Θέλω να σας μιλήσω για τον ψιλικατζή της γειτονιάς μου. Eχει στήσει το μαγαζάκι του απέναντι απ’ το πατρικό μου σπίτι, στη γωνία του δρόμου. Πριν απ’ αυτόν πέρασαν απ’ τη γωνία ένα σωρό άλλοι ψιλικατζήδες. Ερχονταν κι έφευγαν. Μέχρι που ήρθε αυτός, και κατάλαβα γιατί έφευγαν οι άλλοι.

Ο ψιλικατζής μου ανοίγει κάθε μέρα γύρω στις 7.30 και κλείνει αργά το βράδυ. Βρέξει-χιονίσει εκείνος ανοίγει και κλείνει τις ίδιες ώρες. Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό; Αμα φεύγεις για δουλειά πρωί-πρωί και την προηγούμενη συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις εισιτήριο για λεωφορείο, δεν αγχώνεσαι πού θα βρεις να πάρεις, θα πάρεις απ’ το ψιλικατζίδικο. Κι άμα επιστρέφεις σπίτι αργά και δεν έχεις τσιγάρα ξέρεις ότι θα το βρεις ανοιχτό, δεν θα χαρμανιάσεις.

Είναι τόσο συνεπής ο ψιλικατζής μου που άμα αλλάξει κάτι στο πρόγραμμά του, άμα είναι να μην ανοίξει μια μέρα ας πούμε, το ανακοινώνει δυο μέρες πριν. Βγάζει χαρτάκι στην πόρτα: την τάδε του μηνός δεν θ’ ανοίξω γείτονες.

Να ένας λόγος που στην Ελλάδα περνάμε τόσο χάλια, μας λείπουν οι συνεπείς. Από ψιλικατζήδες μέχρι πολιτικούς, οι περισσότεροι άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Λένε ότι ανοίγουν το ξημέρωμα και μια μέρα, τη μέρα που δεν έχεις εισιτήριο συνήθως, ανοίγουν απροειδοποίητα το μεσημέρι

Πόσο τον αγαπώ τον ψιλικατζή της γειτονιάς μου. Πόσο αγαπώ γενικά, όποιον έχει συνέπεια. Οποιον κάνει ό, τι λέει, όποιον δεν σε κρεμάει, όποιον σου δίνει τη δυνατότητα να στηριχτείς πάνω του. Είναι τόσο σπάνιο στη χώρα που ζω. Και το ‘χω τσεκάρει στη ζωή μου μέχρι τώρα, η συνέπεια του ενός κάνει τη ζωή των πολλών καλύτερη.

Να ένας λόγος που στην Ελλάδα περνάμε τόσο χάλια, μας λείπουν οι συνεπείς. Από ψιλικατζήδες μέχρι πολιτικούς, οι περισσότεροι άλλα λένε κι άλλα κάνουν. Λένε ότι ανοίγουν το ξημέρωμα και μια μέρα, τη μέρα που δεν έχεις εισιτήριο συνήθως, ανοίγουν απροειδοποίητα το μεσημέρι. Λένε ότι θα μεταρρυθμίσουν το κράτος και το καταστρέφουν περισσότερο, λένε ότι θα σκίσουν μνημόνια και τα υπογράφουν. Κι οι πολίτες ψηφίζουν εκείνους που έχουν υπογράψει μνημόνια και μετά εξεγείρονται επειδή τα εφαρμόζουν.

Εβλεπα τους αγρότες στο Σύνταγμα. Τους πονώ. Πονώ κάθε έναν στην Ελλάδα, και μένα μαζί, που έχουμε φτάσει να ζούμε έτσι, που έχουμε χάσει τόσα, ακόμα και την ελπίδα μας. Αλλά το άκουσα και το ξανάκουσα, από πολλούς αγρότες και δεν μπορώ να μην το πω. Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ και τον Σεπτέμβρη, λέγανε αρκετοί μπροστά στην κάμερα, μεταξύ συνθημάτων κατά της κυβέρνησης κι ενώ πετούσαν πορτοκάλια στο δρόμο.

Εκείνος ο αγρότης που τώρα διαδηλώνει για ένα Μνημόνιο που του φορτώθηκε στην πλάτη, ενώ ψήφισε ξέροντας ότι θα του φορτωθεί, δεν μοιάζει καθόλου με τον ψιλικατζή μου. Είναι ένας ασυνεπής πολίτης, εξίσου ασυνεπής με τον πολιτικό που ψήφισε. Και τους  περιγράφει εύστοχα και τους δυο ένα ανέκδοτο που κυκλοφορεί στο facebook:

ΣΥΡΙΖΑ: Παιδιά ο γάιδαρος πετάει!
Αγρότες: Σίγουρα πετάει. Το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ!
ΣΥΡΙΖΑ: Είπα εγώ ότι πετάει;
Αγρότες: Είσαι ψεύτης!!!
ΣΥΡΙΖΑ: Είσαι φασίστας!!!

ΥΓ1: Τον Σεπτέμβρη συγχωρέσαμε τα ψέματα του Γενάρη και τώρα δεν συγχωρούμε τις αλήθειες του Σεπτέμβρη.

ΥΓ2: Ο ψιλικατζής αυτός είναι ένας λόγος για να μένεις στην οδό Κερασούντος, στην Άνω Ν. Σμύρνη

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News