Καταλαβαίνω τι ήθελε να πει ο υπουργός Πολιτισμού όταν δήλωσε πως είναι τιμητική για την Ελλάδα η εικόνα στην Ειδομένη. Καταλαβαίνω απολύτως. Προφανώς ήθελε να πει πως είναι θετικό ότι δεν έχει υπάρξει βίαιη παρέμβαση και πως, αν κάποιος πρέπει να νιώθει ντροπή, είναι οι χώρες που αρνούνται να υποδεχθούν πρόσφυγες στο δικό τους έδαφος. Δεν συμφωνώ μαζί του, αλλά καταλαβαίνω.
Το ίδιο εύκολα κατάλαβα τι εννοούσε προ ημερών ο συνάδελφός του, o Δημήτρης Μάρδας, όταν έλεγε διπλωματία ή πόλεμος. Προφανώς ήθελε να πει πως η διπλωματία είναι μονόδρομος στη διαχείριση διαφωνιών με την Τουρκία.

Και τα γεμιστά της Θεανώς Φωτίου τα καταλαβαίνω. Ηταν ένας τρόπος να πει στον κόσμο πως, παρά τις δυσκολίες, θα τα καταφέρουμε. Πως κι απ’ το τίποτε ακόμη, έχουμε μάθει να δημιουργούμε.

Και το αστείο του κ. Κουρουμπλή για τα κιλά που θα χάσουν οι δικηγόροι στις πορείες… Ακόμη κι αυτό το καταλαβαίνω…

Και πριν από αρκετούς μήνες, κατάλαβα απολύτως τι προσπαθούσε να πει η Τασία Χριστοδουλοπούλου όταν έλεγε πως οι μετανάστες λιάζονται. Μένω λίγα στενά από την Ομόνοια και έχω την εικόνα. Πράγματι, σε μια χώρα που έχει 320 μέρες ήλιο, όποιος απελπισμένος κάτσει στο μπετόν της πλατείας αναπόφευκτα θα λιαστεί.

Σε μια χώρα που φλερτάρει με μαζικό νευρικό κλονισμό, εξουθενωμένη από την κρίση και επιβαρυμένη από το Προσφυγικό, δεν αποτελεί ιδιαίτερα σοφή επιλογή από μέρους της κυβέρνησης να ακολουθεί αυτήν την πρακτική

Ακόμη κι εκείνο το «εξαφανίζονται» που είπε η τότε υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, κι αυτό το καταλαβαίνω. Δεν εννοούσε προφανώς πως εξαϋλώνονται. Ηθελε να πει πως φεύγουν και κανείς δεν γνωρίζει πού καταλήγουν.

Νομίζω όλοι μας καταλαβαίνουμε. Αρκεί όμως να σκεφτούμε πως αποκλείεται όλες οι παραπάνω δηλώσεις να γίνονται κατά κυριολεξία. Με άλλα λόγια, για να αντιληφθούμε τι θέλει να πει ο εκάστοτε υπουργός, πρέπει να πάρουμε τη δήλωσή του, να αποκλείσουμε ότι εννοεί αυτό που λέει με τη διατύπωση που κάθε φορά επιλέγει και να καταλήξουμε σε ένα λογικοφανές συμπέρασμα.

Αυτό όμως είναι πρόβλημα.

Σε μια χώρα που φλερτάρει με μαζικό νευρικό κλονισμό, εξουθενωμένη από την κρίση και επιβαρυμένη από το Προσφυγικό, δεν αποτελεί ιδιαίτερα σοφή επιλογή από μέρους της κυβέρνησης να ακολουθεί αυτήν την πρακτική. Οι πολιτικοί οφείλουν να είναι προσεκτικοί σε κάθε δήλωσή τους, αντί να σπεύδουν εκ των υστέρων -σε μια απόπειρα να μαζέψουν τα αμάζευτα- να χρεώσουν στους δημοσιογράφους απόπειρα διαστρέβλωσης των λεγομένων τους. Εκτός βέβαια κι αν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι κανείς δεν τους παίρνει πια στα σοβαρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News