Ομνύω στη μαλακή, σπογγώδη υφή των κέικ, είναι η συνηθισμένη μου κρίση του μεσονυχτίου: με τα φώτα της κουζίνας σβηστά, και μόνο εκείνα του απορροφητήρα αναμμένα στη χαμηλή σκάλα, ετοιμάζω κέικ ως και πολύ αργά μόνο και μόνο για να έχουμε δυο ευωδιαστές φέτες δίπλα στον πρωινό καφέ.

Τέλειωσε το βούτυρο; Δεν πειράζει, ελαιόλαδο, τι να βρεις ανοιχτό τέτοια ώρα. Δεν έχω γάλα; Θα δοκιμάσω με χυμό πορτοκαλιού. Με γιαούρτι; Λες να πετύχει;

Δοκιμές επί δοκιμών, μπαίνουν και τα φρούτα στο παιχνίδι και οι πειραματισμοί δεν τελειώνουν ποτέ.

Μα το αληθινό αντικείμενο του πόθου μου, κυρίως λόγω ακρίβειας που απαιτεί στον χρόνο, είναι τα μικρά σοκολατένια κέικ-λάβα.

Εκείνα που απ’ έξω μοιάζουν με σουφλέ μα μόλις το κουτάλι σπάσει τη μαλακή ζύμη από μέσα ξεχύνεται ζεστή-καυτή η υγρή ακόμα σοκολάτα.

Τα υλικά αρκούν για τέσσερα κεκάκια, όμως μπορείτε να επαναλάβετε μέχρι… εξαντλήσεώς σας.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News