Αν έχετε την τύχη να βρεθείτε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη και δείτε μια γυναίκα πεσμένη μπρούμυτα στις σκάλες του, μην πανικοβληθείτε και μην καλέσετε τις πρώτες βοήθειες. Διότι ούτε έχει λιποθυμήσει, ούτε κάποιος την έσπρωξε, ούτε έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Είναι απλώς μία από τους 18 χορευτές που υλοποιούν το έργο της κυπριακής καταγωγής χορογράφου και εικαστικού, Μαρίας Χασάπη, το οποίο θα διαρκέσει έως και τις 20 Μαρτίου.
«Πρόκειται για μια “ζωντανή εγκατάσταση“», είναι η περιγραφή που δίνει η ίδια η καλλιτέχνης για το έργο της υπό τον τίτλο «Plastic» (Πλαστικό), στο πλαίσιο του οποίου χορευτές- ανάμεσά τους και η ίδια η δημιουργός – παίρνουν θέσεις που παραπέμπουν σε κατάρρευση, μετάβαση ή απλώς ξεκούραση. Το «Plastic» μετακομίζει σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία τέχνης του κόσμου ύστερα από την παρουσίαση του στο Μουσείο Χάμερ του Λος Άντζελες και στο Στεντέλιτζκ του Άμστερνταμ και θα «καταλάβει» τα δύο κλιμακοστάσια και το αίθριο του κτιρίου. Στόχος των έργων της Μαρίας Χασάπη είναι να παροτρύνει τους θεατές να μειώσουν την ταχύτητά τους παρακολουθώντας τους περφόρμερς, όπως συνέβη με το έργο της «Premiere» (Πρεμιέρα) που παρουσιάστηκε το 2013 κατά τη διάρκεια του οποίου οι πέντε συμμετέχοντες χορευτές δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να περιστρέφονται κατά 180 μοίρες για 75 λεπτά.
Art on the stairs to #MOMA atrium #mariahassabi PLASTIC @mariahassabi Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Linda Yablonsky (@fabyab) στις
«Ο κόσμος πραγματικά δεν ξέρει πώς να αντιδράσει», λέει η Μαρία Χασάπη, της οποίας το ελληνικό κοινό πρόσφατα είδε ξανά δουλειά της καθώς ήταν υποψήφια για το βραβείο ΔΕΣΤΕ κλέβοντας την παράσταση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο φιλοξενήθηκαν τα έργα των υποψηφίων, με το γλυπτό μιας πεσμένης γυναίκας στο πάτωμα της εισόδου, το οποίο ήταν τόσο αληθοφανές, ώστε πολλοί από τους επισκέπτες έσπευδαν να το αγγίξουν για να διαπιστώσουν αν επρόκειτο για γλυπτό ή για περφόρμερ.
Απαντά εκείνη ή οι συνεργάτες της σε όσους δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και επιχειρούν να διακόψουν την περφόρμανς τους; «Δεν τους λέμε τίποτα. Ωστόσο μια φορά επειδή ένας ηλικιωμένος κύριος ανησυχούσε πολύ για την υγεία μου και επέμενε, αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω κάτι, κι απλώς του χαμογέλασα». Πως περιγράφει η ίδια τη δουλειά της; «Με τα χρόνια ανέπτυξα μια χορογραφική πρακτική επικεντρωμένη στη σχέση σώματος και εικόνας. Το έργο μου με μέσο την αφαίρεση, επικεντρώνεται στην ένταση μεταξύ του ανθρώπινου υποκειμένου και του καλλιτεχνικού αντικειμένου, του χορευτή ως περφόρμερ και ως φυσικής οντότητας. Με τη χαρακτηριστική βραδύτητα της και τη σταδιακή της πρόοδο, η χορογραφία μου δίνει τη δυνατότητα για μια «αναμονή» όπου η φόρμα παγώνει και γίνεται αντικείμενο στοχασμού», σημείωνε η ίδια στον κατάλογο των υποψηφίων για το βραβείο ΔΕΣΤΕ.
Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Carina (@sogemstore) στις
Ποια είναι η Μαρία Χασάπη
Γεννήθηκε το 1973 στη Λευκωσία και σπούδασε χορό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη χορογραφική πρακτική που στρέφεται γύρω από τη σχέση του σώματος με την ακίνητη εικόνα και τη γλυπτική ενώ βασικά στοιχεία της δουλειάς της αποτελούν η αισθητική ακρίβεια και η μεγάλη διάρκεια. Συχνά δε την απασχολεί η εμπλοκή του θεατή με τον περφόρμερ, αλλά και με το ίδιο το έργο, γι’ αυτό και στο έργο που παρουσίασε στην Αθήνα ως υποψήφια του βραβείου ΔΕΣΤΕ καλούσε τους θεατές να γίνουν εκείνοι χορευτές ακολουθώντας τις γραπτές οδηγίες της και συνοδευόμενοι από τις εναλλαγές του φωτός, ενώ στην είσοδο είχε τοποθετήσει το γλυπτό μιας «κεραυνοβολημένης» κοπέλας.
Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Lucien Zayan (@theinvisibledog) στις
Στην επαγγελματική της διαδρομή έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας (2013) κι έχει τιμηθεί με το Βραβείο Herb Alpert Award (2015) και το Προεδρικό Βραβείο Παραστατικών Τεχνών Πολιτιστικού του Κάτω Μανχάταν (2012), ενώ στο παρελθόν ήταν και υπεύθυνη για την επιμέλεια κίνησης της παγκόσμια καμπάνια του οίκου Κάλβιν Κλάιν.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News