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.  «Εμείς επωφελούμασταν από το γεγονός ότι αυτοί οι σύντροφοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των παιδιών τους για δίσκους και ρούχα γιατί κι αυτοί με τη σειρά τους τα δάνειζαν στους φίλους τους. Το Satisfaction το άκουσα χάρις στον αδελφό μου. Εκείνος το είχε δανειστεί από έναν φίλο του, γιο ενός πρώην πράκτορα του FBI που μετά τη σύνταξη ζούσε στην Αβάνα».

Κάπως έτσι έφτασαν στα χέρια του Φουέντες δυο δίσκοι: το Satisfaction και το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band των Beatles. «Ηταν ο ιδανικός συνδυασμός. Αξεπέραστος. Οι Beatles μου μετέδιδαν μια αίσθηση απόστασης – στο κάτω κάτω ήταν κομμάτι της κληρονομιάς του αγγλικού βοντβίλ και η λέξη Επανάσταση τους τρόμαζε όσο τίποτε. Οι Rolling Stones, αντίθετα, συνεχίζουν μέχρι σήμερα να τρέφουν συμπάθεια για τον Διάβολο».

Οι πυροβολισμοί, οι άνθρωποι που τρέχουν να σωθούν, οι κάμερες ασφαλείας που αποτυπώνουν τον τρόμο. Συνέβη στο Βέλγιο την περασμένη Τριτη, στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο. Μόνο; Όχι. Τις τελευταίες εβδομάδες οι τρομοκράτες χτύπησαν επίσης στην Τουρκία, στην Ακτή του Ελεφαντοστού, στην Υεμένη, Αλλά καμία από αυτές τις τραγωδίες δεν τράβηξε το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Γιατί;

Οι ΝΥΤ έθεσαν το ερώτημα κατευθείαν στους ανθρώπους που ζουν σε αυτές τις χώρες. «Οι πολίτες της Ακτής του Ελεφαντοστού έχουν λιγότερη αξία, οι Αφρικανοί έχουν λιγότερη αξία. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω», εξηγεί στην εφημερίδα μια γυναίκα από την αφρικανική χώρα. Ο Μπαράκ Ομπάμα έδωσε εντολή να κυματίζουν μεσίστιες οι σημαίες στα δημόσια κτίρια των ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις στο Βέλγιο, ενώ δεν έκανε το ίδιο όταν οι καμικάζι σκόρπισαν τον θάνατο στην Τουρκία ή την Υεμένη. «Γιατί;», ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρκ Τόνερ. «Δεν ξέρω με πιο κριτήριο γίνονται αυτές οι επιλογές», ήταν η απάντησή του. Κι αν οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης επί ολόκληρες ημέρες, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις επιθέσεις στο Γκραντ Μπασάμ.

«Είναι ένα είδος διάκρισης», λέει ένας άλλος πολίτης από την Ακτή του Ελεφαντοστού. «Αλλά η τρομοκρατία είναι ένα πρόβλημα που μας αφορά όλους». Και δεν γίνεται παρά να το λύσουμε όλοι μαζί.

Οταν ο νέος εισαγγελέας απονομής χάριτος Μπομπ Ζάουζμερ ανέλαβε τα καθήκοντά του τον περασμένο μήνα στην Ουάσινγκτον, βρήκε να εκκρεμούν περισσότερες από 9.000 αιτήσεις. Πολλές από αυτές είχαν κατατεθεί με βάση το Σχέδιο Επιείκειας 2014, το οποίο τότε είχε ανακοινωθεί από το υπουργείο Δικαιοσύνης μετά βαΐων και κλάδων γιατί υποτίθεται ότι άνοιγε τον δρόμο για την απελευθέρωση κρατουμένων, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί με εξαιρετικά βαριές ποινές.

Δεν είναι πάντως ο εισαγγελέας αυτός που αποφασίζει εάν θα ικανοποιηθεί κάποια αίτηση για απονομή χάριτος. Η δική του δουλειά είναι να επιλέγει αυτές που πληρούν τις προϋποθέσεις και αξίζει να τεθούν υπόψη του αμερικανού προέδρου. Δουλειά καθόλου εύκολη. Που γίνεται ακόμη πιο δύσκολη στην περίπτωση του Μπομπ Ζάουζμερ. Γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο πρόεδρος που έχει απονείμει τις λιγότερες χάρες από την εποχή του Τζον Ανταμς – του πιο «ανελέητου προέδρου», σύμφωνα με την Washington Post.

