Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κρύο πολύ και κάποιο χιόνι που όλο και γινόταν πιο πυκνό. Μεσημέρι και το μυαλό όλων μας στη νύχτα της αλλαγής. Σαν αυτό να είναι το περισσότερο που μας αφορά. Η αλλαγή του χρόνου. Oχι το καινούριο στις σελίδες του ημερολογίου αλλά το καινούριο μας ημερολόγιο. Η αφορμή να γίνουν όλα σωστά, όλα αλλιώς. Η εκκίνηση. Μια ακόμα εκκίνηση.

Τον είδα να πλησιάζει ψηλός, ευθυτενής, περιποιημένος μα φτωχός. Eνα πακέτο χαρτομάντιλα στο χέρι και το κρύο να φαίνεται τόσο πολύ πια στα σφιγμένα χαρακτηριστικά του. Του έδωσα τα χρήματα και του είπα «Καλή χρονιά!». Μου χαμογέλασε και με παρακάλεσε να πάρω τα χαρτομάντιλα. Αρνήθηκα λέγοντάς του «Κρατήστε τα, έχω στην τσάντα μου».  Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή, δεν θα ξεχάσω ποτέ το μάθημα. «Σας παρακαλώ να τα κρατήσετε», μου είπε, όλος αξιοπρέπεια.

Eβαλα τα χαρτομάντιλα στην τσάντα μου και από εκεί στη βιβλιοθήκη. Στο ράφι με τα αγαπημένα μου βιβλία. Στη σειρά ακριβώς με τα μαθήματα και τις υπογραμμίσεις που ορίζουν τη συνέχειά μου.

Καλή χρονιά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News