Τόσα χρόνια περπατάω τα βουνά και τα λαγκάδια. Το μάτι μου σαρώνει το περιβάλλον, σκανάρει και αποθηκεύει εικόνες. Ξεχωρίζει βιότοπους, ταξινομεί φυτικές οικογένειες, γένη, είδη, υποείδη. Διαβάζω σχετικά βιβλία αναζητώντας γνώσεις για την ασφαλή αναγνώριση, τις χρήσεις, συνταγές για την αξιοποίησή τους. Με λίγα λόγια το φυτικό βασίλειο για μένα, μέχρι πρόσφατα, χωριζόταν σε φυτά βρώσιμα τα οποία άξιζαν την προσοχή μου και συγκομίζονταν για τροφή, σε φυτά δηλητηριώδη, που άξιζαν το σεβασμό και την αποφυγή, και στα υπόλοιπα μη βρώσιμα, που έφτιαχναν απλά το ευχάριστο περιβάλλον της τροφοσυλλογής. Όλα αυτά μέχρι πρόσφατα. Γιατί εν τω μεταξύ ερωτεύτηκα! Ερωτεύτηκα τις αρχόντισσες κυρίες του φυτικού βασιλείου, τις ορχιδέες. Έρωτας κεραυνοβόλος; Δεν θα το έλεγα. Τόσα χρόνια στα βουνά, όπου με πάθος πεινασμένου πρωτόγονου αναζητούσα μανιτάρια, βλαστάρια, βότανα, άγριους καρπούς, διασταυρωθήκαμε συχνά με την αρχοντική τους ομορφιά. Δεν έμεινα εντελώς ασυγκίνητος από τα κάλλη τους. Τους αφιέρωνα λίγο χρόνο, ίσα για μια βιαστική φωτογραφία.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News