Σε αριθμούς; Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει απονείμει μόλις 70 χάρες και έχει εγκρίνει μόλις 187 μετατροπές ποινής. Συγχρόνως, έχει απορρίψει 1.629 αιτήσεις χάριτος και 8.123 αιτήσεις για μείωση ποινής (αριθμός που αποτελεί νέο ρεκόρ). Κι αν συνεχίσει έτσι στον χρόνο που του απομένει στον Λευκό Οίκο, θα γίνει ένας από τους πλέον «ανελέητους προέδρους» στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Για την ιστορία και τα ευτράπελα της θερινής ώρας έγραψε ο Δημήτρης Χουλιαράκης στο Protagon. Η Monde, πάλι, γράφει για την πρακτική της χρησιμότητα και αποδοχή της από την κοινή γνώμη. Γιατί σύμφωνα με μελέτη της γαλλικής Υπηρεσίας για το Περιβάλλον και τον Ελεγχο και Ενέργειας, στην πλειονότητα των Γάλλων δεν αρέσει καθόλου αυτό το μπρος πίσω των δεικτών του ρολογιού. Οι περισσότεροι απ’ όσους ρωτήθηκαν διαπιστώνουν «αυξημένη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας  το πρωί και πολύ λιγότερη κατανάλωση τη νύχτα». Το 54% ζητάει να καταργηθεί η αλλαγή ώρας έναντι μόλις του 19% που λέει το αντίθετο. Το 59% δεν βλέπει κανένα οικονομικό όφελος από την υποτιθέμενη εξοικονόμηση ενέργειας, ενώ το 75% καταγράφει αρνητικές συνέπειες στον ύπνο του, τη διατροφή του και τη διάθεσή του.

Δεν είναι οι Γάλλοι παράξενοι. Πέρυσι  – υπενθυμίζει η Monde – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε παραδεχθεί ότι «η ανθρώπινη υγεία επηρεάζεται από την αλλαγή των βιορυθμών». Το 2008 μια σουηδική έρευνα που είχε δημοσιευθεί στην επιθεώρηση New England Journal of Medicine διαπίστωνε «μια στατιστικά σημαντική αύξηση των εμφραγμάτων» κατά την εβδομάδα που ακολουθούσε την αλλαγή της ώρας. Ενώ οι οργανώσεις που μάχονται κατά της αλλαγής της ώρας (ναι, υπάρχουν κι αυτές) υποστηρίζουν ότι αυξάνονται και τα τροχαία ατυχήματα. Αυτό το τελευταίο εξάλλου ήταν κι ένα από τα επιχειρήματα της ρωσικής κυβέρνησης το 2011 για να καταργηθεί η αλλαγή της ώρας. Ακολούθησαν η Ουκρανία και η Αίγυπτος που το 2014, όμως, άλλαξε και πάλι τους δείκτες.

Τελικά, τι ώρα είναι;

Σχεδόν επτά στους δέκα μαθητές κάτω των 14 ετών στη Βρετανία ανταλλάσουν μηνύματα ερωτικού περιεχομένου. Κι όχι μόνο. Περισσότεροι από τους μισούς εκπαιδευτικούς ξέρουν ότι οι μαθητές χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον ίδιο λόγο. Τα αποτελέσματα προέρχονται από έρευνα του συνδικάτου των εκπαιδευτικών σε δείγμα 1.300 ατόμων. Το 63% των 14χρονων μαθητών – λένε αυτά τα αποτελέσματα – έχουν εμπειρία από το λεγόμενο sexting, ενώ οι 13χρονοι που έχουν λάβει μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου φτάνουν το 45%. Κάποιοι εκπαιδευτικοί μάλιστα διαβεβαιώνουν ότι το φαινόμενο παρατηρείται ακόμη και σε μαθητές 7 και 9 ετών.

Το συνδικάτο καταγγέλλει ότι η βρετανική κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Το οποίο γενικότερα έχει και μια άλλη παράμετρο: πολλοί γονείς χρησιμοποιούν τα σόσιαλ μίντια για να επικρίνουν ή ακόμη και να απειλήσουν τους δασκάλους των παιδιών τους. «Πώς μπορούν τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν σωστά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όταν οι γονείς τα χρησιμοποιούν με λανθασμένο τρόπο;» αναρωτιούνται. Πολλοί μαθητές πάντως θεωρούν το sexting «μέρος της καθημερινότητάς τους» ενώ υποστηρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν από αυτό. Λέτε κάτι να ξέρουν;