Σχεδόν χίλια χρόνια (962, για την ακρίβεια) μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών, της Ανατολικής και της Δυτικής, ο οικουμενικός πατριάρχης της καλαθοσφαίρισης – δηλαδή η διεθνής ομοσπονδία (FIBA) – και ο Πάπας της Ευρωλίγκας, Τζόρντι Μπερτομέου, οδηγούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε διάσπαση. Χωρίς κανείς να μπορεί να διανοηθεί, πώς είναι δυνατόν να συνυπάρξουν, πρακτικά, η Euroleague – που υφίσταται από το 2000 – και το Basket Champions League: η νέα διοργάνωση, την οποία η FIBA σκοπεύει να παρουσιάσει στις 20-21 Μαρτίου στο Παρίσι.

Την Παρασκευή, η διεθνής ομοσπονδία ανακοίνωσε ότι κατέληξε σε συμφωνία με τις αντίστοιχες εθνικές μπασκετικές Αρχές της Γαλλίας και της Ιταλίας. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση, στελέχη της FIBA συναντήθηκαν στο Λονδίνο με τις ομοσπονδίες επτά χωρών -Ελλάδας, Ισπανίας, Ρωσίας, Τουρκίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Γαλλίας- και απέσπασαν τη συγκατάθεση της Ιταλίας και της Γαλλίας για τη συμμετοχή των ομάδων – μελών τους στα ευρωπαϊκά τουρνουά που θα διεξάγονται υπό την αιγίδα της, δηλαδή το Champions League και το Europe Cup. «Αναμένεται να ακολουθήσουν κι άλλες ομοσπονδίες», υπογραμμίζει… απειλητικά το δελτίο Τύπου της FIBA.

Αυτό, βεβαίως, θα σημάνει την αποχώρησή τους από την Ευρωλίγκα (στην οποία φέτος αγωνίζονται η Σάσαρι από την Ιταλία και οι Λιμόζ, Στρασμπούρ από τη Γαλλία), αλλά και από το EuroCup (Ρέτζιο Εμίλια, Βενέτσια, Τρεντίνο και Μπρίντιζι από την Ιταλία, και Νανσί, Λε Μαν και Ναντέρ από τη Γαλλία). Μοναδική εξαίρεση, η Αρμάνι Τζινς Μιλάνο, που έχει ήδη υπογράψει για την παραμονή της στην Ευρωλίγκα -τα δέκα επόμενα χρόνια- με τις ευλογίες της ιταλικής ομοσπονδίας μπάσκετ, η οποία της έδωσε το «ok».

Ναι, καλά καταλάβατε. Στο εξής, κάθε ευρωπαϊκός σύλλογος θα μπορεί να επιλέγει σε ποια συνομοταξία διοργανώσεων θα παίζει. Στην Euroleague και στο EuroCup, από τη μια, ή στο Basket Champions League και στο Europe Cup, από την άλλη. Οπως προκύπτει και από το ιταλικό παράδειγμα, οι ομοσπονδίες θα αποφασίζουν για τον εαυτό τους σε ποιο άρμα θα ανέβουν, όμως δεν θέλουν -ή δεν μπορούν- να υποχρεώσουν τις ομάδες – μέλη τους να τις ακολουθήσουν. Κι ας απειλεί, η FIBA, ότι θα δώσει εντολή στις εθνικές ομοσπονδίες, να τιμωρούν τους συλλόγους που θα επιλέγουν την Euroleague, με αποβολή από τα πρωταθλήματα.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός επέλεξαν ήδη το στρατόπεδο της Euroleague. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιπες εννέα ομάδες που είχαν εγγυημένη παρουσία στην πρώτη τη τάξει κατηγορία της Ευρωλίγκας: η Εφές (Τουρκία), η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Αρμάνι Μιλάνο, η Μπαρτσελόνα, η Φενέρμπαχτσε (Τουρκία), η Λαμποράλ Κούτσα (Ισπανία), η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ζαλγκίρις Κάουνας (Λιθουανία). Το τουρνουά θα συμπληρώνουν, η κάτοχος του EuroCup, τρεις εθνικές Πρωταθλήτριες (από εκείνες που θα «ψηφίσουν» Ευρωλίγκα) και η νικήτρια ενός Προκριματικού Γύρου οκτώ ομάδων.

Η FIBA, από την άλλη, ακόμη στρατολογεί συλλόγους για τα δικά της ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσονται και οι τακτικές συναντήσεις της με τις ηγεσίες των… G7 ομοσπονδιών της Ευρώπης (Ισπανία, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ρωσία και Τουρκία), οι οποίες έχουν συμφωνήσει για τη δημιουργία (από την περίοδο 2016-2017) του Champions League. Εισηγούνται, μάλιστα, ένα μοντέλο διαφορετικό, σε σχέση με την αρχική πρόταση της FIBA, το οποίο έχει πολλά κοινά σημεία με το σχέδιο λειτουργίας της Euroleague (εγγυημένες συμμετοχές, πρωτάθλημα 16 ομάδων σε 30 αγωνιστικές, προκριματική φάση κ.λπ).

Η Ευρωλίγκα συστάθηκε το 2000, όταν αρκετές από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης είχαν αποσχιστεί -εντελώς αναίμακτα- από τους κόλπους της διεθνούς ομοσπονδίας. Το δικό τους πρωτάθλημα, η Euroleague, κυριάρχησε σε όλους τους τομείς, έναντι της Suproleague, της τελευταίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης σε επίπεδο συλλόγων που διεξήχθη με ευθύνη της FIBA, και τώρα η διεθνής ομοσπονδία θέλει να επανακτήσει τον έλεγχο – και τα εκατομμύρια που εδώ και 15 χρόνια διαφεύγουν από τα ταμεία της. Κάτι αντίστοιχο πήγε να γίνει και στο ποδόσφαιρο, όμως η UEFA γλίτωσε την ανταρσία, επειδή φέρθηκε έξυπνα: έδωσε «γη και ύδωρ» στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης, τα οποία -πλέον- δεν είχαν κανένα λόγο να στήσουν το δικό τους Champions League και να μπλέξουν σε περιπέτειες.

