Ποτέ ο πρωθυπουργός μιας μικρής και απομονωμένης από τους περισσότερους στην Ευρώπη χώρας δεν άσκησε βέτο σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η μοναδική φορά τις τελευταίες δεκαετίες που μπλοκαρίστηκε η έκδοση κοινού ανακοινωθέντος από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ήταν από τη Μάργκαρετ Θάτσερ το 1984. Τότε δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά ΕΟΚ. Και η Θάτσερ διαπραγματευόταν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΟΚ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες για επιστροφή κοινοτικών χρημάτων στη χώρα της. Δεν έλαβε αυτά που ζητούσε, μπλόκαρε τις ευρωπαϊκές αποφάσεις και γύρισε στην Ντάουνινγκ Στριτ.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ΕΟΚ. Και φυσικά ο Τσίπρας δεν είναι Θάτσερ. Η απειλή του για βέτο και ο διπλωματικός πόλεμος στον οποίο έχει μπει η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες έναντι της Βιέννης, με αφορμή την πρωτοβουλία για Διάσκεψη των χωρών του Βαλκανικού Διαδρόμου χωρίς την πρόσκληση της Αθήνας, είναι περισσότερο η κραυγή απελπισίας μιας κυβέρνησης που βλέπει το ευρωπαϊκό πουλόβερ να ξηλώνεται και η ίδια να υφίσταται τις δραματικές συνέπειες.

Η κυβέρνηση φταίει επειδή έδωσε όλα τα επιχειρήματα στους σκληρούς της Ευρώπης να την επικρίνουν για ελλιπή φύλαξη των συνόρων. Ομως, τώρα που τήρησε τις δεσμεύσεις της ως προς τα hotspots, κανένας δεν ασχολείται. Το παιχνίδι έχει φύγει από το γήπεδο της Ελλάδας και βρίσκεται στο γήπεδο των ισχυρών της Ευρώπης. Αν, όμως, στις 7 Μαρτίου δεν λειτουργήσουν ή δεν επιβληθούν οι ευρωπαϊκές αποφάσεις, κανένας δεν θα χύσει δάκρυα για το Plan B – δηλαδή ένα κλείσιμο συνόρων, για το οποίο το πρώτο βήμα έγινε ήδη δυστυχώς. Τις συνέπειες αυτού του plan B δεν θα υποστεί ούτε το Βερολίνο, ούτε η Βιέννη, αλλά η Αθήνα.

Οσοι γνωρίζουν τα ευρωπαϊκά πράγματα και τις ισορροπίες αναρωτιούνται αν η Αυστρία τελικά δρα τόσο μονομερώς όσο φαίνεται, ή όσο θέλει να πιστεύει η ελληνική κυβέρνηση. Είναι το ίδιο που έχουν αναρωτηθεί πολλές φορές τους τελευταίους μήνες οι ίδιοι για τις χώρες Βίζεγκραντ, οι οποίες βρίσκονται κάτω από την απόλυτη επιρροή της γερμανικής σφαίρας – κι όμως η Ανγκελα Μέρκελ «αδυνατεί» να τους συμμορφώσει.

Αδυνατεί, ή δεν θέλει, προκειμένου να έχει όλες τις πιθανότητές της ανοικτές και η Γερμανία, όπως και άλλες φορές στο παρελθόν παίζει τον διπλό ρόλο του καλού και του κακού μπάτσου;

Το σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει, αφού οι μόνες χώρες που φέρονται πρόθυμες να υποδεχθούν πλέον μετανάστες είναι η Γερμανία, η Ολλανδία, η Σουηδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Απλώς δεν έχουν κλείσει ακόμα επισήμως τα σύνορα. Η 7η Μαρτίου θα είναι η ημέρα της κρίσως και για τους Ελληνες και για τους Ευρωπαίους

Η μεν Μέρκελ έχει υπάρξει ιδιαίτερα υποστηρικτική υπέρ μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης στις δημόσιες δηλώσεις της, όπως και οι σοσιαλδημοκράτες Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ. Ο χριστιανοδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών, όμως, Τομάς Ντεμεζιέρ κατέστησε σαφές ότι αν δεν σημειωθεί μείωση των ροών εντός των επόμενων δύο εβδομάδων, θα πρέπει η Σένγκεν να προστατευθεί σε κάποια άλλα σύνορα (στα σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ).

Η Μέρκελ μετρά μόνο ήττες στο Προσφυγικό το τελευταίο διάστημα. Και στον κυβερνητικό συνασπισμό και στην Ευρώπη. Από τη μια το πρόγραμμα μετεγκατάστασης, μια ευρωπαϊκή απόφαση που ψηφίστηκε από όλους και καταπατήθηκε βίαια από τις χώρες της ομάδας Βίζεγκραντ (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία) χωρίς να υποστούν συνέπειες. Τώρα ο Βίκτορ Ορμπάν διακωμωδεί την ευρωπαϊκή απόφαση που ψήφισε, ανακοινώνοντας ότι θα κάνει δημοψήφισμα με αντικείμενο τις επιβληθείσες από την ΕΕ ποσοστώσεις υποδοχής προσφύγων ανά χώρα.

Ακόμη μια ήττα της Μέρκελ ήταν η μονομερής ενέργεια της Αυστρίας να συγκαλέσει στη Βιέννη Διάσκεψη των χωρών του Βαλκανικού Διαδρόμου χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση ή πρόσκληση της Ελλάδας.

Η γερμανίδα καγκελάριος στηρίζει την Ελλάδα για να μην υποστεί ακόμη μια ήττα. Είναι πλέον ζήτημα δικού της γοήτρου και συνοχής της κυβέρνησής της. Μπορεί, όμως, να επιβάλει στους υπόλοιπους την ευρωπαϊκή λύση στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 7ης Μαρτίου, ή μήπως είναι αργά, αφού πλέον η κάθε χώρα δρα σύμφωνα με το εθνικό της συμφέρον;

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αυτό υπονόησε δηλώνοντας μετά το Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών της Πέμπτης ότι η Ευρώπη έχει ακριβώς 10 ημέρες για να ανακόψει ή να μειώσει τις ροές. Διαφορετικά, όπως είπε, το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου θα καταρρεύσει. Στην πραγματικότητα, το σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει, αφού οι μόνες χώρες που φέρονται πρόθυμες να υποδεχθούν πλέον μετανάστες είναι η Γερμανία, η Ολλανδία, η Σουηδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Απλώς δεν έχουν κλείσει ακόμα επισήμως τα σύνορα. Η 7η Μαρτίου θα είναι η ημέρα της κρίσως και για τους Ελληνες και για τους Ευρωπαίους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News