Την ώρα που η Ευρωλίγκα ανακοινώνει συνεργασία με την IMG ή επεκτείνει τη συμφωνία που είχε με την Turkish Airlines, η τελική προσφορά της FIBA αγνοείται. Και το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται, ως συνήθως, στο χρήμα…

Στην αρχή η FIBA το πήγε λάου-λάου. Κατάργησε, ουσιαστικά, τις ομοσπονδίες κάθε ηπείρου, ώστε όλες οι ομοσπονδίες κάθε χώρας και -σε τελική ανάλυση- οι σύλλογοι που ανήκουν σε αυτές, να βρεθούν υπό τη σκέπη της. Στη συνέχεια προχώρησε στην αναδιάρθρωση των μεγάλων διοργανώσεων (Μουντομπάσκετ και Ευρωμπάσκετ) σε εθνικό επίπεδο, αποφασίζοντας να επαναφέρει τα προκριματικά των μεγάλων τουρνουά. Ετσι τέθηκε το ζήτημα της διεξαγωγής αγώνων των εθνικών ομάδων καταμεσής της χρονιάς, όπως συνέβαινε παλαιότερα, παρά την εξαιρετικά βεβαρυμένη από αγώνες σεζόν.

Το επιχείρημά της ήταν, ότι οι εθνικές ομάδες πρέπει να παίζουν στις πατρίδες τους, για να μπορούν να τις βλέπουν οι φίλαθλοι κάθε χώρας. Αλλά, ο πραγματικός λόγος ήταν άλλος: η FIBA ήθελε να βάλει χέρι στην πίτα του μπάσκετ και τον Χειμώνα. Για τον ίδιο λόγο συμμάχησαν μαζί της και οι περισσότερες ομοσπονδίες: για να πουλήσουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων των εθνικών ομάδων, να κόψουν εισιτήρια, να γεμίσουν τα ταμεία τους. FIBA και ομοσπονδίες έβλεπαν τους συλλόγους να πλουτίζουν σχεδόν όλο τον χρόνο, με τα πρωταθλήματα και -κυρίως- με την Euroleague, ενώ εκείνες περίμεναν το καλοκαίρι για να ‘κονομήσουν, με τα ολιγοήμερα τουρνουά των εθνικών ομάδων.

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη: Καθώς οι αγώνες των εθνικών ομάδων, που ήθελε η FIBA, δεν χωρούσαν στο καλεντάρι της σεζόν -το οποίο ήταν γεμάτο από παιχνίδια της Euroleague και του EuroCup-, η διεθνής ομοσπονδία έθεσε θέμα διοργάνωσης των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων από την ίδια. Εκεί το πήγαινε από την αρχή…

Η Ευρωλίγκα αντέδρασε αστραπιαία. Επεισε και τις 11 ομάδες που είναι μόνιμα μέλη της, ότι μπορεί πολύ σύντομα να εξελιχθεί σε ακόμη πιο κερδοφόρο επιχείρηση. Προς όφελος των ίδιων των κλαμπ, βεβαίως, τα οποία είναι -ουσιαστικά- οι μέτοχοί της. Η FIBA υποσχέθηκε να μοιράσει στους συλλόγους που θα την ακολουθήσουν, 150 εκατομμύρια δολάρια, όμως κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά.

Αραγε, με όλες τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης να μένουν πιστές στον συνεταιρισμό τους, σε τι ελπίζει η FIBA και επιμένει; Ισως στο ότι κάποιοι σύλλογοι δεν αντέχουν άλλο την αυθεντία του Μπερτομέου. Μία από αυτές είναι η Μάλαγα. Στον περυσινό αγώνα κόντρα στη Μακάμπι, οι οπαδοί της ισπανικής ομάδας ανέμιζαν γιγαντιαία δολάρια με τη χαμογελαστή φάτσα του προέδρου της Euroleague. Αλλη μια είναι η Γαλατασαράι, που κι αυτή έχει κηρύξει πόλεμο στην Ευρωλίγκα.

Ακόμη περισσότερο, η FIBA ποντάρει σε δημοφιλή κλαμπ τα οποία δεν μετέχουν στην Euroleague, επειδή κάποιοι άλλοι σύλλογοι από τις χώρες τους έχουν εξασφαλίσει εγγυημένη παρουσία. Οπως η Παρτίζαν από τη Σερβία, αρκετές ομάδες από τη Γαλλία και πολλές από την ανατολική Ευρώπη, όπου εσχάτως έχει αρχίσει να ρέει άφθονο χρήμα. Στην Ελλάδα, η FIBA θα μπορούσε να ψήσει τον Αρη, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι ανέφικτο να συγκεντρωθούν 16 ισχυρές ομάδες ώστε να γίνει το Champions League μια ανταγωνιστική διοργάνωση.

Μόνο που, η διεθνής ομοσπονδία δεν έχει αποκαλύψει – ακόμη – ποιο θα είναι το μπάτζετ του δικού της πρωταθλήματος. Την ώρα που η Ευρωλίγκα ανακοινώνει συνεργασία με την IMG ή επεκτείνει τη συμφωνία που είχε με την Turkish Airlines, η τελική προσφορά της FIBA αγνοείται. Και το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται, ως συνήθως, στο χρήμα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News